Bijna had ik het nieuws gemist dat op 25 februari in Gard (Uzès) in Frankrijk de journalist en diplomaat Éric Rouleau is overleden. Hij was 89. Rouleau was jarenlang de Midden-Oostenspecialist van de Franse krant Le Monde. Als zodanig was hij één van mijn grote voorbeelden toen ik zelf begon en geen andere manier wist om het vak te leren dan het af te kijken van iemand die het al kon. (Een andere collega van wie ik het vak heb afgekeken was David Hirst, tot 1997 werkzaam bij The Guardian. Hij leeft nog.)
Ik zal geen lange necrologie schrijven over Rouleau. De meest lezers zullen, vrees ik, niet meer weten wie hij was. Het Franse taalgebied is sowieso niet meer zo populair in Nederland. Voor wie meer wil weten verwijs ik naar Rouleau's in 2012 (bij Fayard) verschenen boek Dans les coulisses du Proche-Orient. Mémoires d’un journaliste diplomate (1952-2012).
De inleiding voor dat boek werd geschreven door Alain Gresh, de hoofdredacteur van Le Monde diplomatique. Hij drukte hem bij wijze van in memoriam nog eens of op het blog van die krant.
Rouleau, in 1926 geboren in Caïro als Eli Raffoul, was een Egyptische Jood, die in 1943 - hij was toen 17 en studeerde rechten - begon te werken voor de Engelstalige Egyptian Gazette. In die hoedanigheid interviewde hij onder meer de stichter van de Moslim Broederschap, Hassan al-Banna. In 1952 week hij, beschuldigd van communistische sympathieën, uit naar Frankrijk, zoals trouwens een groot deel van de top van de Egyptische communistische partij, die net als hij Joods en francofoon was - (de vader van Alain Gresh, Henri Curiel, was één van hen).
