Naar een nationale bankinfrastructuur

Het is crisistijd en snel optreden is gewenst om de economie op gang te houden. Dat is de redenering achter de Crisis- en herstelwet die binnen twee maanden door de Tweede Kamer is goedgekeurd, ongekend snel. Iedereen blij dus, want we gaan immers de economie redden. Maar zoals vaker bij zaken die onder druk besloten worden, is ook nu de kans groot dat je niet krijgt wat je had verwacht. Haastige spoed is zelden goed.

Vorige week besteedde ik ook al even aandacht aan deze wet, maar dat was meer per ongeluk vanwege de complexiteit van de stemming. Maar nadien ben ik dieper in de stukken gedoken en werd het me koud om het hart. Er is echter een probleem. Ik heb noch de tijd noch de juiste kennis om het volledig op waarde te kunnen schatten. Daarom zal ik eerst mijn indruk geven en hoop ik anderen dan mee gaan onderzoeken om te bepalen hoe ernstig het werkelijk is.

Mijn korte samenvatting: De komende acht jaar zijn een aantal wetten m.b.t. zorgvuldige procedures rondom onteigening en natuur- en milieuregelgeving uitgeschakeld voor een hele reeks bouwprojecten en heeft het kabinet de vrije hand om nieuwe projecten toe te voegen. En dit zonder de garantie dat het helpt tegen de crisis.

Ter onderbouwing eerst even een rijtje met wetten en besluiten die aangepast (versoepeld) worden door deze Crisis- en herstelwet:
– Algemene wet bestuursrecht
– Elektriciteitswet 1998
– Gaswet
– Interimwet stad-en-milieubenadering
– Invoeringswet Wet ruimtelijke ordening
– Natuurbeschermingswet 1998
– Onteigeningswet
– Spoedwet wegverbreding
– Telecommunicatiewet
– Tracéwet
– Tijdelijke wet huurkoop onroerende zaken
– Waterwet
– Wet algemene bepalingen omgevingsrecht
– Wet beheer rijkswaterstaatwerken
– Wet geluidhinder
– Wet luchtvaart
– Wet milieubeheer
– Wet op economische delicten
– Wet op de waterkering (vervalt helemaal)
– Wet ruimtelijke ordening
– Wet stedelijke vernieuwing
– Besluit vergunningen Natuurbeschermingswet 1998