“Gutmensch groeit langzaam uit tot geuzennaam”
, door
“Gutmensch groeit langzaam uit tot geuzennaam”.
En nog iets met de stille meerderheid.
Update: sorry, betaalmuur.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
KRAS | Lekker pvv’ers bashen
, door
Als hardwerkend Gutmensch denkt u bij pvv’ers vermoedelijk aan dyslectische losers die tussen het bankhangen en zwartwerken door lopen te jankeballen over moslims, zodat ze hun eigen lamlendigheid niet onder ogen hoeven te zien, om vervolgens van uw belastingcenten het zorgstelsel te verstoppen met hun doorrookte longen en dichtgeslibde aorta’s. Dat cliché klopt niet. Er zijn namelijk ook genoeg pvv’ers die wél netjes hun belasting betalen en buren helpen als ze ziek zijn, zonder iedere andersdenkende de vliegende tering toe te wensen, al dan niet op internet.
Ook die laatste zin is, ondanks de lichte schijn van redelijkheid, beledigend. Allicht heeft u de hele alinea met enig genoegen gelezen. Hij was in elk geval leuk om te schrijven. Maar deugen doet het niet. Oproepen tot tolerantie leiden nergens toe als ze gepaard gaan met giftige verwensingen. De ware Gutmensch knuffelt zijn tegenstanders dood, hoe moeilijk dat ook is in het geval van agressieve Almeerse tokkies met het IQ van een dropveter.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Gutmenschenindustrie
, door
Twee brieven van Mauro hebben we nu gezien, en twee keer bleek het niet te gaan om daadwerkelijk door de Angolese jongen geschreven stukken. Gisteren maakte ik me nog kwaad om de zin: “Ik beloof dat ik altijd zal proberen van waarde te zijn voor Nederland.”
Vandaag weet ik dat ik me boos maakte om de handige formulering van een of andere professionele tekstschrijver, meester in de emoterreur. Ik voel me te kakken gezet, niet serieus genomen, bedrogen. Ik heb me mee laten slepen in de emotie van het moment, en ik niet alleen.
Teruglezend kan ik niet anders dan concluderen dat ik slecht gelezen heb. Wat een rare brief is dat, half geschreven door een twaalfjarige – Ik wil zo graag ieder jaar Koninginnedag vieren – en half door een wat ambtelijk formulerende volwassene – Tegen wil en dank ben ik nu een symbool geworden van jonge, alleenstaande asielzoekers in Nederland. Dat laatste had ik zelf kunnen schrijven; het eerste citaat klinkt als mijn nichtje.
Wie denkt dat het opstellen van emotionele nepbrieven uit naam van Mauro de zaak helpt, die heeft het mis. Niemand wordt graag besodemieterd; medestanders zoals ikzelf ook niet. Tegenstanders van Mauro grijpen dit soort dingen met beide handen aan om het hele verhaal rondom de jongen als leugens af te doen. Ga nog even zo door en je hebt niemand meer over met je goedebedoelingen-clubje.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bert Brussen is een nihilistische Calvinist
, door
Bert houdt niet van wereldverbeteraars. Als de wereld beter zou zijn, zou Bert geen werk meer hebben. Bert schrijft over dingen in de wereld die niet goed zijn. Wereldverbeteraars drammen. Bert houdt niet van drammen. Bert kan schrijven. Heeft hij geleerd op school. Een school in een onderwijssysteem dat er gekomen is door het jarenlange gedram van wat wereldverbeteraars.
Bert is blij met het label Gutmensch voor de wereldverbeteraar. Dat bekt lekker. Kan je snel inzetten om iemand in een hokje te duwen. Hoef je niet meer in te gaan op de argumenten. Kan je ook fijn politici mee diskwalificeren. Politici binnen een democratie die er kwam door het jarenlange gedram van Gutmenschen. Met een algemeen kiesrecht met dank aan betweterige politici en vrouwen.
Bert houdt niet van Gutmenschen. Die sluiten volgens Bert iedereen buiten die niet dezelfde moraal heeft. Bert heeft geen moraal. Bert is tegen.
Bert vindt dat iedereen die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt een venijnig stukje verdient. Bert is een echte Hollandsche Calvinist. En een nihilist. Dat zijn ook labels.
Ik ben een wereldverbeteraar. Een onverbeterlijke zelfs. En als ik denk dat drammen helpt om een betere wereld te krijgen, is dat mijn goed recht. Ik doe mijn best daarbij niemand uit te sluiten (helaas doen sommigen dat wel). Maar zeggen dat iets heel anders moet (bv minder vlees eten) is niet hetzelfde als groepen uitsluiten.
Bert Brussen mag ook drammen tegen Gutmenschen, dat is ook zijn goed recht. Als hij ze maar niet uitsluit.
Ik doe dingen graag om de wereld te verbeteren. Waar doet Bert het voor?
Update (binnen een kwartier!): Reactie van Bert Brussen