Quote du Jour | De Individuele Samenleving

"De laatste speler in het publieke debat is de meest verwoestende. Dat bent u, en tot nader orde ook ik. Het verlies van ankerpunten in de samenleving heeft er in combinatie met een krankzinnig geloof in het individu voor gezorgd dat alle moeilijke onderwerpen uiteindelijk aan ons worden overgelaten. Er is een geconstrueerd beeld ontstaan van wat het volk wil en denkt dat in de media de maat mag aangeven, maar het volk laat ook van zich horen. Niet gehinderd door kennis of inzicht sms’t, twittert of mailt de burger zijn kijk op de zaken de wereld in." Tussen de kernfusionele hitte en het brandpunt van TNT door, gooien we vandaag een ietwat introspectievere quote naar u toe. Op Apache geeft Peter Casteels in een column een pleiade aan halve meningen en dito observaties. Er zitten een aantal parels in het stuk, niet in de laatste plaats wanneer het gaat over de individuele verantwoordelijkheid. Wat dit stuk doet is een aanzet geven om dieper in te gaan op een mijns insziens belangrijke vraag waar we in de toekomst mee af gaan moeten rekenen. En die is: "hoe gedraagt het individu zich in een wereld waarin hij de systemen heeft omver geworpen ten voordele van zichzelf?" Zullen daar nieuwe systemen uit ontstaan? Is de mens geneigd om zich als sociaal wezen te verenigen? Of hoe de schrijver het op het einde zelf verwoordt: "Het debat dat vandaag wordt gevoerd lijkt het meeste op een veldslag van persoonlijke meningen, verzuchtingen en belangen. Het wekt geen verbazing dat degene die de meeste middelen heeft om in te zetten meestal wint. De vuurtorens zijn neergehaald. Omdat we het zelf beter dachten te weten, omdat men ons verplichtte het beter te weten.[...] De vraag is of wij in staat zijn meritocratische instituten op te richten die in een ontkerkelijkte en ontzuilde wereld richting kunnen geven en respect afdwingen."

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.