Dossier Fons Jacobs: gegoochel met vergunningen

Het is nooit duidelijk geworden wie achter de bedreiging zat van de Helmondse oud-burgemeester Fons Jacobs. Wel blijkt nu dat hij zelf verdacht werd van corruptie. In het tweede deel van een uitgebreide reconstructie zien we hoe Jacobs opereert bij het oprichten van coffeeshop Carpe Diem, uiteindelijk de bron van alle bedreigingen (deel 1, nieuws). De Carpe Diem-affaire begint in mei 2008, als Fons Jacobs – net als zeven jaar eerder in Brunssum – de discussie aanzwengelt over een nieuwe coffeeshop. Helmond heeft op dat moment één verkooppunt, Bonne Ville aan de Wolfstraat. Volgens Jacobs is er in Helmond (88.000 inwoners) behoefte aan een tweede shop. Hij krijgt het college van B&W en de gemeenteraad mee in die visie, en ruim veertig ondernemers melden zich bij de gemeente: ze willen in aanmerking komen voor die nieuwe vergunning die alom wordt gezien als de toegang tot een goudmijn. Coffeeshops draaien enorme omzetten en de vergunning is dus zeer gewild. Handgranaten In Helmond sneuvelt echter de ene na de andere aanvraag. Uiteindelijk blijft er maar één kandidaat over: John Vosmeer, uitbater van café Die2 aan de Noord-Koninginnewal 46. Vosmeer opent op 1 juli 2010 de deuren van zijn coffeeshop. In de vroege ochtend van 9 juni, nog tijdens de verbouwing, rijdt een gestolen witte Toyota Land Cruiser het pand binnen. Als de shop een maand open is, gooien onbekenden twee handgranaten naar binnen. Vanwege het gevaar voor de openbare orde legt burgemeester Jacobs Carpe Diem een tijdelijke sluiting op tot 1 december. Uiteindelijk wordt de vergunning begin 2011 definitief ingetrokken. Het beeld dat door de gemeente – en vooral Jacobs – voortdurend is geschetst, is eenduidig: Vosmeer was een zeer geschikte kandidaat, een horeca-ondernemer zonder strafblad over wie eigenlijk nooit klachten waren, op een locatie de geschikt was voor een coffeeshop. Bovendien was hij de eerste die zijn vergunningaanvraag op orde had. Pas later, bij hernieuwde achtergrondcheck (de zogenoemde BIBOB-toets), bleek dat Vosmeer foute connecties had. De vergunning had niet aan hem verleend mogen worden en de vergissing werd hersteld. Aldus de gemeente. Maar de werkelijkheid ligt op zijn zachtst gezegd een stuk genuanceerder, blijkt uit onderzoek van Sargasso. De vergunningverlening aan de tweede coffeeshop, en met name de rol van burgemeester Jacobs hierin, is met tal van vraagtekens omgeven. En dat, zo blijkt nu, vond ook de rijksrecherche.

Door: en Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het WK van de commerciële belangen

, door

Als ik zeg “Bavaria” dan heb ik eigenlijk al genoeg gezegd. Dé guerrilla ambush-marketingactie van dit WK. Bavaria claimt dat de jurkjes niet herkend kunnen worden als zijnde promo-materiaal, maar dat is gelul. Het logo van het biermerk staat gewoon achterop. Toegegeven, op TV is het zo goed als onzichtbaar, maar het staat er wel op.

Het grappige is dat het niet Bavaria is die de hype heeft veroorzaakt, maar de FIFA zelf. Door het op deze amateuristische manier aan te pakken heeft het zelf alle publiciteit voor het biermerk gegenereerd. “Bavaria” was zelfs even een “trending topic” op Twitter. Maar hoe kinderachtig en dom ik het ook vind van de FIFA, de organisatie mag in de stadions toelaten wie ze wil en haar eigen regels stellen.

Wat me wél schokte is het nieuws dat de “Bavaria babes” een dag later van hun bed werden gelicht. Het blijkt dat er in Zuid-Afrika een wet bestaat waarin het moedwillig sluikreclame maken kan worden bestraft met een half jaar cel. En laat ik nou het idee hebben dat deze wet niet is bedacht door de wetgevende macht zelf, maar door het bedrijfsleven is geïntroduceerd.

Dit soort gebeurtenissen maken pijnlijk duidelijk dat de invloed van bedrijven steeds groter wordt en dat ze er niet voor terugschrikken om wetten te introduceren door middel van lobbyen waarbij de straf totaal niet in proportie staat tot het vergrijp. Erger nog, de wet lijkt specifiek gericht op de mensen die de reclame maken, en niet op de bedrijven die ze inhuren. De belangen van bedrijven lijken inmiddels belangrijker dan de belangen van burgers, waarbij de concurrentiestrijd niet alleen meer onderling uitgevochten wordt, maar ook over de rug van de consument.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.