Amerikanen gedogen nu ook. Officieel.

Wie zorgeloos high wil worden, moest tot voor kort in Amerika stalen zenuwen hebben, in San Francisco wonen of op vakantie gaan naar Amsterdam. Daar zijn nu twee mogelijkheden bijgekomen: Colorado en Washington hadden in november het gebruik en de verkoop van wiet (onder strikt voorwaarden, dat wel) al bij wet toegestaan, de vrees was dat de federale overheid hier een stokje voor zou steken. Op nationaal niveau is bezit en gebruik van en handel in soft drugs namelijk hartstikke verboden. Toch besluit het Amerikaanse ministerie van Justitie (onder leiding van Eric Holder) niet te vervolgen. Amerika gedoogt sinds gisteren dus officieel. En daarmee ontstaat een grijs gebied tussen statelijke autonomie en federale interventie. Is dat slecht? Ligt er aan aan wie u die vraag stelt. Commentatoren zijn er nog niet uit welke kant dit op kan gaan. Liberale critici zijn verheugd dat de federale overheid dit progressieve drugbeleid toelaat. Het zou een opmaat kunnen zijn om ook op federaal niveau (nationaal dus) wiet te legaliseren. Dan Riffle, van de grootste pro-legalisering lobbygroep in het land, de Marijuana Policy Project, is dan ook verheugd over deze historische stap. Het is volgens hem nu aan het Congres om het verbod op cannabisgebruik op te heffen.

Closing Time | Dope, man!

Ja mensen, Gerd Leers van het CDA in de Closing Time. Aanleiding is natuurlijk de slepende discussie over onze wiet-experimenten die woedt in Nederland. De regering geeft ruimte voor een lokaal experiment. Lokale politici en coffeeshops klagen steen en been dat de geboden ruimte te beperkt is, en een fatsoenlijk experiment op deze manier niet kan.*

Ondertussen wordt het Nederlandse drugsbeleid links en rechts ingehaald. Recent nog door Luxemburg, maar ook al eerder door Canada, Portugal en zelfs de Verenigde Staten.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Cannabijsluiter

Jason Halman werd vrijgesproken van moord omdat hij ontoerekeningsvatbaar was verklaard door het Pieter Baan Centrum. Hij had een psychose, veroorzaakt door cannabisgebruik, toen hij zijn broer neerstak. Hoe kan het, vraagt criminologe Therese Klok zich af, dat er zo weinig voorlichting gegeven wordt over een middel dat zulke gevolgen kan hebben?

Als echte Hollandse behoor ik vóór het gedoogbeleid en vrij drugsgebruik te zijn en zelf wiet te kweken op mijn balkon en zo. En als criminologe al helemaal. Toch moet ik uit de kast komen als non-gebruiker, denk ik. Niet alleen als non-gebruiker, maar ook als iemand die eigenlijk haar wenkbrauwen fronst bij het gemak waar er in Nederland over recreatief drugsgebruik gedacht wordt.

Ik denk namelijk dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen en dat de mensen die regelmatig gebruiken er niet gezond mee omgaan. Maar zij missen inmiddels de helderheid van geest om dat te beseffen. Een tekenend voorbeeld is de zaak Halman. Honkballer Gregory Halman wordt op 21 november 2011 door zijn bloedeigen broer Jason Halman vermoord. Doodgestoken na een ruzie over geluidsoverlast. Jason komt thuis na een nacht stappen en blowen en zet de muziek hard aan, zodat hij minder last heeft van de stemmen in zijn hoofd. Greg klaagt over de muziek, wil slapen en Jason steekt hem in zijn hals met een mes. Jason, op dat moment 22 jaar oud, heeft aanvankelijk helemaal niet door dat hij zijn twee jaar oudere broer heeft doodgestoken, zo ver heen was hij.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Gedoogbeleid laten sloffen

[qvdd]

De ware oorzaak van de overlast door de softdrughandel is dat de overheid het gedoogbeleid heeft laten sloffen en daardoor ongewenste effecten zijn opgetreden.

Nicole Maalsté, onderzoeker van de Universiteit Tilburg, vindt dat het onzin is om te stellen dat het gedoogbeleid failliet is. Coffeeshops functioneren prima. Een van de doelstellingen van het gedoogbeleid was het scheiden van de markt voor hard- en softdrugs. Dit is geslaagd. Volgens Maalsté proberen politie, justitie en politici met ‘verkeerde cijfers en aannames’ te bewijzen dat coffeeshops een bedreiging vormen voor de veiligheid en dat er een einde moet komen aan het gedogen van cannabis.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Groningse wiettelers ontlopen straf

Twee keurig belastingbetalende wiettelers met transparante administratie die alleen aan officieel gedoogde coffeeshops leveren, zijn wel schuldig aan het overtreden van de wet, maar verdienen geen straf, zo meent de rechtbank in Groningen:

“Nu de verkoop van softdrugs uit deze coffeeshops gedoogd wordt, impliceert dit ook dat de coffeeshops bevoorraad worden en mitsdien dat ten behoeve van die aanvoer, ook geteeld wordt. Over de vraag hoe die bevoorrading dan plaats moet vinden laat het beleid zich niet uit”, staat in de uitspraak van de rechtbank. […]

De rechtbank vindt dat de verdachten hebben gehandeld naar de belangrijkste doelstellingen van het softdrugsbeleid, “te weten het belang van de volksgezondheid en het handhaven van de openbare orde”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Coffeeshopbeleid: blowin’ against the wind

Wederom een gastbijdrage van Petra Kramer.

coffeeshopIn het kader van Nederland Nederlandser weet Wilders Rutte wel het cliché double dutch eer aan te doen. Coffeeshops moeten op minimaal 350 meter afstand van een school staan én er is een pasje nodig om binnen te komen. Letterlijk staat er in het regeerakkoord dat coffeeshops besloten clubs worden die alleen voor meerderjarige inwoners van Nederland toegankelijk zijn op vertoon van een clubpas.

Of en hoe de pasplicht voor coffeeshops de privacy verder gaat aantasten is uiteraard nog niet bekend. De mogelijkheden zijn echter eindeloos. Het hangt er alleen van af of het pasje universeel voor alle shops gaat gelden of alleen voor eentje. Of het pasje landelijke dekking gaat krijgen en of er een hippe campagne à la de ovchipkaart op los wordt gelaten is ook nog niet bekend. Hoe dan ook, dankzij het persoonsgebonden pasje kan eenvoudig worden geregistreerd hoeveel gram wiet of hash u per week koopt.

Dat er geklaagd gaat worden is duidelijk. Is het niet door de inheemse blowers dan is het wel door de 23% van de toeristen in Amsterdam die daar graag een jointje halen. Om over stamgasten als Snoop Dogg nog maar te zwijgen. Eigenlijk verheug ik me wel op het moment dat een diender Mister Snoop D O Double G verzoekt zichzelf te verwijderen uit het etablissement waar hij net zit te chillen. Dat lijkt me niet een feit waar hij noch enig andere toerist van harte aan mee zal werken. Als je internationaal een flater wilt slaan moet je de vrijheid-blijheid-mentaliteit van Nederland op deze manier te grabbel gooien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alle drugs decriminaliseren?

Koffie op zijn Amsterdams (Foto: Flickr/lamazone)

Waarom zien politici toch zo vaak het licht nadat ze geen enkele politieke macht meer hebben? Hoogstwaarschijnlijk omdat ze dan geen rekening meer hoeven te houden met de belangen van derden. Zo ook Frits Bolkestein en Els Borst, beide oud-ministers en partijleiders, en daarmee indirect verantwoordelijk voor het Nederlandse drugsbeleid van nu. Zij pleiten, samen met enkele anderen, nu opeens voor het decriminaliseren maar wel reguleren van drugs. Alle drugs.

De argumenten lijken op eerste gezicht heel erg goed. Het strafbaar houden van drugsgebruik en -verkoop speelt criminaliteit juist in de hand, in plaats van deze te bestrijden. Het beste voorbeeld hiervan was de Amerikaanse Drooglegging, van begin vorige eeuw.

Drugsgerelateerde criminaliteit – het bestrijden en de gevolgen – kost meer dan 15 miljard per jaar, claimen de schrijvers, een bedrag dat ons aardig zou kunnen helpen in de huidige financiële crisis.

Ook blijkt dat er in Nederland niet meer softdrugs worden gebruikt dan in de ons omringende landen, waar deze drugs wel verboden zijn. Het grootste deel van de mensen gaat verantwoordelijk om met drugs. Internationale verdragen staan volgens de opstellers van de brief niet in de weg. We moeten het gedoogbeleid gewoon uitbreiden is de conclusie. Daarnaast kan de kwaliteit van de drugs beter gewaarborgd worden, wat voordelen voor de volksgezondheid meebrengt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Voorkom blowen

[qvdd]

Verstandiger is om het blowen te voorkomen door ouders en kind voor te lichten. Nu wordt er een boete opgelegd als het al te laat is en jongeren de joint al hebben.

PvdA-kamerlid Lea Bouwmeester vindt het onverstandig dat Urk uit het landelijke gedoogbeleid stapt. Binnenkort krijg je daar zelfs een boete voor het bezitten van minieme hoeveelheden softdrugs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gedoogbeleid verder in verdrukking

Coffeeshop in Leeuwarden (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Vorige week verklaarde de rechter de mega- coffeeshop Checkpoint in Terneuzen tot een criminele organisatie en veroordeelde de eigenaar tot 14 weken cel en het betalen van 10 miljoen euro, die hij volgens de rechter met de illegale praktijken had verdiend.

Strikt gesproken heeft de rechter gelijk. De shop had slechts toestemming om 500 gram ‘handelsvoorraad’ tegelijkertijd in huis te hebben (goed voor ongeveer duizend joints), maar zat daar een factortje 20 overheen. Er kwamen dagelijks meer dan duizend klanten.

In de praktijk zit de Nederlandse coffeeshop nu echter ingeklemd tussen twee vuren. Het oorspronkelijke idee van het gedogen was, volgens de Adviescommissie Drugsbeleid: “een kleinschalige voorziening voor lokale behoeften“. Kleine coffeeshops dus, en geen grote.

Tegelijkertijd maken gemeenten het steeds moeilijker voor coffeeshops om zich te vestigen. De afgelopen 15 jaar is het aantal coffeeshops ruim gehalveerd. Het gaat er bij mij niet in dat gedurende die tijd de vraag ook gehalveerd is. De klanten worden daardoor geconcentreerd bij minder shops, en zo creëren de gemeenten vanzelf grotere coffeeshops die vervolgens makkelijk over de zojuist getrokken ‘georganiseerde criminaliteits’-grens gaan. Waarna deze, met de huidige uitspraak in de hand, kunnen worden aangepakt.

Zo wordt er een situatie gecreëerd waar er uiteindelijk niet voldoende aanbod zal zijn in de gedoogde en semi-gecontroleerde markt, waardoor de handel zich verder het illegale circuit in zal verplaatsen. Mogelijke consequenties zijn dat coffeeshops gedegradeerd worden tot tussenhandelaren, het drugsgerelateerde geweld zal toenemen, en dat we alle greep verliezen op de handel van deze drugs.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende