Henk Bleker is de veroorzaker van de stikstofcrisis

Gisteren zette Arjen Lubach op zijn eigen wijze nog een fijntjes uiteen dat Henk Bleker met het, tegen alle adviezen in, doorzetten van de PAS wetgeving de eigenlijke veroorzaker van de huidige stikstofcrisis. Dezelfde Henk Bleker die bij het protest van de boeren het podium pakte en enthousiast onthaald werd. https://www.youtube.com/watch?v=7sNBUBlnJo8 De boeren mogen best eens wat kritischer kijken naar wie ze uitnodigen. En dat gaat niet alleen over Henk Bleker. Ook met politici die het boerenprotest misbruiken om hun eigen stokpaardjes te bereiden zullen de boeren op de lange termijn een kat in de zak kopen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Jos @ FPS-Groningen (cc)

Terugverlangen naar Henk Bleker

COLUMN - Soms verlang ik in enen terug naar de dagen van Henk Bleker. U weet wel, die staatssecretaris van landbouw en visserij. In dat onzalige PVV-gedoogkabinet, dat hij als interim-voorzitter van het CDA zelf mogelijk had gemaakt. De man die zich onsterfelijk heeft gemaakt met het ‘briefje aan Mauro’.

Blekers mediageniekheid ligt erin dat hij zo geweldig kon schmieren. Vol pathos wist hij over te brengen dat al dat kinderleed hem ook vreselijk aan het hart ging, maar dat er nou eenmaal grotere belangen mee gemoeid waren en dat de Nederlandse rechtsorde verlangde dat zo’n Mauro, met diens grote bruine ogen, het land uit werd gewieberd.

Het gaat mij er om, er is uiteindelijk een rechtsgeldig besluit genomen. Maar ik, ik walg zelf van de woorden, laten we zeggen als ik naar Mauro kijk. Ik walg zelf van de woorden. Want kijk.. maar aan de andere kant: de samenleving redeneert net als ik privé, maar de overheid moet redeneren vanuit het handhaven ook van de rechtsorde, van het rechtssysteem en van de wet- en regelgeving…

Kijk, dat stelt mij als burger nou gerust: politici die beleid verdedigen waardoor mensen rücksichtslos gemangeld worden, terwijl ze toch laten zien het hart op de goede plek te hebben. Dat stelt het geweten gerust, hetgeen de slaap der onschuldigen aanzienlijk vergemakkelijkt. Kom daar nog maar eens om!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Sharon Dijksma draait 180 graden

OPINIE - Staatssecretaris Sharon Dijksma van Landbouw heeft veel meer oog voor dierenwelzijn dan haar voorganger, Henk Bleker. Waar Bleker altijd uitging van het economisch belang, durft Dijksma paal en perk te stellen aan het systematische dierenleed in ons land.

De veehouderij in Nederland is in enkele tientallen jaren veranderd van een traditionele,kleinschalige sector in een hoogtechnologische industrie die gekenmerkt wordt door de efficiënte en arbeidsextensieve wijze waarop massaproductie plaats vindt. Ruimte voor dierenwelzijn is er nauwelijks geweest, al werden de afgelopen jaren de contouren van een kentering zichtbaar. Maar nu, met de sociaaldemocratische staatssecretaris Sharon Dijksma aan het roer op Landbouw, lijkt een omslag in het denken over dierenwelzijn plaats te vinden.

Neem de problematiek rond de eendagshaantjes, waarvan er in Nederland jaarlijks veertig miljoen ter wereld komen, enkel en alleen om zo snel mogelijk te worden vernietigd. Dijksma wil onderzoeken of genetische manipulatie kan worden ingezet om deze verspilling van leven een halt toe te roepen. Het idee is dat het gen van een kwal wordt gekoppeld aan het geslachtschromosoom van mannelijke embryo’s. De mannelijke embryo’s kunnen dan herkend worden doordat het gen oplicht onder een speciale lamp. Deze eieren gaan de broedmachine niet in.

Foto: ®DS (cc)

Afrekenen met Bleker

OPINIE - De ontwikkelingen in het Nederlandse natuurbeleid verdienen het eindelijk weer eens in het zonnetje gezet te worden. Al blijven er wel kritische kanttekeningen.

Nederland durft weer mooi te zijn. Althans, die indruk wekt alleen al de titel van de intiatiefwet van PvdA, D66 en GroenLinks, die vorige week is overhandigd aan staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken: Mooi Nederland. De nota wordt gesteund door PVV, SP, ChristenUnie en de Partij voor de Dieren. Minder dan een half jaar na het aantreden van het huidige kabinet lijkt de Tweede Kamer door middel van Mooi Nederland rigoureus af te rekenen met het natuurbeleid van Henk Bleker, de onder natuurbeschermers beruchte voorganger van Dijksma.

