Ik ben er niet gerust op – #niksteverbergen

In de Volkskrant stond een artikel over de uitzending van DWDD waarin De Verleiders hun nieuwe stuk #Niksteverbergen – over privacy – promoten. De krant bespreekt het fragment en voert zeven punten aan die ze tegenspreken. Voordat ik het stuk ging lezen, heb ik eerst het fragment zelf bekeken om te weten waar het precies over gaat. Gezien de kop van het artikel dacht ik; nou komt me toch een hoop onzin (indachtig ook de complottheorieën van George van Hout rond 9/11). Maar ik hoorde eigenlijk geen hele gekke dingen. Natuurlijk, het wordt allemaal erg gechargeerd, maar het is theater en daarbij gaat het om bewustwording van een potentieel groot probleem. Ik ben er niet gerust op De zeven punten die de Volkskrant “onderuit haalt” kloppen op zich wel, tenminste op dit moment en voor zover we weten. Maar ik heb niet voor niets tegen de sleepnetwet gestemd. Je wordt inderdaad niet continue in de gaten gehouden en de AIVD wordt gecontroleerd…hopen we. Ik ben er niet gerust op. De overheid is in het verleden niet heel erg betrouwbaar gebleken op dit vlak. Zoals de Belastingdienst opeens tóch gebruik ging maken van beelden van politiecamera’s op de weg. Mocht niet, deden ze wel. Nu kun je aanvoeren dat het hier om fraudeopsporing gaat, maar dat is het punt niet. Het punt is dat de overheid zich niet aan haar eigen regels en afspraken houdt. Hier nog een paar fraaie staaltjes privacyschendingen. Behalve Facebook en bedrijf Teleperformance gaat dit allemaal om (semi-) overheidsinstellingen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Romana Vrede is zwart…vooral zwart

COLUMN - We trappen de week af met een gastbijdrage: een column van Liza Leistra.

Op een verjaardag van mijn vader, kort na de eeuwwisseling, waren wat vrienden aanwezig die net als hijzelf Nederland nog volkomen wit hebben gekend. De generatie 1920 en daar omtrent. Mensen die tijdens een sporadisch bezoek aan Amsterdam niet konden wennen aan zoveel zwart om hen heen. Het waren geen racisten, maar toch ontsproten bij tijd en wijle de meest vreemde gedachten en uitlatingen aan hun brein.

Friezinnen

Mijn vader was een belezen mens, doctorandus sociale geografie, bereisd en verre van bekrompen. Toch maakte hij zich druk over de houdbaarheid van lange blonde Friezinnen, het type vrouw dat hij het liefste zag. Hij gruwde van het idee, dat de Nederlandse bevolking ooit wellicht volledig mokkakleurig zou worden. Een kleur die hij overigens zelf behoorlijk benaderde, omdat hij zoveel in de tuin werkte.

Als jongeman, toen zijn haar nog zwart was, werd hij vaak aangezien voor Zuid-Europees, wat hij zelf verklaarde als de invloed van de Spaanse overheersing. Hij trouwde ooit met zo’n Friezin en maakte er van mij daarom ook een. Van mij mocht zijn toekomstangst direct gerealiseerd worden, want net als mijn moeder viel ik ook op donkerkleurig schoon.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

DWDD op de snijtafel: antiglamour

Sinds haar introductie in 2005 heeft De Wereld Draait door zich ontwikkeld tot een van de meest populaire programma’s op de Nederlandse beeldbuis. Het enthousiasme van de presentator, snelle afwisseling tussen hoge en lage cultuur, actualiteit van de gasten en diversiteit van de onderwerpen is tot in de finesses uitgewerkt.

Theatermakers Kasper Jansen en Michiel Lieuwma nemen zo nu en dan een kritisch kijkje in hoe het programma de kijker bespeelt. En het moet toegegeven worden, dat doen ze bij DWDD virtuoos.

In deze aflevering: steractrices Carice van Houten en Halina Reijn bespreken hun boek ‘Antiglamour’ (2013)

Meer van De Snijtafel op hun Youtubekanaal.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

De mediacratie van Matthijs en Arjen

COLUMN - Het aan de kaak stellen van de monarchie door Arjen Lubach laat volgens Michelle van Dijk gelijk zien dat de mediacratie het ook niet zo op heeft met buitenstaanders.

Tenminste vijftigduizend Nederlanders willen Arjen Lubach als farao: zij tekenden voor het burgerinitiatief op de website van de Farao der Nederlanden. In een paar minuten zendtijd bij De Wereld Draait Door haalde Arjen de laatste drieduizend stemmen binnen. Lubach poseerde als farao en startte dit initiatief om belachelijk te maken hoe onze monarchie ontstaan is.

Ik vind ook dat de geschiedenis soms vreemde wendingen kent en de geboorte van een monarchie is er zeker één van. Maar wat wij hier zien, is de bekroning van de mediacratie: een samenleving waarin we door de media geregeerd worden. (Niet, of juist wel verwarren met het Engelse woord mediocrity, middelmatigheid.)

Het burgerinitiatief is bedoeld als democratisch instrument. Zo zijn er pogingen gedaan om door zo’n initiatief het particuliere vuurwerk af te schaffen, de schoolklassen kleiner te maken, dierproeven te verbieden, meer aandacht te krijgen voor ME en de ziekte van Lyme, en ga zo verder. Dit zijn onderwerpen waarbij veel mensen zich betrokken voelen, waar veel mensen veel tijd in hebben gestoken, toch hadden deze initiatieven maar zelden resultaat. Zij hadden geen zendtijd.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | De Connyaanse theorie

Ergens in de regio Rhoon rijdt een scooter met een beer erop. Dat klinkt gek, maar het is niet zomaar een beer, het is de Bezorgbeer. Een nobele taak, bezorgen, maar het feit dat zijn bezorgingen uit eetbaar materiaal bestaan maakt het zo mogelijk nog nobeler. Toch mist er iets aan de Bezorgbeer, eigenlijk kan niemand zonder: een slagzin.

Ergens in de regio Rhoon was een vrouw zo vriendelijk hem die te schenken. Sterker nog, maar liefst zeshonderd personen bleken bereid, maar uit alle ingestuurde slagzinnen was de zin ‘Online eten bestellen!’ van Conny de beste. Het liet de menigte geinen over de kwaliteit van de verliezende 599 zinnen. ‘De Bezorgbeer, beter dan je moeder’ of ‘De Bezorgbeer, sneller dan diarree’. Hierdoor zagen mensen echter over het hoofd hoe ontzettend scherp Conny alles had teruggebracht tot de essentie, met een ongeëvenaarde simpelheid.

Toen men Conny trachtte te evenaren onder de hashtag #ConnySlogans, bleek hoe ontzettend vaardig de Rhoonse vrouw eigenlijk was geweest. Niet alle zaken leenden zich immers direct voor een Connyaanse deconstructivistische herleiding, maar toch, na enkele verwoede pogingen wierp het zijn vruchten af. Een boek werd weer gewoon ‘letters gedrukt op papier’, een banaan weer gewoon ‘geel fruit’ en Youtube weer gewoon ‘online filmpjes kijken’. Het had een geruststellende werking. De essentialistische theorie van Conny gaf mij weer een grip op de wereld, die ik lang geleden verloren had.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Coen Verbraak wint Sonja Barend Award

COLUMN - Coen Verbraak won gisteren de Sonja Barend Award voor zijn gesprek met Rijkman Groenink. Hij zat bij De Wereld Draait Door om zijn prijs in ontvangst te nemen.

Er zijn van die momenten dat ik me afvraag of ik niet gewoon een enorme zeikerd ben geworden. Gisteren overkwam mij dat gevoel weer, toen ik Sonja Barend enthousiast hoorde doen over de genomineerden voor de naar haar genoemde award. De Sonja Barend Award beloont het beste gesprek van het jaar. Dit jaar waren er twaalf gesprekken genomineerd. Geen enkele van de genomineerden zat bij de commerciëlen overigens. Of ze worden uitgesloten van deelname, of ze voeren daar geen goede gesprekken.

Voordat de winnaar bekend werd gemaakt, stak Sonja Barend nog even de loftrompet af over Sven Kockelmann, voor wie ik zelf een uitgesproken weerzin voel. De interesse van Sven Kockelmann in Sven Kockelmann zit elke oprechte interesse in zijn gesprekspartner in de weg. Het zal ongetwijfeld zo zijn dat botsende ego’s boeiende tv kan opleveren, maar mij lukt het niet om naar te kijken.

Zelfs voor de uiteindelijke winnaar, Coen Verbraak, die toch door iedereen geroemd wordt om zijn serie ‘Kijken in de ziel’, voel ik weerzin. Ik heb lang niet alle afleveringen van zijn series gezien, maar elke keer dat ik het zag, gebruikte Coen Verbraak zijn eloquente voorkomen en beschaafde dictie om wonden open te krabben die wat mij betreft dicht hadden mogen blijven. Coen Verbraak is een ramptoerist vermomd als keurige heer. Zo’n heer die, gekleed in driedelig grijs en een beige regenjas, in de buurt van het ongeluk blijft dralen, terwijl hij net doet alsof hij een lantaarnpaal aan het bewonderen is waarvan de stijl ‘m doet denken aan een vergeten hoofdstuk uit de kunstgeschiedenis.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | De Revanche van de IJdeltuit

COLUMN - Als er al een typisch Nederlandse eigenschap bestaat, is het die van valse bescheidenheid. Want stel je voor dat je op nationale televisie zegt dat je ergens goed in bent.

Aan het begin van deze week zat Jeroen Krabbé aan Mathijs’ tafeltje. Ik heb wel wat met de familie Krabbé. Ik las leuke boeken van Tim, en heb mezelf er zelfs eens op betrapt te lachen om Martijn. Ook Jeroen kon mij bekoren, toen hij maandag een mooi concept presenteerde voor zijn nieuwe expositie van schilderkunst: Dum Vivimus Vivamus.

Die spreuk betekent zoveel als ‘Laat ons leven zolang we leven’, en ik denk dat er wel te stellen valt dat Jeroen Krabbé tot nog toe aardig heeft geleefd. Hij acteerde over de hele wereld, regisseerde films en theaterstukken en als hij ergens nog een gaatje had, dan vulde hij dat graag met schilderen. Best iets om trots op te zijn, en dat was Krabbé dan ook in volle glorie. Met behulp van jeugdfoto’s, herinneringen en eigen tekeningen maakte hij een, in zijn woorden, geschilderde autobiografie. Het werk ontsluiert een aparte jonge Jeroen, die Mathijs maar al te graag lanceerde tot ‘wonderkind’. Jeroen was zeker niet de eerste om dat te ontkennen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Game of thrones, Jeroen Krabbé en de badmuts van Zwolle

COLUMN - Wil je de nieuwe Game of Thrones bekijken, blijkt het Memorial Day te zijn. Dan maar even naar De Wereld Draait Door. Waar Jeroen Krabbé zat. Altijd leuk.

Vaste prik op de maandagavond. Mijn vrouw is nog niet thuis. Ik sluip heimelijk naar wat louche krochten op het internet. Zo ook gisteren. Ik tik Game of Thrones s03e09 in het zoekscherm. Geen resultaat. Ik tik enkel Game of Thrones in. Aan weerszijde van de resultaten word ik verlekkerd aangekeken door zogenaamd oudere vrouwen die mij willen neuken. Bovenin een banner waar op ik lees dat ook lelijke wijven behoefte hebben aan een lul.

Maar de nieuwste Game of Thrones die zijn opwachting in de resultaten maakt, is episode 8 van seizoen 3. Geen spoor van episode 9. Ik  merk een lichte trilling in mijn handen. Ik ga naar de officiële site van Game of Thrones. De hoofdrolspelers op de voorpagina zitten in hun eigen wereld. Ze beleven stuk voor stuk duistere tijden en hebben zo hun eigen problemen. 

Problemen die in het niet vallen met mijn probleem: dat ik de nieuwe aflevering niet kan downloaden. Op het forum van Game of Thrones schrijft iemand dat het hem geen reet kan schelen dat het een ‘holiday weekend’ is. Navraag op Twitter leert dat het de dag ervoor Memorial day was. De Amerikanen eren hun soldaten. Op Wikipedia lees ik dat er op die dag vaak sportieve evenementen worden georganiseerd, zoals de Indy 500. Waarom dan wel brullende motoren en geen rinkelende zwaarden?

Foto: Waag Society (cc)

Wetenschap stoffig vinden is zó 2011

ACHTERGROND - 2012 was het jaar waarin de wetenschap haar stoffige imago achter zich wist te laten. Maar er gingen ook wel een paar dingen mis, betoogt Eva Teuling.

Wetenschap is hot. Als zelfs De Wereld Draait Door begint met een dagelijks gesprek met een wetenschapper, als zelfs Alexander Klöpping een Universiteit van Nederland opricht, en als heel de wereld aan de TV gekluisterd zit bij de persconferentie over het ontdekte Higgs-deeltjes, dan durf ik voorzichtig te zeggen dat wetenschap het stoffige imago lijkt te verliezen. Ik sluit niet uit dat mijn positieve beeld mede veroorzaakt wordt door mijn interesse in dergelijke initiatieven en ik daardoor wat tunnelvisie heb, maar dat terzijde.

Dat wetenschap populair wordt, kan mede toegeschreven worden aan wetenschapscommunicatie. Van individuele initiatieven naar professionele organisaties; van die ene wetenschapper met een twitteraccount tot hele instituten die social media omarmen: wetenschapscommunicatie lijkt volwassen te worden. In 2012 startten een aantal leuke en interessante initiatieven voor wetenschapscommunicatie (en gingen een aantal dingen goed mis). Hieronder een (beperkt, dus zeer onvolledig, en daarbij ook nog eens zeer subjectief) lijstje:

Goed:

Wetenschap101: een aantal wetenschapsjournalisten startte in februari van dit jaar videoblog Wetenschap101: filmpjes over wiskunde, natuurkunde, sterrenkunde, biologie en meer van slechts 101 seconden. Deze korte wetenschapsbites geven je een snelle uitleg van complexe en alledaagse problemen, zoals hoe je het beste lootjes kunt trekken, over meanderende rivieren, over de metro van Londen en over hoe je het beste droog kunt blijven in de regen. Ik maakte een gastbijdrage over lapjeskatten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Rupert Ganzer (cc)

Kwaliteit

COLUMN - We kijken massaal naar DWDD, eten liever Goudse kaas uit Duitsland dan authentiek Goudse en richten ons huis in met Ikeameubels. We houden niet van kwaliteit.

Nederlanders die over kwaliteit praten – heeft u ook altijd het idee dat ze de kwaliteit van de opbrengst bedoelen? Ik wel. Neem bijvoorbeeld Goudse kaas. Ik heb bij Campina Goudse kazen het magazijn in gereden die in Duitsland waren vervaardigd. Nou eet u Goudse alsof het niks is, maar deze kaas heeft een zekere naam en faam in het buitenland.

Van enige bescherming van de authenticiteit wil niemand in Nederland echter horen, want een eventuele Goudse kaas “BOB” (wat in Italië DOP heet), dat is maar lastig voor de kaasindustrie. Die koeien moeten dan in de streek rond Gouda gemolken worden en de kaas mag dan niet meer in Tilburg worden vervaardigd. Het gevolg is dat Goudse kaas ook in Duitsland of pak ‘m beet Guangzhou gemaakt mag worden. Dat zal me een kwaliteit opleveren! Inmiddels is hier in Italië de Leerdammer, merknaam van een ‘moderne’ kaas die pas sinds 1977 verkrijgbaar is, makkelijker te vinden dan een mooi stuk Goudse. En maar klagen dat we geen culinaire traditie hebben. Goh, hoe zou dàt toch komen?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende