Dokkum en de demonstratievrijheid

Zinnige en onzinnige reacties op een proces tegen wegblokkeerders. Het OM heeft taakstraffen geëist tegen alle 34 actievoerders die vorig jaar de A7 blokkeerden om te voorkomen dat demonstranten tegen Zwarte Piet bij de intocht van Sinterklaas in Dokkum aanwezig konden zijn. Tegen initiatiefnemer en “intellectueel dader” Jenny Douwes is een taakstraf van 240 uur en een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden geëist. Met deze eisen heeft het OM niets over Zwarte Piet gezegd, schreef Peter Giesen in De Volkskrant. Het gaat hier, naast een strafbare verhindering van het verkeer, over de vrijheid van meningsuiting. In een samenleving met heel verschillende bevolkingsgroepen kunnen spanningen ontstaan, zoals de Zwarte Pietkwestie ten overvloede aantoont. Als deze groepen met elkaar willen samenleven, moeten zij in elk geval kunnen zeggen wat zij op hun lever hebben, hoe onredelijk of ergerniswekkend dat ook voor anderen moge zijn — mits zij uiteraard niet oproepen tot geweld. Floor Rusman pareert in de NRC de verdediging van organisator Jenny Douwes die, als een nieuw type provo, beweerde dat het hier om een 'ludieke actie' ging. De blokkeerders van de A7 hebben niets van provo begrepen, volgens Rusman. 'Want inhoudelijk zet het nieuwe verzet het oude op z’n kop. De provo’s wilden demonstreren mogelijk maken, de blokkeerfriezen juist niet. De provo’s streden voor vrije meningsuiting, de blokkeerfriezen wilden die beperken. Want ja, natuurlijk waren ze ervoor, maar „niet voor iedereen” of „niet op deze dag”. De provo’s en andere linkse activisten wilden een hiërarchie afbreken, de blokkeerfriezen willen er een creëren: eerst de rechten van henzelf, dan die van de anderen.' Een waar woord. En hier zit precies het probleem: rechten opeisen die je anderen niet gunt. Dat heeft inderdaad niets met Zwarte Piet te maken.

Door: Foto: bixintx (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Anti-Piet in het Hinterland

, door

Kijk, ik weet dat er een hoop gematigde pro-Pieten zijn. Ik woon in de provincie, ziet u. Het stikt hier van de pro-Pieten. En dat zijn echt niet allemaal volbloed racisten die niet kunnen wachten om brandende kruizen in de tuin van hun zwarte buurman te zetten. De meesten zijn brave burgers die niets kwaad in de zin hebben en die ik met de beste wil van de wereld geen racist zou willen noemen. Ze begrijpen alleen niks van die Pietendiscussie. Ze zien het probleem niet. Ze denken dat het een kleine, fanatieke minderheid is, de anti-Pieten. Beroepsslachtoffers die zich zwaar gesubsidieerd vanuit de Randstad over de rest van het land verspreiden om een kinderfeest te verpesten.

Nu helpt het natuurlijk ook niet dat wij, de anti-Pieten die zich hier in het Hinterland bevinden, tot nu toe gedeisd hebben gehouden. We leven een ondergronds bestaan. Komen bijeen in schuilkelders om alternatieve Sinterklaasbijeenkomsten te vieren. Onze Pieten gaan als Zwarte Piet over straat en veranderen pas in Roetveeg Piet als ze de voordeur achter zich dicht hebben gedaan en Sinterklaas heeft gecontroleerd of de gordijnen inderdaad dicht zijn. 

Ik ken één openlijke anti-Piet hier, mijn dappere buurvrouw. Zij bezoekt de plaatselijke intocht al jaren met haar gezicht in provocerend zilver geschminkt. Vreemd genoeg leeft ze nog. Toch ken ik geen enkele andere anti-Piet hier in Zwolle die hetzelfde durft te doen. We hebben het er wel over in de nazit van onze Sinterklaasbijeenkomsten. Maar het risico is nog steeds te groot, vrezen wij.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Sinterklaas en Bonifatius

, door

Deze zondag kwam ik samen met mijn kinderen thuis van een lange en vermoeiende reis. Mijn oudste zette de televisie aan waarop het grote Sinterklaasfeest uit 2014 A.D. te zien was. In dat jaar kwam het Sinterklaasjournaal met Peter Faber in de rol van Opa Piet op de proppen. Aan het slot van dat jaar reed de pikzwart geschminkte Opa Piet gebroederlijk naast de ongeschminkte Sinterklaas weg, de duisternis tegemoet. Diezelfde avond zat Dieuwertje Blok bij De Wereld Draait Door waar zij, samen met Matthijs van N., de loftrompet over de schrijvers liet klinken. Dat jaar viste het Sinterklaasjournaal net naast een Nipkow-schijf. De jury vond dat het Sinterklaasjournaal de angel uit de zwartepietendiscussie had gehaald en alle ruziënde volwassenen in hun hemd had gezet.

Dat was het begin van het grote pappen en nat houden. Met een zwart geschminkte Sinterklaas was het probleem namelijk helemaal niet opgelost. Integendeel zelfs. Bovendien, in het jaar erna was opa Piet in geen velden of wegen meer te bekennen. Er werd toen een magische steen geïntroduceerd waarmee de Pieten alle deuren konden openen, zodat ze niet meer door de schoorsteen hoefden. Wie dacht dat dit een opmaat was naar Natuurlijke Pieten (in alle kleuren die een mens kan aannemen), had buiten het Sinterklaasjournaal gerekend. Die magische steen bestaat enkel nog in het hoofd van mijn kinderen. 

Foto: Jim Forest (cc)

Het gaat allang niet meer om de kinderen

, door

COLUMN - Jenny Douwes speelde de vermoorde onschuld: ze had het alleen ‘akelig gevonden’ dat die Zwarte Piet-protesten tijdens de intocht van Sint in Dokkum zouden plaatsvinden vlakbij de feestvierende kinderen. Dat was echter maar de helft van het verhaal. Douwes had de week ervoor mensen opgeroepen de toegangswegen tot Dokkum te blokkeren, zodat de protesteerders Dokkum niet konden bereiken.

Het Openbaar Ministerie greep donderdag in en verbood dat plan. Terecht: afritten blokkeren omdat je mensen die je onwelgevallig zijn, de pas wilt afsnijden? Als een legale demonstratie je niet bevalt, doe je daarover je beklag bij de burgemeester; je gaat niet de openbare weg afsluiten.

Op zaterdagochtend stopten desondanks een aantal auto’s plotseling midden op de snelweg, pal voor de bussen van de mensen die tegen Zwarte Piet kwamen protesteren. De bussen werden tot stoppen gedwongen, achter hen vonden godbetere botsingen plaats. De protesteerders konden Dokkum niet meer in: het was op eigenrichting pur sang.

Over de affiliaties van Jenny Douwes laat ik me niet uit: wellicht heeft ze meer aangericht dan ze in haar vrome benepenheid kon bevroeden. Maar wat ik niet begrijp: hoe kun je nu zó boos zijn op mensen die tegen een naargeestig symbool van racisme willen protesteren, dat je denkt dat het een tof plan is om de snelweg abrupt te blokkeren, en de veiligheid van willekeurige automobilisten in gevaar te brengen?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.