Dictators als kattenbakvulling (4 euro) of als krabpaal (6000 euro)
, door
Dictators als kattenbakvulling (4 euro) of als krabpaal (6000 euro).
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Westerse Wapens, Oosterse Despoten
, door
We weten het. Al jaren. Vrijwel geen oorlog op aarde wordt gevoerd zonder wapens die gemaakt zijn in de verlichte Westerse democratieën, en in het transport en de handel van al dat mooie speelgoed spelen westerse handelaren en doorvoerhavens een sleutelrol. Wapenembargo’s (tijdelijk, en selectief) en deals over leveranties spelen een sleutelrol in het diplomatieke verkeer tussen westerse mogendheden en hun arabische, afrikaanse en aziatische bondgenoten – hoe breekbaar die bondgenootschappen ook zijn. Denkt u zich eens in hoeveel ellende het het laatste decennium had gescheeld als al die boeven, bandieten en assen van het kwaad niet de beschikking hadden gehad over (weliswaar verouderd, maar toch) ‘onze’ bommen en granaten.
En daar staan we dan weer, in deze verzengende Arabische lente, met onze mooie principes. We staan te kijken. En we staan te kijk. De universele verklaring van de rechten van de mens. De geneefse conventie. De democratische idealen. Het idee dat mensen gelijkwaardig zijn en recht hebben op ongestoorde en vrije expressie. Onze superieure Joods-Christelijk-Humanistische wortels. Onze renaissance. Onze wetenschappelijke revolutie. Onze moreel superieure waarden en normen. En dat die daar in het Nabije Oosten nog in de Middeleeuwen leven. Dat ze geen verlichting kennen. Dat ze daar de sharia hebben. Dat ze geen wetenschap kennen. Geen mensenrechten. Dat democratie niet samengaat met hunnie religie. Dat hunnie een achterlijke cultuur hebben.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nee, dictators zijn geen betrouwbare partners
, door
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Arjen de Wolff met een artikel dat eerder verscheen op zijn eigen website. Arjen werkte voor het National Democratic Institute for International Affairs in onder andere Azerbeidzjan.
Lang rekende vooral de Westerse wereld op dictatoriale regimes in de Arabische wereld, feitelijk relieken – pionnen – uit de Koude Oorlog. Een nieuwe rechtvaardiging voor hun onderdrukking van hun volkeren vonden de Mubaraks, Ben Ali’s en Assad’s na 1991 in hun rol als buffer tussen het Westen en moslimfundamentalisme. Nu pas blijkt hoezeer Westerse regeringen zich zand in de ogen lieten strooien. Er werd door hen nooit echt geïnvesteerd in democratische oppositiegroepen, en daarvan plukt men nu de zure vruchten: van beïnvloeding kan geen sprake zijn, men kan slechts hopen dat er geen nieuwe Irans opstaan.
Terwijl in Cairo de protesten tegen president Mubarak hun tweede dag ingaan, wordt in Tunis nog druk gesleuteld aan de vorming van een interim-regering. Er zijn zeker parallellen tussen de revolutionaire gebeurtenissen in Tunesië en Egypte, maar er zijn even zovele verschillen. En of één of beide van deze volksopstanden tegen een brute dictator uiteindelijk zal leiden tot de totstandkoming van een echte democratische rechtsstaat, is nog zeer twijfelachtig.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Arrestatiebevel Strafhof ramp voor Darfur
, door
Eergisteren vond er een unieke gebeurtenis plaats: het Internationaal Strafhof vaardigde voor het eerst een arrestatiebevel uit tegen een nog zittende president. Omar al-Bashir van Soedan (u weet wel, van vakantiebestemming Darfur) wordt aangeklaagd voor moord, uitroeiing, het verdrijven van burgers, marteling en verkrachting en gerichte aanvallen tegen de burgerbevolking en plundering. Misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden dus.
Fout is fout. Regels zijn regels. Dus is het niet meer dan correct dat het Strafhof dit arrestatiebevel heeft uitgevaardigd. Toch?
Nee. Het is een domme actie. Hoewel Bashir hoogstwaarschijnlijk schuldig is aan al hetgeen hem ten laste is gelegd, en waarschijnlijk ook wel aan volkerenmoord, schiet niemand hier wat mee op. Sterker nog, Darfur is de dupe. In plaats van een dictator die nog enigszins de schone schijn moet ophouden, heeft men daar nu van doen met een dictator die op het internationale politieke toneel niets meer te verliezen heeft. Het eerste dat Bashir gedaan heeft is dan ook Artsen zonder Grenzen en negen andere hulporganisaties het land uitgooien, omdat “hun veiligheid niet meer gegarandeerd kon worden”. Sure.
Nu kan Bashir dus lekker zijn gang gaan in Darfur, en dit keer zonder pottekijkers.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Stalin in ere hersteld in Moskouse metro
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.