Afgelopen dinsdag was Femke Halsema bij College Tour van Twan Huys. Ik zat rechtop want ik verwachtte dat Huys haar stevig zou ondervragen over haar opvattingen over hoe Amsterdam bestuurd zou moeten worden als ‘vrije’ en volgens de vorige burgemeester zelfs ‘lieve’ stad. Ik dacht zeker te weten dat een onderwerp als de ontruiming van het ADM-terrein, waar 21 jaar lang een kunstenaarsdorp was gevestigd, waar gezinnen met kinderen woonden en festivals werden georganiseerd, vast wel ter sprake zou komen. Of bijvoorbeeld iets als preventief fouilleren, waar de burgemeester nu wel fiducie in heeft en meer gebruik van ging maken. Zou dat misschien toch niet uitlopen op al of niet gewild etnisch profileren? Wat vond ze van ‘suicide by cop’? Was ze niet bang dat deze zich ontwikkelende praktijk uit de hand ging lopen en ‘verwarde’ personen vogelvrij zouden worden in de stad? Hoe progressief vond ze eigenlijk dat de stad met dit linkse College werd bestuurd? Werden de bewoners bij alle ontwikkelde plannen zoals windmolens, wel serieus genoeg genomen? En gingen bepaalde bezuinigingen juist niet ten koste van de groep aan de onderkant van de samenleving? Hoe ging ze het toenemende probleem van de ongedocumenteerden en daklozen in Amsterdam met haar College aanpakken? Was ze niet bang dat, als nu meer toeristen naar de stad zouden komen, dit ten koste van de inwoners zou gaan? En tot slot: Wat verwachtte zij van de aanstaande nieuwe regering als Rutte weer premier werd en Hoekstra zich op rechts ging profileren? Hoe zou dan de relatie worden met het Amsterdamse stadsbestuur? Nee dus. Human interest daar had Huys duidelijk op ingezet. Hij wou Femke Halsema aan het huilen krijgen, dacht ik op een gegeven moment. Echt zo’n mannelijke presentator! Oude koeien werden uit de sloot gehaald zoals haar zoon die van het rechte pad was afgedwaald, de aanval van de Telegraaf die haar verdacht van het bevoordelen van haar kroost en haar eigen brief waarin ze het voor haar zoon opnam. De Damdemo kwam weer voorbij, waarvoor ze haar excuses had gemaakt. Maar het werd erger, en dat konden we eigenlijk al voorvoelen toen haar moeder in een filmpje vertelde hoeveel moeite ze ermee had als behalve Femke, ook haar kleinkinderen mikpunt werden van mensen die het niet goed bedoelden. En toen vielen mijn schoenen pas echt uit. Ajax-fans hadden niet alleen bierblikjes naar haar gegooid, maar een hele groep mannen, vlak voor haar onder het podium, hadden haar voor hoer uitgemaakt. Datzelfde scheldwoord bleek populair toen haar kinderen een keer uit de burgemeesterswoning kwamen en ze door een menigte heen moesten, die riepen: “Je moeder is een hoer!” Vervolgens bleek ook nog eens dat als ze door de stad fietste ze ook nogal eens voor hoer werd uitgemaakt. Snedig reageerde ze, naar eigen zeggen, door dan te roepen: “Voor jou ben ik mevrouw hoer!” Ze verkreeg veel sympathie in de zaal bij de studenten en bij Twan met deze verhalen, maar ik was geschokt. Dit betekende dat het in dit land dus zover was gekomen, dat de burgemeester van de hoofdstad, zonder enig echt probleem, behalve dan voor haarzelf en haar kinderen, voor hoer kon worden uitgemaakt. Nog sterker dit leek eerder een natuurverschijnsel. In plaats dat Twan woest werd en riep dat dat niet kon en dat dergelijke idioten moesten worden gestraft zoals Grapperhaus dat riep over de relschoppers toen de avondklok werd ingevoerd, keek hij haar alleen begripvol aan en reikte een glas water… o nee, dat nam ze zelf nog. Niemand in de zaal suggereerde dat de straf op een opzettelijke belediging van het openbaar gezag zoals hier het geval was (Wetboek van Strafrecht, Titel XVI. Belediging, artikel 267) zou moeten worden verhoogd en op zijn minst uitgevoerd. Kijken we naar de straffen tot nog toe, waarbij sprake was van het beledigen van burgemeesters dan zien we bijvoorbeeld 16 uur taakstraf twee mannen die toenmalig burgemeester Annemiek Jetten uitschold voor stinkhoer, kutwijf en kankerhoer (dus ook veel gehoer), omdat ze de jaarlijkse vreugdevuren had verboden. Dan is er nog een geldboete van 350 euro en een week voorwaardelijk voor belediging van de burgemeester van Veenendaal in een aantal tweets, waarbij de politierechter had geoordeeld dat de grenzen van de vrijheid van meningsuiting waren overschreden. Toenmalig burgemeester Van Zanen van Utrecht en Aboutaleb van Rotterdam waren beide zowel beledigd als bedreigd. Van Zanen in een video en Aboutaleb middels twitter, maar de straffen waren zeer gering respectievelijk: 390 euro boete en 120 uur taakstraf en bij Aboutaleb ook een boete. Femke Halsema had helemaal niks gedaan of verboden, nog sterker alleen haar aanwezigheid riep kennelijk dit type seksistische agressie op. Niet verwonderlijk dat ze persoonlijk zoveel voelde voor Lale Gül, die was bedreigd nadat ze 'Ik ga leven' had geschreven, en zich in haar kon verplaatsen, haar ook bescherming bood. Maar ik zou deze burgemeester willen zeggen: Wordt kwaad! Laat het niet over je kant gaan! Biedt jezelf ook eens bescherming! En schrijf een boek: Laat mij gewoon mijn werk doen, namelijk besturen! Schaf een noodknop aan en bij iedere ‘lul’ die jou hoer noemt, één druk op de knop en er komt een hele politiemacht aan, die de persoon in kwestie inrekent. Twan, wil je dat ook even twitteren, zodat iedereen hiervan op de hoogte is? En het wel uit zijn stomme kop zal laten om deze burgemeester nog ooit aan te tasten in haar goede naam? Woede, dat zou de terechte reactie moeten zijn van al diegenen die Nederland nog steeds niet zien als een achterlijk land, waar gefrustreerde idioten politieke ambtsdragers verrot kunnen schelden zonder dat dat enige consequentie heeft, behalve dan misschien wat emoties bij de ambtsdrager zelf die zich genoodzaakt ziet haar toevlucht regelmatig tot een coach, supervisor of psycholoog te nemen. Deze column verscheen eerder op www.joycehes.nl
“Zonder kennis van de feiten en zonder dat zij zich kan verdedigen. Dat vinden wij onbehoorlijk. Het is niet aan de Tweede Kamer om te oordelen over het optreden van een burgemeester of voorzitter veiligheidsregio in een (specifieke) lokale of regionale situatie.”
De Nederlandse burgemeesters, gemeenten en het Veiligheidsberaad vinden het gedrag van de Tweede Kamer onbehoorlijk. Zij hadden niet zo hard moeten uithalen naar Halsema.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
RECENSIE - “Pluche”, de memoires van Femke Halsema, is een curieuze combinatie van verhalen. Bij haar werk voor de Wiardi Beckman Stichting had ze behoorlijke confrontaties met Felix Rottenberg, maar een jaar of vijftien later zet dezelfde Felix haar bovenaan het lijstje van zijn premier kandidaten. Het gebeurt live, bij DWDD, en Matthijs van Nieuwkerk vindt het ook een prima idee.
Het boek is rijk aan dit soort verhalen. Maar het boek is waardevoller dan dit soort kleine weetjes, zoals het verhaal over Lodewijk Asscher, die opbelt voor een ministerschap voor Halsema in het huidige kabinet. Dat is lollig, maar daar lees je geen politieke memoires voor.
Memoires
In Nederland komen leesbare memoires maar beperkt voor. Wat moet je er van verwachten? Nodig lijkt me een betrouwbaar beeld van de tijd waarin iemand politiek actief is, een culturele en politieke context. Vervolgens gaat het er om hoe iemand in die context opereert en daar in groeit en leert. Hoe gaat de hoofdpersoon om met de functie zelf, wat is de ontwikkeling van het vakmanschap, wie hebben daarop welke invloed? Dat laatste is behoorlijk lastig. Wie dat wil mag over zichzelf schrijven, maar over anderen schrijven is vaak lastig. Het lastigst voor Femke was de feitelijke en de emotionele waarheid te scheiden. De emotionele kant heeft het schrijfproces verlengd: want ze had niet veel meer met de politiek. Aan het boek is dat niet te merken. Dat is een compliment.
COLUMN - Ja, er zat veel Femke in de eerste aflevering van de docuserie Seks en de zonde. Maar waarom zouden we daar in hemelsnaam over vallen? Wanneer Ton van Rooyen als vers gescheiden vader zijn serie over vers gescheiden vader promoot, sneert niemand over het hoge Ton-van-Rooyen gehalte daarvan. Bij mannen is veel ego inbrengen namelijk normaal. We vallen er hoofdzakelijk over wanneer vrouwen zoiets doen.
De persoonlijke inbreng van Halsema dient daarnaast een doel. Ze breekt het klassieke onderscheid tussen programmamaker en onderwerp, tussen interviewer en bevraagde ermee af:. Ze stelt niet alleen vragen, ze vertelt onderwijl ook haar eigen verhaal: ze is niet alleen interviewer, maar ook gesprekspartner.
Ze doet iets anders dan het vermaledijde (en op de keper beschouwd, vaak zo goedkope) ‘jezelf kwetsbaar opstellen’. Ze gooit haar privé niet ter eigen glorie op de buis. Halsema vertelt haar eigen verhalen om haar gesprekspartners gerust te stellen, om gemeenschappelijke grond te zoeken: ze doet het om een waarlijk gesprek mogelijk te maken. Zij is niet langer de enige die vragen stelt en die het verloop van het gesprek dicteert.
Halsema geeft zich daarmee rekenschap van een klassiek feministisch paradigma: het persoonlijke is politiek. Wie alleen maar vraagt, stelt zich per definitie boven zijn onderwerp; slechts wie zelf ook vertelt, kan een echte connectie maken.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
NIEUWS - Filmmaker Robert Oey heeft een taakstaf van 40 uur gekregen voor verboden wapenbezit.
Het wapenbezit kwam aan het licht toen de zoon van burgemeester Halsema werd aangehouden door de politie toen hij met vrienden ongein uithaalde op een verlaten woonboot. Bij de aanhouding gooide de jongen het wapen weg.
Het was een onklaar gemaakte revolver, die documentairemaker Robert Oey voor een van zijn producties had gebruikt.
COLUMN - Deze week zag ik de programma’s van twee voormalige politici. De eerste was van Peter R. de Vries en ging over kindermisbruik in Moldavië. De tweede was van Femke Halsema en ging over de islam in de polder.
Nu is de eerste voormalige politicus vooral bekend als programmamaker van programma’s als ‘Peter R. de Vries: misdaadverslaggever’. Wat altijd al zo irriteerde aan ‘Peter R. de Vries: misdaadverslaggever’ irriteerde ook aan ‘Peter R. over de grens’: in zijn zoektocht naar de waarheid stelt hij zichzelf in één uitzending minstens 64 keer dezelfde vraag. Achter elkaar. In datzelfde zuigende timbre van ‘m. Monotone variaties op een thema. Nooit begrepen waarom zijn programma’s zo populair zijn. Wellicht is dit het televisie-equivalent van GHB.
De vraag die dit keer uiten treure werd gesteld: Moldavië is wereldkampioen kindermishandeling terwijl het in onze achtertuin ligt, hoe kan dat? Zelfs toen Peter R. de Vries een VN-gezant sprak die daar wellicht een klinkend antwoord op had, achtte hij het nodig om haar na drie woorden te onderbreken met een voice-over waarin de knagende stem van Peter R. de Vries weer diezelfde vraag stelde: Moldavië! Wereldkampioen kindermishandeling! Achtertuin van Europa! Hoe kan dat?
COLUMN - De Correspondent is live. In een filmpje legt Rob Wijnberg, messias van de Nieuwe Journalistiek, nog eens uit waar het ‘m om te doen is.
Hoewel ik eerder had aangekondigd lid te worden, heb ik dat toch niet gedaan. Waarom weet ik niet precies. Ik hou het op een combinatie van laksheid en krenterigheid.
Vooralsnog ben ik dus afhankelijk van wat anderen, die reeds lid zijn, op internet aanbieden. Gelukkig bleken de meeste schrijvers niet te beroerd om hun eigen waar of dat van hun collega-correspondenten aan te bieden via de Twitter. Femke Halsema schreef een stukje over Breivik die wil gaan studeren. Daan Windhorst een satirisch stukje over een participatiegezin (Daan wordt ‘correspondent satire’ genoemd, met zo’n naam kunnen wij niets anders dan ons hart vasthouden). Ernst Jan Pfauth maakte reclame voor z’n literatalkshow Literaturfest. Dick Wittenberg schreef een longread over de opmars van de grensmuur. En Dimitri Tokmetzis, tot voor kort nog onze trotse hoofdredacteur, onze eigen Dimitri Tokmetzis dus (verdomme Dimitri, waarom hebt gij ons verlaten, het is zo koud nu op de Sargasso-burelen, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat we van Steeph de verwarming niet aan mogen zetten), schreef een stuk over het antwoord van Schiphol op zijn WOB-verzoekje over de aanschaf van zestig bodyscanners. Dimitri kreeg slechts vijf documenten die vrij onleesbaar zijn dankzij de overijverige zwarte stift van Camiel Eurlings (nvdr: ja, wij weten dat hij niet Schiphol maar KLM leidt, echter de arm van Camiel reikt ver, o, dat wilt u niet weten, of wellicht ook wel, in dat geval hopen Dimitri ook dat precies gaat uitzoeken).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Femke Halsema schrijft tegenwoordig voor De Correspondent, maar haar gedachtespinsels trekken ook op andere plaatsen de aandacht.
In haar laatste pennenvrucht, waarin ze modieus afrekent met de zelfgenoegzame linksert, wijst ze ook nog fijntjes de consument op diens verantwoordelijkheid voor de economische crisis:
Een diepere oorzaak van de crisis is, met andere woorden, ook ons grote verlangen naar rijkdom, nieuwe spullen, luxe. Daarvoor zijn we bereid op de pof te leven, grote leningen en onbetaalbare hypotheken af te sluiten. […]
Als wij de financieel-economische crisis werkelijk te boven willen komen, kunnen we niet volstaan met het bestraffen van de bankiers, handelaren en politieke verantwoordelijken of met het aanscherpen van de financiële wetgeving. Dan zullen we onze levensstijl – en ja, ook onze hebzucht – aan een kritisch onderzoek moeten onderwerpen.
De grote afrekening is begonnen. En niet alleen door groene politiek filosofen, ook door partijmastodonten.
Bye, bye, Femke! Bedankt voor veertien jaar inzet voor de partij. Het waren mooie jaren, maar ze worden in retrospectief toch niet zo gewaardeerd… Noem het voortschrijdend inzicht, nu de partij in de door jou ingezette koers stevig op de zandbanken is gelopen. Schipbreuk dreigt, en de oude zeerotten beginnen te morren en te muiten.
En Femke Halsme is de ongekroonde twitterkoningin
