Closing Time | Wie het laatst lacht…

Op betaal-tv Prime Video was vorige maand een Nederlandse variant te zien van het Japanse programma ‘Hitoshi Matsumoto Presents Documental’. Een productie van Amazon Studios en Warner Bros. In Nederland heette de serie: ‘LOL: Last One Laughing’. Het concept: cabaretiers en stand-up comedians moeten elkaar aan het lachen zien te maken. Degene die het langst volhoudt niet te lachen, wint de wedstrijd en verdient een slordige 50.000 euro voor een goed doel. Dat zal niet iedereen gezien hebben, al was het maar omdat betalen voor commerciële tv absoluut nergens voor nodig is. Toch nemen we vanavond even een stukje over, dat het wel aardig doet op de jij-buis. Bas Hoeflaak tergt zijn collega’s (hier Nienke Plas, Soundos, Rayen Panday, Alex Ploeg, Stefano Keizers en Henry van Loon met een stukje droogkomedie (muziek = een cover van een of ander carnavalsliedje). Vertel ons: op welk moment schoot u in de (glim)lach? https://www.youtube.com/watch?v=yhfWl5YjAb4&t=2s  

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Artikulator

Onze homage aan de blokfluit beleefde vorige keer al een hoogtepunt met de uitvoering van Gesti (Berio) door Frans Brüggen. Nu was dat voor sommigen iets te ontoegankelijk, ook al zat er een beetje theater in (de manier waarop het wordt uitgevoerd, c.q. de theatrale vingerzetting).

De Duitse blokfluitheldin Agnes Dorwarth heeft een serie theatrale stukken  geschreven, die ook door de jeugd (= de toekomst) enthousiast en uiterst kundig worden uitgevoerd. Hier Artikulator IV.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Gebaren

Om enigzins tegemoet te komen aan mensen voor wie een heel blokfluitorkest teveel is zetten we vandaag één enkele fluiter in de schijnwerpers. De componist van indrukwekkende solo-stukken voor diverse instrumenten (de Sequenza’s van Luciano Berio) schreef in 1966 voor de Nederlandse ‘blokfluitgodfather’ Frans Brüggen deze ‘Gesti’.

Meer werk van Berio in Closing Time: Sequenza voor hobo,   voor fagot en voor trombone.

Closing Time | Blokfluiten

Zo nu en dan gaan hier de spotlights op een bepaald instrument en met name als dat instrument de enige en fantastische hoofdrol heeft. Wat vreemd dat de blokfluit hier nog niet is bejubeld.

Want wat is dat ding populair! Niet alleen Europa (bijv. Noorwegen en de U.K.), ook de V.S. en menig Aziatisch land (o.a. Zuid-Korea, Maleisië, Taiwan) kent blokfluitorkesten, enembles en virtuoze solisten. Op die solisten komen we nog terug, nu warmen we u op met het Iraanse ‘Pars Blokfluit Orkest’.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.