Bleker besloot dat Nederland voortaan alleen nog maar aan zijn Europese verplichtingen voor natuurbescherming zou voldoen. De Ecologische Hoofdstructuur, die de grote natuurgebieden in Nederland met elkaar moest verbinden, werd geschrapt – en daarmee twintig jaar ploeteren en investeren achteloos terzijde geschoven. Bij dierenbeschermers zette vooral de geplande uitbreiding van de lijst met vrij te bejagen in het wild levende dieren kwaad bloed. In de Tweede Kamer sloten de belangrijkste oppositiepartijen ten tijde van het staatssecretariaat van Bleker de rijen om tot een natuur- en diervriendelijker alternatief te komen voor diens plannen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Hoe Bleker even de godsdienstvrijheid bij het grof vuil zet

Het boerkaverbodvoorstel is een graat die inmiddels in aardig wat kelen begint te steken. Zo maakte minister Spies van de eerste de beste gelegenheid gebruik om zich te te distantiëren. Daarbij draaide zij zich vast in het soort onderscheid waar men vroeger Nawijn voor naar de kamer haalde, namelijk tussen een eigen mening en een kabinetsstandpunt. Een paar dagen later toeterde Heldere Henk op televisie dat hij de boerkajacht nog altijd wil openen. Daarmee plaatste hij het kabinet in een spagaat waar Balkenende, Bos en Koenders vroeger voor naar de kamer werden geroepen: hoeveel monden heeft het kabinet?

Maar goed. Het kabinet is demissionair en het zijn lijsttrekkersverkiezingen bij het CDA. Dus zal de Tweede Kamer het wel niet hoog opnemen. Maar er is een punt dat we niet moeten laten lopen. Gisteren stond Henk Bleker in Groningen andermaal het boerkaverbod te verdedigen. Dit keer op meer inhoudelijke gronden: het aantrekken van zo’n ding wordt weliswaar door velen geassocieerd met godsdienst, maar het is eigenlijk gewoon cultuur. Oftewel: niet meer of minder beschermwaardig dan de wens om als oranje indiaan naar het Nederlands Elftal te gaan.

Dat betoog van Bleker zou tot grote argwaan moeten leiden. Zeker in CDA-kringen. Bleker zet namelijk niet alleen kabinetsbeleid door, maar verkwanselt andermaal de godsdienstvrijheid. Dat deed hij destijds door te accepteren dat de PVV om politieke redenen de Islam een ideologie mocht noemen, hoewel de PVV niet aan een debat wilde bijdragen maar moslims de pas naar de godsdienstvrijheid wilde afsnijden. Dat doet Bleker nu door te schamperen over iemands religieuze motieven – eveneens om hen de weg naar de godsdienstvrijheid af te sluiten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Daar had hij moeten staan

Gerd Leers keek naar de cover van het ongevraagd advies dat voor hem lag. ‘Tussen afkomst en toekomst’, stond er.  Daaronder: ‘Etnische categorisering van de overheid.’ En daaronder een balpen, een Bic-pen, een zaklamp, een pen die hij niet thuis kon brengen (een vulpotlood?), een vulpen, een voorzittershamer en een wat chiquere pen, vermoedelijk ook een balpen. Het lukte Gerd Leers maar niet om de betekenis van deze voorwerpen te doorgronden. Hij keek er nu al een klein kwartier naar. Wat hadden deze voorwerpen in godsnaam met ‘etnische categorisering van de overheid’ te maken? Waarom konden die mensen niet gewoon iets duidelijks bedenken? Waarom moest een ongevraagd advies, dat ongetwijfeld ten doel had iets wat onduidelijk was duidelijk te maken, zo’n onduidelijke voorkant hebben?

Hij keek opzij en werd vanuit de opengeslagen krant van maandag toegelachen door een stralende Henk Bleker die met gifgroene petjes in de weer was waarop ‘Eerlijk helder Henk’ te lezen stond. Henk Bleker. Met z’n schminkloze clownskop. Omhoog gevallen paardenhandelaar. Daar had hij moeten staan. Met petjes waarop Eerlijk helder Gerd stond. Of: Gerd Leers. Duidelijke keus. Gerd Leers. Eer en geweten. Gerd Leers. Altijd integer.

Hij, die zo’n geweldige, eigenzinnige, geliefde burgemeester was geweest, had de moeilijkste post moeten bezetten. Maxime had hem persoonlijk gevraagd. Hij had getwijfeld. Maar Maxime had hem overtuigd. Hij was de enige die het kon. Met bezwaard gemoed, maar met een zuiver hart, moeilijke beslissingen nemen. Van hem zouden de mensen het pikken. Ze zouden het begrijpen. Hij zou een eerlijk, helder beleid voeren. Hard, maar fair. En na vier jaar zou hij klaar zijn om het CDA naar een klinkende overwinning te leiden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende