Identiteitspolitiek onder het mes

Elma Drayer heeft een allergie voor slachtofferschap, schreef een recensent in de NRC. Kan me daar iets bij voorstellen. Tot voor kort was ze nogal eens te horen bij Tijs van den Brink's radioprogramma 'Dit is de dag', dat bij mij vaak aanstaat als ik aan het koken ben. Elma hield zich daar bepaald niet in als mensen zich in haar ogen ten onrechte benadeeld of slecht behandeld voelden. Ze vond veel klachten overdreven, zeker als ze van links kwamen. Ik vond haar niet altijd even sympathiek, vooral door de manier waarop ze mensen die oprecht tegen onrecht opkwamen afzeikte. Maar ze had soms wel gelijk vanwege de onhandigheid waarmee iemand gevoelige kwesties in de openbaarheid aan de orde stelde. In 'Witte Schuld' gaat Drayer helemaal los over de kwalijke kanten van de identiteitspolitiek, een uit de Verenigde Staten overgewaaide trend, zoals die tot uitdrukking komt in de standpunten van veel fanatieke antiracisten. Het boek bevat een aaneenschakeling van incidenten en uitspraken over zwart en wit die laten zien hoe het openbare debat in de afgelopen jaren te lijden heeft gehad onder moralistische, politiek correcte ingrepen die de vrijheid van meningsuiting ernstig hebben aangetast. Met als gevolg een ongezonde polarisatie in de openbare meningsvorming. In herinnering aan haar radio-optredens begon ik met enige scepsis aan haar boek. Maar ik moet zeggen dat ze bij een aantal aspecten van het actuele racismedebat de spijker op de kop slaat. Er is wel degelijk sprake van ontsporingen die een gezond cultureel en wetenschappelijk klimaat in de weg zitten.

Foto: Viola Renate (cc)

Politiek Correct

COLUMN - Politiek correct, dat zijn de centrale waarden van vrijheid, gelijkheid, en broederschap. De rechtsstaat, scheiding van kerk en staat, en de mensenrechten. Wie wil dat nu níet zijn?

De kerk van de zelfhaat?

In Trouw stond een tijdje terug weer zo’n artikel in de trend waarvan er wel meer verschijnt, dit keer getiteld ‘de Kerk van de Haat’. Die kerk, dat was de ‘linkse kerk’, ziet u? Die haat, dat is de zogenoemde linkse zelfhaat.

Het steeds terugkerende verwijt? Zogenaamde antiracisten en feministen zouden een religie van de zelfhaat verkondigen. Mensen zouden zich volgens die antiracisten en feministen schuldig moeten voelen voor de wandaden van hun voorvaderen. Schuldig, omdat ze wit, nee sorry, blank zijn.

Beweringen als in het kerk-van-de-haatartikel hebben we al eerder gezien, zoals bij Heleen Mees, Elma Drayer, en Theodoor Holman, bij GeenStijl, de Post Online, ach, de hele reut aan sensatieschrijvertjes van kwaad-rechts verkettert “links” met die kritiek. Ze worden gretig gelezen, verdienen er een leuke boterham mee. En in Terstalls pamflet “vrij links” kregen deze mensen die het wagen op te staan tegen discriminatie ook al een veeg uit de pan. Opkomen voor de rechten van een groep mensen zou maar verdeeldheid zaaien onder links, moeten we niet willen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Elma Drayer stapt op bij Trouw wegens Ramesar

Zo meldt de Volkskrant:

Elma Drayer, columniste van het dagblad Trouw, stapt op uit onvrede over de koers van de hoofdredactie inzake Perdiep Ramesar. De hoofdredactie negeerde jarenlang signalen over journalistieke fraude. ‘Het vertrouwen is bij mij helemaal weg.’

Op zich heeft Drayer een punt. Tegelijkertijd betekent haar opstappen natuurlijk wel een mooie kwaliteitsinjectie voor de krant.

Foto: mrbille1 (cc)

Elma Drayer vs. Peter Breedveld

Toen Peter Breedveld op zijn site een stuk plaatste waarin onder andere de niet al te frisse journalistieke mores van (inmiddels voormalig) Telegraaf-journalist Martin van Koolhoven Martijn Koolhoven tegen het licht werd gehouden, duurde het niet lang voordat diezelfde Martin van Koolhoven een uitspraak van Breedveld over PVV’ers die gebombardeerd zouden moeten worden door de NAVO uit de satirische context rukte en aan zijn immer goed uitgeslapen lezersschare voorschotelde, met geen ander doel Breedveld werkloos te maken, daarin bijgestaan door GeenStijl en PowNews. Een tripartite kongsi, zou Bram Moszkowicz zeggen, als De Telegraaf, GeenStijl en PowNews niet zo unipartiet als de Kwomintang waren geweest.

Van De TeleGeenPow kun je dat verwachten, maar deze week deed de keurige Elma Drayer ongeveer hetzelfde. Ze rukte uitspraken van Peter Breedveld en zijn vriendin Hassnae Bouazza uit hun context en zette dit in een andere context, waardoor het leek alsof Bouazza en Breedveld een soort antisemitische Bonnie & Clyde zijn die de Joodse Laurence Blik (Loor op het www) stalken met antisemitische dolksteken. Om daar vervolgens subtiel aan toe te voegen dat Bouazza geregeld bij Pauw & Witteman aanschuift en dat Peter Breedveld bij Ad Valvas werkt, studentenblad van de VU. Boodschap: weten de VARA en de VU wel dat ze ruimte geven aan jodenhaters? 

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du jour | Geen idee

Afgelopen vrijdag kwam het [kabinet] met stevige plannen teneinde (potentiële) Nederlandse djihadstrijders effectiever aan te pakken. […]

De ene criticus formuleerde zijn bezwaren in nettere bewoordingen […] dan de andere […]. Maar over één ding waren ze het roerend eens: het kabinet zet buitenproportionele middelen in voor wat welbeschouwd niet meer dan een marginaal verschijnsel is. Als we niet oppassen, loopt de democratische rechtsstaat ernstig gevaar.

Of dat laatste klopt, ik heb geen idee.

Quote du jour | Bij wijze van spreken

Als de zionistische entiteit een faux pas begaat, is ze de eerste om verontwaardigd te protesteren. Dan stroomt het Museumplein bij wijze van spreken onmiddellijk vol. Als moslims op grote schaal moslims afslachten blijft het nagenoeg stil.

Elma Drayer in Trouw.

Voor wie het nog niet opviel: de uitdrukkingen ‘bij wijze van spreken’ en ‘faux pas’ doen veel werk in bovenstaande ‘conclusie’.

‘Both sides do it’ nu ook in Nederland!

Elma Drayer in VN:

GeenStijl bedrijft campagnejournalistiek, net als zijn bekendste tegenhanger Joop.nl.

Ofwel: termen als ‘zotte zandneger’ en ‘apenland’ zijn gewoon campagnevoeren, maar dan grappiger dan de zure azijnzeikerij van Joop:

Bovendien valt er om het proza van GeenStijl nog wel eens te grinniken. Kom daar ’ns om bij Joop.nl, waar linkse ernst en volstrekte humorloosheid hand in hand gaan.

Maar Drayer voelt zich grootmoedig:

Breedveld vs Drayer – ronde #2

Peter Breedveld, de man achter Frontaal Naakt, en Trouw-columniste Elma Drayer hebben geen geweldige relatie. Hoe dat zo gekomen is lees je hier. Korte versie: Breedveld is een antisemiet, meent Drayer.

Oud verhaal, wellicht, maar deze week is Breedveld flink aan het terugslaan. In feuilletonformaat, maar liefst (deel 1 hier; deel 2 hier). Wordt verder vervolgd, aldus Breedveld.

De nieuwswaarde hiervan is natuurlijk nul, maar de kleuter in mij (‘Ruzie! Ruzie!’) vindt het uiterst amusant.

Elma Drayer: kritiek op Israël = antisemitisme

Onder de omineuze titel ‘Amsterdam weet zich nog altijd geen raad met zijn Joden’ schreef Drayer vandaag in Trouw een column over de jaarlijkse herdenking van de Kristallnacht in Amsterdam. Kort gezegd, het gaat niet goed met de herdenking:

Helaas trok het platform Nederland Bekent Kleur begin jaren negentig om onnaspeurlijke redenen de Amsterdamse Kristallnachtherdenking naar zich toe. Dit gezelschap werd niet zozeer gedreven door bekommernis om het lot der Joden onder het naziregime, noch om het eigentijdse antisemitisme. De voornaamste zorg van het platform betrof het hedendaags ‘racisme’. Dus groeiden de herdenkingen binnen de kortste keren uit tot vlammende j’accuses tegen politici als Pim Fortuyn en Geert Wilders […]

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.