Closing Time | Guilty pleasures: Billy Idol ft. Miley Cyrus – Rebel Yell

https://www.youtube.com/watch?v=icUj-V1lvdE Out of the blue kwam er vandaag zomaar een oud nummer in mijn hoofd. God weet waar ik ’t vandaan haal, ik heb ’t al jaren niet meer gehoord. Er zal ergens in mijn hersenen een associatie zijn ontstaan, gek dat je die soms gewoon niet herkent. Maar ik heb de best-off-cd wel in de kast staan; Billy Idol is een van mijn guilty pleasures. Lekkere punkrock-kitsch. En blijkbaar rockt ie er nog lustig op los, hoewel hij inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd bijna heeft bereikt. Hij ziet er ook nog bijna precies hetzelfde uit als vroeger, met een paar kraaienpootjes meer, maar verder geen spat veranderd. Ik hou ervan! Ook de jongere generatie is er niet vies van. Deze live-versie van Rebel Yell met Miley Cyrus uit 2016 is heel niet onverdienstelijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Guilty Pleasures: Stars on 45 – The Beatles medley

Stars on 45 was een studioproject dat meldeys van bekende liedjes in een dansbaar, of zeg maar gerust discojasje goot.

Deze medley was mijn eerste serieuze kennismaking met The Beatles. Ik was 10 jaar oud, en ik vond het geweldig. En dat vind ik nog steeds, hoewel het me nu toch een guilty pleasure-gevoel geeft. Alsof het The Beatles zelf tekort doet, of zo. Dat is misschien ook wel een beetje zo, want hoewel ik de nummers nu in de hele versie ken, heb ik nog altijd de neiging om het vervolg van de medley door te zingen na bepaalde fragmenten. O ja, denk ik dan, je zit weer in de nepversie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Guilty pleasures: Icona Pop

Deze is wel heel fout. Voor iemand van mijn leeftijd dan. Het is toch een beetje raar dat ik uit mijn stoel schiet bij het horen van “You’re from the 70’s and I’m a 90’s bitch. I love it!”. Om over de rest van de tekst maar te zwijgen. Maar dat is wel wat er gebeurt, ik kan er niks aan doen. Om vervolgens een rondje door de kamer te springen. Wat dan wel weer gezond is voor een schermslaaf. Gelukkig duurt het nummer maar 2,5 minuut. Waarna ik meteen weer weet hoe oud ik ben.

Closing Time | Guilty pleasures: Jennifer Lopez

In mijn vorige Closing Time had ik het er al even over: Het fenomeen guilty pleasures. Eigenlijk best een vreemd verschijnsel. Rationeel gezien vind ik niet dat er zoiets bestaat als “foute” kunst of muziek. Over smaak valt niet te twisten, en als mensen ergens plezier aan beleven is dat helemaal prima. Gevoelsmatig ligt dat toch een beetje anders, voor de meeste mensen. En ook voor mij, moet ik toegeven.

Closing Time | Rihanna and Mikky Ekko

Rihanna valt voor mij een beetje in de categorie guilty pleasures. Als popzangeres vliegt ze alle kanten op, je kan haar niet op een bepaald genre vastpinnen. Maar zingen kan ze in elk geval wel. Getuige ook de vele samenwerkingsprojecten die ze doet met de groten der aarde. Mikky Ekko valt daar niet direct onder, maar ze hebben samen wel een nummer gemaakt dat mij kippenvel bezorgt. Stay.

Mikky moet misschien nog een beetje oefenen. Al is Smile op zich wel aardig. Best wel goed eigenlijk. Hij zal vooral een flinke dosis geluk op zijn pad moeten vinden. Het is hem wat mij betreft gegund. Rihanna mag sowieso blijven.