De CCTV-dominee

In de serie De Praktijk komen professionals aan het woord. Vandaag weer OV-man die het cameratoezicht in het openbaar vervoer onder de loep neemt. ,,We noemen het binnen het bedrijf 'sociale veiligheid' en het is een façade”. Beminde goedgelovigen; We zijn hier deze ochtendspits bij elkaar gekomen in dit voertuig om ons veilig te kunnen voelen. Heeft iedereen zijn telefoon met camera bij de hand, dan kan de dienstregeling beginnen. Kijk om u heen; zie al die camera’s hangen en weet dat er nog meer verborgen camera’s zijn. Vandaag is zelfs RTV Rijnmond aanwezig met een cameraploeg, dus we kunnen deze dienst genieten van een extreem gevoel van zalige veiligheid. Het al-ziend oog waakt over u, ziet alles, zal u behoeden en hem is de wrake. Laat het wonder geschieden …………

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 22-09-2022

De moraliteit van het outsourcen

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag vertelt de Outsourcer over zijn werk voor een multinational. 

Soms kijk ik met enige sympathie naar de livefeed van Occupy Wall Street. Ik ben het niet eens met de kritiek dat de beweging geen duidelijke doelen heeft. Het gaat om eerlijkheid; degenen die het meest hebben geprofiteerd van de economische groei gebouwd op schulden en ‘innovatieve financiële produkten’ moeten ook opdraaien voor een groot deel van de ‘terugbetaling’. Verder denk ik er niet zoveel over na, behalve toen één van de demonstranten zich in een interview richtte tegen offshoring. Het verplaatsen van IT-activiteiten naar lage-lonen landen is onderdeel van mijn dagelijkse werk.

Ik ben niet bovenmatig principieel, maar werk ik mee aan zaken die fundamenteel verkeerd zijn? Om dit beoordelen heb ik twee lijstjes gemaakt; één met de argumenten vóór offshoring, en één met tegen-argumenten. Ik laat persoonlijke redenen buiten beschouwing (zoals: ‘het is interessant om te doen’ en ‘mijn kinderen moeten ook eten’).

Hierbij -in willekeurige volgorde- de lijstjes:

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoeveel risico wilt u lopen?

In de serie De Praktijk komen professionals aan het woord. Vandaag weer OV-man die de veiligheid in het reizen onder de loep neemt. ,,We hebben te maken met een vorm van erosie; het mag niets meer kosten”.

Veiligheid is zo normaal dat we het er helaas niet meer over hebben. Natuurlijk zit iedereen onder de trap met een vergiet op zijn hoofd tegen het terrorisme, maar verder hebben we alles goed voor elkaar in Nederland. We wonen veilig achter de dijken, bruggen en viaducten storten niet zomaar in en in het openbaar vervoer kan je helemaal niets gebeuren; aan alles is gedacht. Heel Nederland is geschokt als blijkt dat we niet altijd en overal veilig zijn. Toch hebben we te maken met een vorm van erosie; het mag niets meer kosten.

Ik citeer letterlijk een manager binnen het bedrijf: ,,Als we kijken naar de schadeclaimcultuur in Nederland kunnen we niet verantwoorden dat we zoveel geld in veiligheid steken’’. Met andere woorden: slachtoffers zijn goedkoper dan veiligheid.

Laat ik eerst vertellen wat veiligheid is. Voorkom dat er een ongeval kan plaatsvinden (procedures, normen), grijp in als een ongeval toch dreigt te gebeuren (systemen), beperk gevolgen bij een ongeval (passieve veiligheid).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het probleem zit tussen uw oren

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag weer De Tandarts, die worstelt met een lastige patiënt.

Ja hoor, daar was mevrouw T. weer. De Tandarts kan er bijna de klok op gelijk zetten: iedere vier maanden komt mevrouw T. hechtingen uit haar mond laten knippen. Waar ze dit keer precies geweest, weet De Tandarts niet, maar in elk geval over de grens.

Mevrouw T. is een apart geval. Ze werd al patiënt toen De Tandarts zijn praktijk nog maar net geopend had. Het duurde even voor hij door had wat er aan de hand was. Mevrouw T. vertelde over pijn in haar kaak, gezwellen, een abces waar voortdurend pus uitkwam. Ze bracht het alsof haar leven een nachtmerrie was geworden. De Tandarts kon niets vinden, maar verwees haar toch maar door naar een kaakchirurg. Die sneed het een en ander weg, De Tandarts knipte een week later de hechtingen er uit en mevrouw T. ging tevreden naar huis.

Vier maanden laten stond ze weer op de stoep. Het was weer helemaal mis, vond ze. De Tandarts begon nu toch narigheid te voelen en vroeg eens verder door. Het hoge woord kwam er uit: ze liep hier al jaren mee en was al diverse malen onder het mes geweest. Dat verklaarde ook meteen het littekenweefsel.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 22-09-2022

Mag ons OV-bedrijf een echt bedrijf zijn?

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag schrijft OV-man over zijn frustratie: is het OV-bedrijf een publieke dienst of een echt bedrijf. Politici kies!

Ons bedrijf is verzelfstandigd en dus officieel een eigen bedrijf. Ik zeg officieel, want de praktijk ziet er heel anders uit. De verzelfstandiging houdt vooral in dat we continu een wedstrijd moeten spelen waar de regels telkens van veranderen. Het gevolg is dat we de kwaliteit van onze publieke dienstverlening niet kunnen garanderen. Een relaas over privatisering van een publieke dienst, gezien vanuit een betrokken personeelslid.

Ik ben 30 jaar werkzaam bij het openbaar vervoer en we zijn de laatste jaren steeds verder in een stroomversnelling van veranderingen terecht gekomen. Toen ik met privatisering te maken kreeg dacht ik in mijn naïviteit dat een “tak van dienst” van de (semi-) overheid een volledig zelfstandig bedrijf zou worden, zoals alle andere bedrijven.

Al vanaf 2000 hebben we ons als bedrijf voorbereid en in 2007 gingen we los. De privatisering werd al verzelfstandiging genoemd en nu we hier 4 jaar mee werken vind ik het eens tijd worden om te kijken wat dit in de praktijk inhoudt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

De zorg van de hulpverlener

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag vertelt Piet over de werkdruk in de Jeugdzorg.

Juni/Augustus 2011. Bijna iedereen in hulpverlenend Jeugdzorg land vliegt weer zo’n beetje uit. De maatschappelijk werker, de gezinsvoogd, de AMK medewerker, de raadsonderzoeker, centrale toegangsmedewerker, ambulant gezinshulp, de thuiszorg, de behandelend groepsmedewerker van de GGZ, de verslavingsdeskundige. Van Vlieland tot de Middellandse zee langs Renesse naar de Balkan. Maar voordat we gaan dan moeten we de zorgmeldingen, rapportages verzoekschriften de deur nog even uitgewerkt worden. Dat geeft tenminste wat rust in de kop als je naast je De Waard tent, met een stukje worst op de barbecue, zit.

Net terug van je eigen vakantie merk je snel dat deze zorgmeldingsgolf al langzaamaan binnen rolt bij de afdeling Jeugdbescherming, het spreekwoordelijk afvoer putje in de zorgketen. Via het AMK, Raad voor de Kinderbescherming en de rechtbank rolt de golf de afdeling van de Jeugdbescherming binnen. Weinig mankracht, tijdens de vakantie, in huis betekent al snel dat we de met elkaar, politiek, sector, provincie en afdeling, gemaakte afspraken moeten laten vieren. Er is een noodkreet en die moet worden opgelost. De daarbij getelde procentuele ziekte en zwangerschap opgeteld natuurlijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

Buiten werktijd werken

Sargasso start vandaag de nieuwe rubriek De Praktijk, waarin vakmensen vanaf de werkvloer berichten over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag de eerste aflevering over Tandarts, geschreven door zijn assistent, die probeert te laveren tussen plicht en service.

Durf maar eens nee te zeggen. Als de agenda al tot 20.00 vol zit en patiënt met pijn belt. Als een patiënt blijft volhouden dat er een afwijking in haar mond zit terwijl de problemen tussen haar oren zitten. Als een patiënt dringend behandeld moet worden, maar er nog drie rekeningen openstaan.

Veel dilemma’s bij De Tandarts draaien om nee. En nee zeggen is voor hem niet altijd even makkelijk. In zijn opleiding is hem namelijk geleerd dat je een zorgtaak hebt, een zorgplicht zelfs. En daar heb je je aan te houden, zeker in genoemde gevallen. Nu is deze tandarts er ook nog eentje die veel over heeft voor zijn patiënten en dus niet echt resoluut nee zegt. Hij is geen tandartsfabriek, maar een eenvoudige eenmanspraktijk. Er zijn dan ook voorbeelden in overvloed waarin hij eigenlijk nee zou moeten zeggen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.