KORT | Veertig jaar geleden

Vandaag is het precies veertig jaar geleden dat in Chili de democratisch gekozen regering van Salvador Allende werd omvergeworpen door een staatsgreep van generaal Augusto Pinochet. Pinochet is dood en Chili is ver weg. Desondanks blijft deze verjaardag nog altijd iets actueels houden. Bijvoorbeeld omdat deze gebeurtenis laat zien wat er kan gebeuren als een kleine minderheid van haves in zijn economische belangen wordt bedreigd door een meerderheid van have-nots. Maar ook omdat Friedrich von Hayek, die een groot voorstander was van Pinochets moord- en martelpartijen in naam van de economische vrijheid, een belangrijke inspiratiebron is voor onze bloedeigen minister-president Mark Rutte. Bovendien wordt Pinochet in bepaalde rechtse kringen nog steeds vergoelijkt als de persoon dankzij wie Chili uit de armoede is gekomen. (Dat van die bewering weinig klopt, doet daarbij niet ter zake: feiten horen immers een mooi verhaal niet in de weg te staan.) Daarnaast is het wellicht aardig om te herinneren wat de hoofdredactie van The Times schreef (via) direct volgend op de coup tegen Allende: [...] whether or not the armed forces were right to do what they have done, the circumstances were such that a reasonable military man could in good faith have thought it his constitutional duty to intervene. Vergelijkbare geluiden zijn te horen naar aanleiding van de huidige situatie in Egypte. Want zodra de verkeerde ongewassen hordes het voor het zeggen dreigen te krijgen, heeft het democratisch proces afgedaan, vindt tenminste één prominente VVD'er. Het zou mooi zijn als degenen die met Pinochet sympathiseerden daarover nu, veertig jaar later, eindelijk eens verantwoording afleggen. Want van voormalig VVD-voorman, Frits Bolkestein, moesten de vaderlandse heulers met het communisme dat ook. En dubbele standaarden zijn natuurlijk per definitie fout, toch?

Door: Foto: Kort - illustratie Sargasso
Waan van de dag

Smachten naar Pinochet

, door

De opiniepagina van The Wall Street Journal in een notendop:

Egyptians would be lucky if their new ruling generals turn out to be in the mold of Chile’s Augusto Pinochet, who took power amid chaos but hired free-market reformers and midwifed a transition to democracy.

Goed, Pinochet vermoordde dan wel drieduizend politieke tegenstanders (en martelde er nog eens tienduizenden meer), maar hij was voor kapitalisme en de vrije markt. En dat is natuurlijk waar het écht om draait.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Danny Birchall (cc)

Thatcher: a cruel and unusual punishment

, door

COLUMN - Bij het overlijden van Thatcher moest ik meteen denken aan de affaire Pinochet in 1998. De (oud)-dictator was in Londen voor een medische behandeling en werd aangehouden op verzoek van een Spaanse onderzoeksrechter. Thatcher, die nauwelijks nog in de publiciteit kwam, nam het onvermoeibaar op voor Pinochet. Ze vond zijn arrestatie ‘onmenselijk’. ‘Senator Pinochet is being victimised because the organised international Left is bend on revenge’, kakelde ze tijdens een van de debatten in het Hogerhuis.

Ze kreeg snel repliek, onder andere van Dennis Skinner, MP. Hij wist wel een oplossing voor wat er met Pinochet moest gebeuren. ‘If all else fail, may I offer a decent suggestion? The official sollicitor should gently take him by the hand to Mrs. Thatcher’s flat, and force him to live there for the next six months.’ Hear hear, klonk het vanuit de bankjes van het Lagerhuis. ‘A very unusual and cruel punishment’.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.