Kunst op Zondag … en jatwerk

Zestien jaar is al een hele leeftijd. Zeker als je in het nieuws komt als een dief die “al op jonge leeftijd een fascinatie voor kunst en archeologie had”. Er zit nog en mate van logica in dat een liefhebber van bepaalde kunst dat ook uit een museum jat. Het is een wat eigenaardige manier van kunst verzamelen en wat zuur als je dan tegen de lamp loopt omdat een legale verzamelaar je betrapt. In heel wat andere kunstdiefstal is de logica ver te zoeken. Een greep uit het jatwerk van dit jaar. Uit het Willibrordus Business Center in Heiloo werden op 25 november tien schilderijen van amateurkunstenares Jolanda Verduin gestolen.

Door: Foto: MANYBITS (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 20-09-2022

Kunst op Zondag | Diefstal

De grootste kunstliefhebbers zijn criminele kunstliefhebbers. Gestolen kunst gedijt goed. Afgelopen week waren er 4 kunstdiefstallen in het nieuws, over heel juni haalden 7 kunstroven de media.

Uit de Sint-Baafskathedraal in Gent is het marmeren kunstwerk ‘Salome’ van Jan van Oost gestolen. Ook te zien aan het eind van dit filmpje. Met dank aan Gentblogt.be.


In New York werd ‘Cartel de Don Juan Tenorio’, een werkje van Salvador Dali, in een boodschappentas ontvoerd en een paar dagen later per post retour gestuurd.

In het Drentse Nieuw-Weerdingen werden twee bronzen beelden (per stuk 200 kilo en 60 keer zoveel euro waard) van Ariane Stam uit een woning gestolen. In Nieuw-Haamstede verdween een miniscuul sculptuurtje van de Belg Piet Duthoit, tijdens een open dag.

Uit de beeldentuin van Galerie 15a in Lochem zijn een klein wit marmeren beeld en een roestvrijstalen kubus van hun sokkels gelicht. Allebei werken van Erik van Spronsen.

Uit het gemeentepark van het Belgische Kapellen verdween de metalen sculptuur ‘Easy Rider’, van Paul Van Hoeydonck.

Tijdens een kunstmarkt in Nijmegen werden 30 geborduurde portretfoto’s van Wilma van de Beek gestolen.

De politie zou er de handen aan vol moeten hebben, maar waarschijnlijk zal de opsporing van de gestolen waar niet hoog op de agenda staan. D66 pleit er al jaren voor het publiek er bij te betrekken, door het opzetten van een openbare databank. Op aandringen van de Tweede Kamer hebben de laatste verantwoordelijke ministers (2005 – Van der Laan en 2008 – Ter Horst) wel voor een databank met gestolen kunst gezorgd, maar in mei gaf Halbe Zijlstra nog te kennen niets voor een openbare databank te voelen (in antwoord op vragen Kamercommissie – pdf).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het gevaar van grote databanken

Dit was bijna nog efficiënter (Foto: Flickr/shindohd)

Sinds afgelopen maandag moet je je vingerafdrukken achterlaten als je een nieuw paspoort gaat halen. Het plaatje dat mensen vooral kennen uit misdaadseries wordt op de chip in je paspoort geplaatst en komt uiteindelijk in een grote centrale database terecht. Vervolgens kunnen de AIVD en de officier van justitie erbij. Het is vooral bedoeld als opsporingsdatabase waarbij de spil het befaamde ’terrorismebestrijding’ lijkt te zijn. Maar uiteraard zal men er straks niet voor terugschrikken om ook andere misdaden tegen de database aan te houden.

Ook in Engeland wordt op dit moment een database aangelegd, in dit geval van mensen die werken met kinderen. Het doel is van iedereen een risico-inschatting te maken van de kans op misbruik. Als je ooit eens ontslagen bent wegens misbruik of andersoortig venijn dan kom je nooit meer aan de bak. ‘Vetting and barring‘ noemen ze het daar, en de database gaat waarschijnlijk zo rond de elf miljoen namen bevatten. Het zal bestaan uit een onderzoek of je in het verleden kinderen al eens hebt geschaad, hoe erg dat was en hoe groot de kans is dat je het weer zult doen.

Het grote probleem met beide databases is op zich niet eens dat er informatie opgeslagen wordt, maar de hoeveelheid informatie die er opgeslagen wordt. Het argument “als je niets gedaan hebt heb je ook niets te vrezen” gaat nu écht niet meer op. Het zou namelijk wel eens zo kunnen zijn dat je van zulke systemen juist meer te vrezen hebt als je niets gedaan hebt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

DNA nuttig, maar ook wenselijk?

DNA extractie (Foto: Flickr/gravitywave)

Gisteren het bericht dat het nuttig is gebleken om het DNA-profiel van verdachten en criminelen op te slaan in een databank. In iets meer dan twee jaar leverde deze databank 1600 ‘hits’, waarbij DNA dat op een plaats delict werd aangetroffen kon worden gekoppeld aan de in de database opgeslagen gegevens.

Op zich geen gekke conclusie, want hetzelfde geldt natuurlijk voor vingerafdrukken en andere persoonskenmerken. Meer opgeslagen gegevens betekent een grotere kans op een match. Minister Hirsch Ballin verwoordt het als volgt: “Een goed gevulde databank is geen doel op zichzelf, maar wel een voorwaarde om strafbare feiten op te helderen”.

Nu vraag ik mij af in hoeverre dat waar is, gezien de recente ontwikkelingen om zoveel mogelijk op te kunnen slaan, maar dat laat ik nu maar even buiten beschouwing. Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie daar tegenover staan. Daarom deze poll:

Zoals altijd, de motivatie graag in de comments!

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.