Er dreigt een populaire presentator te vertrekken bij de publieke omroep. Het commerciële geld lonkt, meer nog dan bij de socialisten die hem nu employeren. Zonder zijn uitzonderlijke talent is de NPO ten dode opgeschreven, ongeveer zoals Ajax nooit meer wat geworden is sinds het vertrek van Klaas Jan Huntelaar naar Real Madrid. Een club is nu eenmaal niks zonder scorende spits. Ik deel het defaitisme. Ik denk dat de publieke omroep maar het beste de handdoek in de ring kan gooien en zich terugtrekken op één zender met kernkwaliteiten: nieuws voor verschillende niveaus van belangstelling, reportages uit het land en af en toe een toespraak van de vorst. Ik denk dat je met het resterende talent een eind kunt komen om dat te maken.
Voetbal ís politiek. En voetballen in Qatar is voetballen op een kerkhof. Ze moeten zich kapotschamen.
In een column voor RTL Nieuws schrijft Olaf Koens waarom Ajax en PSV hun overwintering niet in Qatar hadden moeten doen.
Het mag bij iedereen ondertussen bekend zijn: De opbouw van de hele infrastructuur ten behoeve van het WK Voetbal in 2022 heeft tot nu toe de levens gekost van honderden gastarbeiders.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - Mijn zoon mocht de eerste helft kijken. Zijn hart bonkte uit zijn borst, zo spannend vond hij het. Mijn vrouw vroeg hoe het ging. Ik riep dat Juventus duidelijk beter was. Mijn zoon vond van niet. Oké, ze hadden meer balbezit dan Ajax, maar het leidde nergens toe. Niet lang daarna kopte Ronaldo de 1-0 binnen. Zo gaat dat. Ik had er een hard hoofd in. Mijn zoon bleef optimistisch. Niet lang daarna werd het 1-1. Mijn zoon kwam bij mij op schoot zitten. Of eigenlijk op mijn buik.
In de zomer van 2007 was ik met mijn lief op vakantie in Sicilië. Onze zoon zou er nog twee jaar niet zijn. In Agrigento ontmoetten wij een Ierse jongen met wie ik sprak over de Champion’s League Finale van Manchester United tegen Bayern München in 1999. In de zesde minuut kwam München op voorsprong. In de 91e minuut werd het 1-1. En in de 93e minuut won Manchester met 2-1. De Duitsers bleven ontgoocheld achter. Historische avond, ook omdat het de eerste keer was dat de Ierse jongen ’s avonds op mocht blijven om samen met zijn vader een voetbalwedstrijd te kijken.
Omdat Ajax in tweede helften vaak boven zichzelf uitstijgt, was een historische avond niet langer ondenkbaar: mijn zoon mocht blijven kijken. Terwijl Ajax in de tweede helft inderdaad weer een stuk beter speelde, was ik op mijn telefoon bezig om te kijken of we dit jaar naar Vietnam zouden gaan. Eigenlijk hadden we vorige week al willen boeken, maar toen puntje bij paaltje kwam, raakte ik in paniek. Inmiddels was ik al wat meer aan het idee gewend. Mijn zoon vond niet dat ik niet zo met mijn telefoon bezig moest zijn. Hij had gelijk. Ik legde mijn telefoon weg. (Inmiddels besloten om naar Slovenië te gaan.)
COLUMN - Op weg naar de Arena las ik in de eerste van de Zeven korte beschouwingen over natuurkunde van Carlo Rovelli over de Algemene Relativiteitstheorie en hoe de zwaartekracht de ruimte kromt. Dat de aarde eigenlijk rechtdoor wil vliegen, maar doordat de zon de ruimte kromt, cirkelt de aarde om de zon heen. Als een knikker in een trechter. Zo werkt het ook met voetbalclubs. Die moeten, om zich staande te houden tussen giganten als Chelsea en Barcelona, hun aantrekkingskracht steeds maar weer vergroten. En dan kom je soms op ideeën die wat ver af lijken te staan van waar het werkelijk om draait.
We hadden de hele Arena rondgelopen voordat we op onze plek zaten. Achter het doel van Heerenveen. ‘Wat is een tunnelclub?’, vroeg mijn zoontje. Hij wees naar de overkant, waar de F-side een spandoek omhooghielden. ‘Ajax is een doodlopende ‘tunnel club’’ las ik. Daaronder hielden anderen een spandoek omhoog met ‘Fuck de commercie’.
Ik wist niet waar het spandoek op sloeg. De broer van mijn vrouw met wie wij hier waren, wist het ook niet. Ik ging er maar vanuit dat die doodlopende tunnel kritiek was op het beleid van de directie. Wellicht hadden ze last van een tunnelvisie. Of kwam er maar geen licht aan het eind van de tunnel. Werd het alleen maar donkerder omdat de tunnel doodlopend was.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Deze week moeten de kinderen de problemen van de grote mensen weer eens gaan oplossen. Daarvoor worden ze aanstaande donderdag naar de ArenA gelokt. De wedstrijd Ajax-AZ zal omkleed worden door een speciaal feestprogramma dat helemaal op kinderen zal zijn afgestemd. Het belooft een megafestijn te worden voor twintigduizend toeschouwertjes tussen de zes en twaalf jaar oud. De kinderen konden zich vorige week via hun school of sportvereniging opgeven. Voor elke zes leerlingen mag er één volwassene mee naar binnen.
Door de scholen is verschillend gereageerd op de uitnodiging. Een school in Asten heeft de gelegenheid aangegrepen om met de hoogste klassen naar de wedstrijd in de ArenA te gaan kijken. ‘Het team van de Bonifatiusschool verwacht dat het bijwonen van deze wedstrijd in de ArenA een unieke en onvergetelijke belevenis zal zijn voor de kinderen…’’ Voor de hoogste klassen van De Vlieberg in Den Helder is het een sneue boel. De kinderen uit groep 5 en 6 hadden hun begeleiding op tijd rond en zij hebben zich daardoor op tijd aan kunnen melden, maar de groepen 7 en 8 waren net te laat met de aanmelding en zij moeten op school blijven. Er zijn meer kinderen diep teleurgesteld. In Doorwerth waren 96 leerlingen van Basisschool Dorendal in de veronderstelling dat ze de wedstrijd konden bijwonen, want er was al een bevestiging van Ajax, maar later kwam er een mailtje dat zich te veel scholen hadden aangemeld. Dorendal viel buiten de boot.
Vandaag is de laatste ronde van Eredivisie voetbal seizoen 2010/2011. In een rechtstreeks duel zullen Ajax en Twente strijden om de landstitel. Dat is een unicum.
Toch zal voor mij het vooral het seizoen blijven waarin ik iets niet snapte wat volgens iedereen die ik hier op aansprak volkomen logisch was. Alleen waarom het logisch was, konden ze me dan weer niet helder uitleggen.
Het gaat over iets wat er gebeurde op 20 november 2010. Ajax speelde toen tegen PSV. De Amsterdamse club beschikte toen nog over zijn later aan Liverpool verkochte sterspeler, ‘Loco’ Luis Suarez. Deze Uruguayaan beschikte over heel eigen, volstrekt onnavolgbare denkpatronen, wat hem soms bracht tot volstrekt onnavolgbare kunststukjes op het veld. De negatieve kant was dat zijn schwalbes en andere overtredingen ook onnavolgbaar waren. Aan zijn uiterlijk kon je niet afleiden of hij zijn Jekyll of Hyde zou laten zien; Suarez’ beschikte slechts over één gezichtsuitdrukking, die een diepe, alles doordringende melancholie leek te verraden.
Die bewuste Ajax – PSV eindige met een opstootje, met het gebruikelijke duw- en trekwerk. PSV-speler Otman Bakkal ging daarbij op de voet van Suarez staan. Suarez toonde weer eens zijn ongekende originaliteit door Bakkal daarop te bijten. Niet eens hard, zoals Mike Tyson, die ooit een oor af beet van een tegenstander. Meer een soort love bite. Bakkal zelf kon er ook wel om lachen:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Deze bijdrage aan het open podium is van Ahmed Sajid (website)
“Sprakeloos”, was ik toen ik in uw krant de negatieve reacties vernam op de goedbedoelde Ajax-adviezen van voetballegende Johan Cruyff. We kennen allemaal het gezegde: “Over de doden niets dan goeds”, nou dat geldt wat mij betreft ook voor levende legenden. Ik vind dat wij een beroep moeten doen op onze voetbalrevolutionair Cruyff om zich naast zijn ideeën over zijn club Ajax ook veel meer te gaan inzetten voor het algemeen belang zoals onze Nederlandse handels- en vredesmissies. Want neem nou het actuele voorbeeld waarin we de Libische leider Khadaffi willen afzetten. Dan denk je toch meteen aan één ding bij Khadaffi. Juist ja, voetbal! Hij is echt dol op voetbal. Hij heeft zelfs via het investeringsmaatschappij Lafico voor 7,5 % aandelen gekocht in de Italiaanse voetbalclub Juventus. En ook zijn zoon El Saadi Khadaffi heeft al eens met Juventus meegetraind. Als je dit weet, dan ga je toch geen vliegtuigen en wapenmaterieel op hem afsturen om hem af te zetten? Nee, dan zou de verlosser, Johan Cruyff, een belangrijke rol kunnen spelen om in Libië vrede te sluiten. Uiteraard met de bijbehorende diplomatieke ondersteuning. Hij zou met zijn enorme status en aanzien in het voetbalgekke Midden-Oosten veel meer voor elkaar kunnen krijgen dan onze regering of logge instituties zoals de EU, VN en NAVO. Hij zou met zijn prachtige Cruyffiaanse proza alle dictators kunnen aanpakken: “Nou kijk Khadaffi, een land besturen is net voetbal. En jij staat gewoon buitenspel”. Ik verwacht dat Nederland door het inzetten van de “The Dutch Legend” Johan Cruyff als vredesduif een veel prominentere rol zou kunnen spelen in de huidige Arabische lente, waarin men schreeuwt om meer vrijheid en democratie.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
