City Mayors neemt Aboutaleb titel ‘Beste burgemeester’ af

Organisatie vermoedde al vals spel. Het gonsde al even van de geruchten, maar nu bevestigt een woordvoerder van de organisatie van de jaarlijkse race voor de beste burgemeester ter wereld het ook: Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam moet zijn titel inleveren. Desgevraagd licht Matteo Malle Fratse, woordvoerder van de organisatie, toe: "Toen de heer Aboutaleb door de eerste ronde heen kwam was dat opmerkelijk, maar nog niet alarmerend. Je ziet wel vaker dat burgemeesters een goede dag hebben, dus zoiets kan gebeuren. Het gaat die ronde dan ook meer om strategie dan snelheid. Maar het (gedeeld, red.) winnen van de finaleronde deed meer wenkbrauwen fronsen. Vanaf het begin waren er al signalen dat er iets niet klopte". De woordvoerder doelde daarmee op diverse hindernissen op het parcours die voor een kandidaat meestal het einde van de race betekenen, zoals een dikke brief van de VN over Rotterdams woonbeleid dat mogelijk mensenrechten zou schenden. Fratse: "Inderdaad, normaliter struikelt een kandidaat daarover, of verliest op zijn minst kostbare seconden". Maar Aboutaleb leek het niets te doen. Nadat informatie over het uiteenslaan van de Woonopstand in Rotterdam van afgelopen zondag de organisatie bereikte besloot het de beelden van de race nogmaals te bekijken: "Zoiets doet een winnaar van deze trofee gewoonweg niet. Een vreedzame demonstratie zou een winnende burgemeester zonder 'hulp' van buiten met twee vingers in zijn neus tot een goed einde moeten kunnen brengen", aldus een driftig met zijn vingers quotende Fratse, "Het kan daarom bijna niet anders dan dat Aboutaleb tijdens de race van ongeoorloofde middelen gebruik heeft gemaakt". Er werden onafhankelijke experts bijgehaald en die bevestigden: Aboutaleb deed het niet alleen. "Het is subtiel, maar op de ingezoomde beelden blijkt duidelijk dat Aboutaleb wordt geholpen door iemand uit het publiek, iemand met een VVD-petje op". En inderdaad, deze helpt hem behendig om de VN-brief te ontwijken. Fratse: "Wij kunnen dan ook niet anders dan hem de titel ontnemen". De organisatie feliciteert Burgemeester Philippe Rio van Grigny, Frankrijk, met de titel die hij nu niet meer met Aboutaleb hoeft te delen. Zijn snelste tijd blijft staan: 3 minuut 12 en 10 honderdste van een seconde, nét geen Europees record.

Foto: cc commons.wikimedia.org RotterdamJulesDeelder01.jpg foto Henk Bezemer

Poëzie

COLUMN - Ik kreeg een aardig boekje toegestuurd met de titel Lees! Ondertitel: “Vijftig gedichten uit de wereldpoëzie”, gekozen door Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam. In zo’n bundel kan Jules Deelder vanzelfsprekend niet ontbreken, want de nachtburgemeester is in Rotterdam Aboutalebs enige collega. En de twee eerste burgers zijn het eens. “De Omgeving van de Mens is de Medemens”, schrijft Deelder, en Aboutaleb zegt het hem na:

Het is een selectie geworden van poëzie die voor mij persoonlijk veel betekent, doordat ze een brug slaat van de ene mens naar de ander.

Het is een leuke bundel, waarin Bram Vermeulen staat naast Rumi, Martin Bril naast Vivian Hester van Leeuwen en Quevedo naast Derek Otte.

Lezenderwijs ontdekte ik dat vooral auteurs die in het buitenland zijn geboren en naar Nederland gekomen, me het meest troffen, zoals het onderstaande gedicht van Rodaan Al Galidi. Misschien wel omdat ik moest grinniken dat een burgemeester, toch bij uitstek de belichaming van de overlegcultuur, uitgerekend dit gedicht heeft geselecteerd.

Vergadering

Waarheen gaat de Nederlander?
Naar een vergadering.
Waar komt hij vandaan?
Van een vergadering.

Het huis
is de vergadering van de Nederlander
met zijn hond.

De douche
is de vergadering van de Nederlander
met het warme water.

De slaap
is de vergadering van de Nederlander
met zijn bed.

Wakker worden
is de vergadering van de Nederlander
met de haast.

De vergadering
is de vergadering van de Nederlander
met de vergadering.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Elvin (cc)

Aboutaleb: de bruggenbouwer die we nodig hebben

COLUMN - Vanmorgen hoorde ik op de Zwitserse radio een reportage over de zelfinparkerende auto. Deze auto zoekt een parkeerplaats, waarna je kunt uitstappen om hem vervolgens via je iPhone opdracht te geven in te parkeren. Voor veel mensen met parkeerfobie is dit een handige gadget, mede omdat auto’s steeds groter zijn geworden – kijk maar eens naar een kever of een lelijke eend – en parkeerplaatsen niet. Inparkeren is dus objectief lastiger geworden.

De auto parkeert keurig in, en automatisch inparkeren is niet eens riskant: met een druk op de knop kun je de manoeuvre stoppen. Maar, en nu komt het, voorlopig is deze technologie niet toegestaan in Zwitserland. Een politieman legt fijntjes uit waarom dit is: volgens de wet moet een auto een chauffeur hebben, en als deze er niet is, kan en mag de auto niet rijden. In de EU is men al bezig om de wetgeving aan te passen, de Zwitsers sloffen er als altijd achteraan.

Achter de feiten aanlopen

Dit probleem komt in de politiek veel voor: de ontwikkelingen gaan sneller dan de politiek, de politiek reageert, vaak te laat. De EU is een schoolvoorbeeld van deze strategie: er wordt pas gehandeld als het echt niet anders meer kan, dan moet er een compromis worden gevonden en wordt er tot in de vroege uurtjes dooronderhandeld. Hoeveel Griekenland- en eurotops zijn er de laatste jaren niet geweest? Onder druk wordt alles vloeibaar, zo lijkt het devies.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Burgemeester

Iemand had bedacht dat de burgemeester een uitstekende kandidaat zou zijn om het zinkende schip van zijn partij in Den Haag drijvende te houden. Daar had de burgemeester uiteraard geen trek in, want hij zat goed in Rotterdam, maar hij kon natuurlijk ook niet direct ‘bekijk het maar met je k*tbaan’ roepen, want dat zou getuigen van dédain voor de partijtop en hij wilde natuurlijk ooit nog wel eens de baas van Nederland worden.

Dus begon de burgemeester te draaien. Niet nee zeggen, ook niet ja, mitsen en maren opwerpen, onmogelijke voorwaarden stellen. Net zo lang tot zijn partijgenoten hun aandacht uit zichzelf naar elders zouden verleggen en hij de coulissen in kon glippen. Vanochtend stond in de krant dat definitief niet in de race is. Ik dacht: die Aboutaleb, die komt er wel.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Government Press Office (cc)

Tussen de regels

NIEUWS - Het nieuws volgen is koppen snellen. Daarmee doen we ernstig te kort aan wat tussen de regels staat.

Dinsdag 31 mei: In Den Haag wordt een vraaggesprek tussen Martin Bosma (PVV) en de Zuid-Afrikaanse zanger/acteur Steve Hofmeyr afgelast door restaurant-café Dudok, toen Dudok er op werd gewezen dat Hofnmeyr niet helemaal pluis is. Tussen de regels ziet Martin Bosma ineens het licht:

De stad waar haatpredikers welkom zijn, maar een zanger wordt geweerd

Bosma geeft dus toe dat het raar is dat Wilders in Den Haag van alles mag roepen…..

Woensdag 1 juni: het kabinet dacht slim te zijn door medewerkers van de Belastingdienst met een leuke som geld tot vrijwillig ontslag te motiveren.

Nou, dat willen die medewerkers wel. Missie meer dan geslaagd. Tussen de regels zien we de paniek bij staatssecretaris Wiebes:

Ook kan de werkdruk oplopen voor de achterblijvers

Tja, elk succes heeft een keerzijde. Als het zo doorgaat gaat, valt de operatie veel duurder uit en hebben we straks een Belastingdienst, bestaande uit een portier en een over het hoofd geziene flexwerker. Dat krijg je er van als je van Nederland een ontslagparadijs wil maken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Politiek Kwartier | Achterdeurbeleidsmakers

COLUMN - Ondanks de stoere taal tegen coffeeshops verwacht Klokwerk dat legalisering van wietteelt snel geregeld kan worden.

Nee, Klokwerk is bepaald geen fan van het huidige kabinetsbeleid op justitie. Een beleid van kostbare symboolmaatregelen die  contraproductief werken bij criminaliteitsbestrijding.

Dit beleid heeft natuurlijk alles te maken met de angst van de VVD om kiezers te verliezen aan de PVV. Daarom kiest de partij voor harde maar inhoudsloze taal in plaats van liberale pragmatiek. Men trommelt als een gorilla op zijn borst… maar stuurt criminelen daarna met een enkelbandje naar huis. Ondertussen worden andere mensen zeker niet incidenteel hun fundamentele rechten onthouden.

De symbolische kers op deze slagroomtaart zijn de stoere taal en maatregelen aangaande het drugsbeleid. Maar alles wijst erop dat het in dat geval inmiddels gelukkig om achterhoedegevechten gaat.

Terwijl in ons land de notoire besluiteloosheid aangaande softdrugs blijft voortduren, verandert namelijk de wereld om ons heen. Bezit van marihuana wordt in Europa inmiddels getolereerd door onze drie buurlanden, Spanje en Zwitserland. Ondertussen worden niet alleen in exotische staten als Uruguay, maar zelfs in twee staten van de VS de kweek, handel en het bezit van marihuana al volledig gelegaliseerd… wat leidt tot een hardere roep om verdere legalisering.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Jaar van de Dhimmi

Islamitische halve maan (Flickr/Sebastian Niedlich)

Sinds de schrijfster Bat Ye’or het begrip dhimmi en dhimmitude populariseerde zijn het zo’n beetje de favoriete woorden van Geert Wilders geworden. Dhimmitude houdt in dat men een onderdanige houding aanneemt ten opzichte van de Islam, omdat men zich bedreigd voelt en buiten schot wil blijven. Hoe erg is de dhimmitude in Nederland?

Het afgelopen jaar hebben we een aantal situaties gehad waarbij Nederland zijn dhimmitude heel duidelijk liet zien:



Zo bezien zijn we een nogal gedhimmificeerd volkje. Daar zijn echter nog wel wat kanttekeningen bij te plaatsen. Als eerste maar even ingaan op de details van een paar gevallen. Wie goed de kleine lettertjes las begreep dat Kerstboom-gate nogal overtrokken was, daar er op de Hogeschool nog 82 fijne kerstbomen overbleven. De achtergrond van het aanbieden van halal-voedsel in gevangenissen was een ordinaire bezuinigingsmaatregel, en na een beetje herrie in de Tweede Kamer werd het meteen afgeschaft. Nog mooier waren de gescheiden zitplaatsen in Zuidplein. Wat bleek? Daar hadden de moslima’s zelf helemaal geen behoefte aan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aboutaleb pakt hangjongeren hard aan

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Ahmed Aboutaleb (Foto: Wikimedia Commons/Rijksvoorlichtingsdienst)

Slechts enkele maanden na zijn aantreden als burgemeester van Rotterdam komt Ahmed Aboutaleb met een controversiële aanpak van de hangjongeren die bepaalde buurten onveilig maken. De voormalig staatssecretaris heeft al vaker laten weten zijn stad niet door raddraaiers te laten overnemen, en presenteert vandaag zijn nieuwe plan. “De methode staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben er veel vertrouwen in. We hebben ons eigenlijk laten inspireren door Blijdorp. In die dierentuin worden onrustige, agressieve dieren met een pijltje tot rust gebracht, waarna ze medicijnen toegediend krijgen. Effectief, veilig en goedkoop: de ideale oplossing voor ons probleem.”

De burgervader licht de methode toe: “Eerst worden groepjes hangjongeren langdurig geobserveerd, zodat we precies weten wie de groepsleiders zijn. Vanuit een busje met buurtwerkers wordt dan met een blaaspijp een klein, ongevaarlijk verdovingspijltje bij de leider ingebracht. Hij of zij voelt er niets van en valt direct in slaap. Daarna komt hij enkele dagen bij ons ter observatie, en krijgt een zorgvuldig uitgekiende combinatie van gedragstherapie en medicijnen. Wanneer de doerak weer vrij is, is hij een ander mens geworden.”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende