#Dezeweek | 2013

Voorspellingen voor 2013 zijn makkelijk te maken. Het zal ons precies hetzelfde vergaan als in 2012. We kunnen wel weer lekker gaan zeuren met z’n allen dat de oliebollen te taai waren, de champagne kut was, het feest te duur en de kleren te lelijk. Of dat het veel te hard regende. Maar er is in ieder geval één iemand écht knallend het jaar uitgegaan. Op het moment dat ik net klaar was met het meebrullen van de Bohemian Rhapsody en de champagne ontkurkte, op dat moment timmerde Rafaël van der Vaart zo hard op het zdf-gezicht van zijn Sylvie, dat zij waarschijnlijk met net zoveel hoofdpijn wakker werd als ik, op 1 januari. Sylvie had ook een klein katertje, en besloot die weg te spoelen met een stapel scheidingspapieren. Telegraaflezend Nederland, Der Bildlezend Duitsland én The Sunlezend Engeland stonden op z’n kop. Dat zegt mij maar één ding, 2013 wordt niks anders dan 2012.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Waag Society (cc)

Wetenschap stoffig vinden is zó 2011

ACHTERGROND - 2012 was het jaar waarin de wetenschap haar stoffige imago achter zich wist te laten. Maar er gingen ook wel een paar dingen mis, betoogt Eva Teuling.

Wetenschap is hot. Als zelfs De Wereld Draait Door begint met een dagelijks gesprek met een wetenschapper, als zelfs Alexander Klöpping een Universiteit van Nederland opricht, en als heel de wereld aan de TV gekluisterd zit bij de persconferentie over het ontdekte Higgs-deeltjes, dan durf ik voorzichtig te zeggen dat wetenschap het stoffige imago lijkt te verliezen. Ik sluit niet uit dat mijn positieve beeld mede veroorzaakt wordt door mijn interesse in dergelijke initiatieven en ik daardoor wat tunnelvisie heb, maar dat terzijde.

Dat wetenschap populair wordt, kan mede toegeschreven worden aan wetenschapscommunicatie. Van individuele initiatieven naar professionele organisaties; van die ene wetenschapper met een twitteraccount tot hele instituten die social media omarmen: wetenschapscommunicatie lijkt volwassen te worden. In 2012 startten een aantal leuke en interessante initiatieven voor wetenschapscommunicatie (en gingen een aantal dingen goed mis). Hieronder een (beperkt, dus zeer onvolledig, en daarbij ook nog eens zeer subjectief) lijstje:

Goed:

Wetenschap101: een aantal wetenschapsjournalisten startte in februari van dit jaar videoblog Wetenschap101: filmpjes over wiskunde, natuurkunde, sterrenkunde, biologie en meer van slechts 101 seconden. Deze korte wetenschapsbites geven je een snelle uitleg van complexe en alledaagse problemen, zoals hoe je het beste lootjes kunt trekken, over meanderende rivieren, over de metro van Londen en over hoe je het beste droog kunt blijven in de regen. Ik maakte een gastbijdrage over lapjeskatten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Playing Futures: Applied Nomadology (cc)

Voorspellingen 2013

ANALYSE - Voorspellen kan ik beter overlaten aan reaguurders. Maar na weer een paar stevige missers vorig jaar doe ik toch weer een moedige poging in de glazen bol te kijken om te zien wat 2013 ons gaat brengen. Daarna de evaluatie van vorig jaar.

1. Er overlijdt een bekend politicus in het harnas
2. Beatrix geeft het kroontje door aan Willem Alexander
3. De olieprijs bereikt een nieuw record en stopt daar niet
4. De kerncentrale bij Fukushima geeft nieuwe -grote- problemen
5. De huizenprijs daalt tot en met de zomer om daarna te stabiliseren

En wat denkt u?

Eén puntje voor Steeph

Eerst even de eigen voorspellingen tegen het licht houden. Dat de wereld niet verging was een makkelijke. De rest viel wat tegen.

1. Het kabinet struikelt in het najaar over iets onbenulligs

Dat gebeurde dus eerder al en niet op de voorziene wijze. Half puntje.

2. De economische crisis blijkt van korte duur, maar veel beter wordt het allemaal niet

Nou, we zijn nu ook weer niet echt uit de crisis, dus ik durf hier geen punten voor te geven.

3. De verkiezingen in Amerika voor het presidentschap worden een mega-farce, met alle gevolgen van dien

Foto: Paul G (cc)

Geen Mens van het Jaar 2012

OPINIE - Vorig jaar konden we Elseviers ‘Man van het Jaar’ overtreffen met Sargasso’s Mens van het Jaar. Voor 2012 overtreft Sargasso alle ‘van-het-jaar-verkiezingen’ en heeft de ‘Geen Mens van het Jaar’ gevonden.

In 2011 was het ook niet zo moeilijk om Elseviers keuze, Mark Rutte, in de schaduw te stellen van een veel betere ‘mens-van-het-jaar’. Uit 23 voorgedragen personen konden we zestien genomineerden in de strijd om de eretitel gooien. Het werd iemand die, met de voeten in het stof, geheel zonder eigen belang Senegalese straatkinderen helpt. Remco Hemmelder werd door de lezers gekozen tot de Mens van het Jaar 2011.

Dit jaar zochten we opnieuw een waardig mens van het jaar. Misschien zijn de lezers keuzes maken moe, want het aantal voordrachten lag een stuk lager. Als we de spelregels streng toepassen kunnen we daar, met wat moeite, zeven genomineerden uit halen. Diep bedroefd over het schijnbaar grote gebrek aan ‘mensen van het jaar’, zijn we dan ook niet tot een uiteindelijke verkiezing overgegaan.

Jammer van voorgedragen personen als Jadav ‘Molai’ Payeng, de man die een levenswerk maakt van een bos op een plek waar dat onmogelijk werd geacht. Ook jammer van Alex Brenninkmeijer, vorig jaar als derde geëindigd en die dit jaar het dertigjarig bestaan van de Nationale Ombudsman viert.

Zou Tania Nijmeijer een kans hebben gemaakt? Of de Chinese kunstenaar en dissident Ai Weiwei? Zou de in 2012 overleden Gerrit Komrij postuum de eretitel gekregen hebben?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Mens van het Jaar 2012

OPROEP - Vorig jaar werd een voor velen onbekende Remco Hemmelder uitgeroepen tot Sargasso’s Mens van het Jaar. In december worden we overspoeld door tradities, dus  is elke nieuwe er één teveel. Voor de Mens van het Jaar maken we graag een uitzondering.

In 2011 was de verkiezing geïnspireerd op Elseviers keuze voor de Man van het Jaar, Mark Rutte. We vonden dat er  betere kandidaten voor zo’n enorme eretitel waren. Dat vonden de lezers ook en zij droegen kandidaten aan voor een bijzondere lijst genomineerden.
Elsevier moet nog met de man van het jaar komen, maar er zal vast weer een zeer bekende Nederlander uitrollen. Wij denken dat er voor de eretitel Mens van het Jaar betere kandidaten zijn dan de eerste de beste hotemetoot.

Er zijn al heel wat mensen tot bijzonderheid van het jaar benoemd. Van een secretaresse tot een telefonist/receptionist, en een schoonmaker van het jaar. Van een vakman tot een overheidsmanager van het jaar. En niet te vergeten de leraar, de communicatieman/vrouw en de e-mail man van het jaar.

Maar is er wel eens een erepodium klaargezet voor de huishoudelijke hulpen? De mensen die bij particulieren thuis de boel op orde houden? En wie is de portier van het jaar? Of de wc-juffrouw van het jaar? Ik noem er maar een paar. Misschien zijn er wel huldigingen voor deze beroepen, maar ik heb ze nog niet gevonden. Kennen de lezers misschien ondergewaardeerde vaklui die dit jaar  een erepodium verdienen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lowlands 2012

Normaal gesproken leg ik zo’n 20 kilometer op een dag af op Lowlands, maar dat zat er dit jaar echt niet in. Mijn twintigste editie kreeg vooral door de hitte dan ook een zeer mellow karakter. En dat is ook wel weer eens fijn.

Zo heb ik meer acts helemaal uitgekeken en heb ik nog meer van de mensen genoten. En af en toe een ommetje gemaakt om toch vooral maar natgespoten te kunnen worden. Vrij uniek voor iemand die niet van water houdt. Maar genoeg over het weer.

Het terrein was weer eens omgegooid. Daardoor waren er in ieder geval minder opstoppingen. Maar dat kon natuurlijk niet verhinderen dat veel acts onbereikbaar waren omdat ze nou eenmaal in de tent stonden en die tent de grootste schaduwplek was. Meer dan 40 graden in de tent was nog altijd beter dan 32 graden en een brandende zon.

Het observeren van nieuwe modetrends was dit jaar een nutteloze activiteit. Alles was zo minimaal mogelijk. Afgezien van al die semi-boerka’s waarmee men de zon van zijn of haar hoofd probeerde te houden. Zelfs de afgezakte broeken waren er nauwelijks. Waarschijnlijk geen haalbare optie als het zweet langs je benen spoelt en je broek zo wegstroomt.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Wat gaan we leren in 2012?

Helaas behoor ik niet tot de bofkonten die een kaartje voor de Leonardo-tentoonstelling in Londen hebben kunnen bemachtigen, dus behelp ik me met kunstboeken over Leonardo da Vinci uit de openbare bibliotheek. De meeste opmerkingen over zijn werk neem ik maar met een korrel zout. Zou het echt zo zijn dat de opengewerkte plooi in de mouw van Cecilia Gallerani verwijst naar een vagina? Nou ja! Ik geloof toch meer in het idee van Marcel Duchamp, dat de kijker zelf het kunstwerk af maakt door zijn eigen interpretatie er aan te geven.

Leonardo wordt de eerste moderne mens genoemd vanwege zijn onderzoekende en experimentele houding. Hij droeg vaak een riem met aantekenboekjes en hij speelde met de gedachte om daarvan iets te gaan publiceren, maar hij deed het niet. Al dat onderzoek had voornamelijk tot doel om zijn projecten te vervolmaken, die hij overigens lang niet altijd af maakte, omdat hij al weer door iets anders gegrepen was. Hij schilderde voor het geld, af en toe moest hij ook iets verdienen. Hij hield zich liever bezig met grote feestprojecten. Een andere hobby van hem was het ontleden van het menselijk lichaam, vaak in het geniep, want snijden in lijken was in het begin van de 16 eeuw niet in Rome toegestaan. Leonardo deed dit niet alleen uit pure nieuwsgierigheid, hij kon de verworven kennis ook gebruiken voor zijn schilderkunst.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende