Opmerkelijk studentenprotest in Iran. Waar we normaal alleen gewend zijn aan anti-westers geschreeuw logen de teksten er bij een toespraak van President Ahmadinejad dit keer niet om.
“Dood aan de dictator” werd er genoemd en hij werd vergeleken met de oud-dictator van Chili, Pinochet. Die laatste vergelijking vind ik niet zo voor de hand liggen, en vereist een aardige algemene ontwikkeling van de betogers, maar toch: petje af. Om in Iran de president dood te wensen moet je ballen hebben.
En aangezien de vorige omwenteling ook op de universiteiten begon…
IJdele hoop?
Reacties (2)
Is dat eigenlijk zo, dat hij een dictator is? Ik bedoel: de president wordt in Iran wel “min of meer” democratisch gekozen (er zijn verkiezingen waar iedereen aan mee mag doen, wat wel nogal shady is is dat de religieuze leiders van tevoren de lijst van kandidaten nogal uitdunnen).
Sowieso vraag ik me af in hoeverre de president eigenlijk het beleid bepaalt. Hij schreeuwt natuurlijk wel hard, maar de hoogste leider in Iran is nog altijd de Ayatollah. Voor deze clown had Iran een gematigde president maar ik had nou niet de indruk dat dat veel uitmaakte in het overall-beeld van Iran’s internationale politiek.
Straffeloos ´dood aan de dictator´ roepen bewijst, dat je ongelijk hebt.
Iran is bepaald geen prettig land om te leven sinds de mujahedeen daar in het zadel zijn geholpen (ik ben even vergeten door wie ook al weer…), maar het is democratischer dan Saoudi Arabië of Myanmar. Waar blijft trouwens het Amerikaanse ingrijpen in Myanmar? Of hebben ze daar geen olie?