György Soros (geboren Schwartz) verdiende in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog wat geld door Hongaarse florinten om te wisselen. Tijdens een Esperanto congres zag hij zijn kans schoon het door de communisten bezette Budapest te ontsnappen en volgde al snel colleges aan de London School of Economics bij niemand minder dan Karl Popper. Deze had juist zijn magnum opus ‘The Open Society and its Enemies’ geschreven, waarin hij van leer trok tegen alles wat enigszins naar absolutisme riekt, Plato inbegrepen.
Soros had al snel door dat wijsbegeerte weinig op kan lossen in deze wereld. Om kort door de bocht te gaan stortte hij zich in de financiele wereld, maakte fortuin, en stichtte een reeks liefdadigheidsfondsen die, tot op de dag van vandaag, het concept van de ‘Open Society’ nastreven. In woord en daad. Zijn bijdragen aan Sakharov, Charter 77 en Solidarnosc zijn een niet te onderschatten factor geweest in de toenmalige transitie. Poetin zelf houdt Soros persoonlijk verantwoordelijk voor de gekleurde revoluties in Georgie en Oekraine.
In dat licht was het frappant dat afgelopen zomer de metro in Moskou volhing met afbeeldingen van Soros. Het bleek loos alarm, en tegelijkertijd zo typerend voor de Russische tijdgeest. Het waren posters van de multinational forexclub (.ru) die een poging deden passagiers te overtuigen ook door speculatie geld te verdienen, want; ‘George Soros maakte ooit ruim een miljard door geld van ponden naar dollars om te wisselen, dat kunt u ook!’.
Daar zat de filosoof-multimiljonair op een klein podium in een duur hotel. Links van hem Javier Solana, de bijna-minister van Buitenlandse Zaken voor Europa. En juist dat Europa is volgens Soros het schoolvoorbeeld van een Open Society. Een samenleving die niet bang is voor de onzekerheid die in het menselijk bestaan onvermijdelijk aanwezig is. Iedere samenleving die die onzekerheid probeert te elimineren, is totalitair. Het is jammergenoeg alleen zo dat Europa nu niet de rol speelt die het zou kunnen spelen, de rol van een catalysator voor de uitbreiding van dit concept. Javier Solana sputterde nog tegen dat Europa tegenwoordig een hoop doet in Libanon en de Democratische Republiek Congo. Soros wees erop dat het de taak is van Europa een catalysator te zijn voor al de haar omringende landen. Potentieel lidmaatschap van de Unie is daarin een belangrijke factor. Die hulp moet in woord en daad komen, daarom moet de Europese Unie volgens Soros Georgie specifiek ondersteunen in haar huidige energie-crisis.
Over hedendaags Rusland was Soros bijzonder duidelijk, hij had louter ‘bad news’. De huidige regering grijpt terug op een autoritair regime dat in sommige aspecten nog gevaarlijker is dan het Sovjet-regime. Want; “The Soviet Union was ruled by bureaucrats, this regime is ruled by people seeking personal enrichment, and more power then ever”. De Poetin doctrine leert dat men overal controle op moet krijgen, van de media, de ‘civil society’ tot de oppositie. Hij voorspelt bovendien de opkomst van gouvernementele NGO’s, een contradictio in terminis die nog veel invloed zal uitoefenen op het politieke spectrum.
Op de vraag of wat belangrijker is, ‘The project of Europe’ of ‘A Europe of Projects’ gaf Soros resoluut te kennen dat het laatste veel meer prioriteit behoeft. Dat is wat de verschillende ‘Open Society Foundations’ over de gehele wereld doen, het ondersteunen van verschillende projecten die dat concept ontplooien. Over ‘The project of Europe’ zij Soros dat het nu de taak is van een avant-garde om het concept Europa aan de man te brengen, en het daarna los te laten. De tijd van Europa als een elite-project is voorbij.
Javier Solana was de co-referent van de korte ‘policy meeting’. De EU buitenland coordinator maakte een verdacht zwakke indruk. Uit zijn woorden was nog altijd duidelijk de teleurstelling betreffende de uitkomst van de referenda in Nederland en Frankrijk af te lezen, en hij keek zowaar nog treuriger toen Soros de huidige EU een machine noemde die nog steeds op zes lidstaten draaide. Het ontbrak de man volledig aan visie, hoop of enig idealisme. Zijn meest gedurfde stelling was dat ‘Europa een gezamenlijke energie-politiek moest voeren’. Bovendien bleef hij wijzen op Europa als een proces van ‘trial and error’, iets wat volgens hem een kenmerk is van een Open Society. Belangrijk is van die fouten te leren, aldus Solana. Alsof het iemand betreft die alleen zijdelings meekijkt in het politieke proces. Samen met zijn grotendeels onverstaanbaar Engels maakt dit Solana een politicus van het kaliber dat plaats moet maken voor een generatie die de Europese projecten met meer enthousiasme aan moeten pakken.
Soros gaf nog een tegelwijsheid mee naar huis; “Freedom is a very motivating desire, but only when you lack it”. Hij herhaalde nogmaals dat voor de landen nabij de EU het vooruitzicht van toekomstig lidmaatschap van de Unie cruciaal is. Aan dovemansoren, want hij heeft louter met politici te doen. Soros is geen politicus, hij is een staatsman. Maar, en dat is zijn kracht en armoede in een, hij is een staatsman zonder staat. Nu maar blijven hopen dat hij, en zijn nalatenschap, zich nog lang zich zullen bezighouden met ‘The Europe of Projects’.
Reacties (8)
Het is duidelijk dat de EU wel wat vers bloed kan gebruiken in het werken aan de toekomst.
Maar zit gelijk ook het dilemma. De EU is er met name gekomen om historische redenen (voorkomen van nog een wereldoorlog in Europa en/of een dominante macht). Maar de mensen die dat aan de lijve ondervonden hebben, vergrijzen snel.
De motivatoren van de huidige generatie politici is heel anders. Daarom ook moet er een nieuw bindmiddel gevonden worden.
florinten?
Soros heeft een krachtige visie voor/op Europa als Open Society. Het is in die visie logisch dat hij stelt dat uitbreiding van dat Europa goed is voor de betreffende landen alsook voor Europa als geheel.
Ik denk overigens zelf dat het Open karakter eerder een gevolg is van het versnipperde karakter. Als ‘we’ echt richting Europa (=Europese grondwet) opgaan dan blijft er van het open karakter al veel minder over. Ik ben zelfs een beetje bang dat een Open Society niet meer mogelijk is door de enorme concentraties om ons heen aan politieke, culturele, economische en militaire machten. En die zijn ook nog eens niet gediversificeerd, een nadeel.
Zijn schelden op de Russen is in dat licht ook niet helemaal terecht. Daar zit wel degelijk een overlevingsstrategie in.
Goeie post, hulde.
De tekst op de plakaten was anders: ‘In 1992 verdiende Georges Soros 950 000 000 dollar aan de val van het pond tegenover de dollar.
HOE?’
En hier waren deze stickers in verschillende metrowagons overplakt. In plaats van de reclame voor de brokerseminaries, stond er:
‘Dankzij zijn kennissen bij de geheime diensten van de Verenigde Staten.’
Mooi stuk!
The Europe of Projects. Dat is pas een concept. Beter dan een grondwet, een staatsvorm of een religie die ons allen bindt is het het gemeenschappelijk belang van overleven in de grote boze wereld. En dat doe je door subdoelen te stellen en die te realiseren (projecten). Dat doe je door je invloed uit te breiden en daar projecten te vestigen (b.v. Georgië als satellietstaat).
Ik voel er wel wat voor. Al was het alleen maar omdat het een concept is dat een visie heeft waar ik wel wat realisme in zie. Meer dan het huidige gestuntel van bureaucratie en grondwet.
Alleen is het de vraag of de bevolking niet overmatig bevangen zal worden door angst. Angst voor het ongewisse en de veelheid van bewegingen die een veelheid van projecten met losse samenhang nu eenmaal met zich mee zal brengen.
Angst ook waarvan we weten – de [recente] geschiedenis heeft het aangetoond – dat er individuen en instellingen zijn die die angst uit zullen buiten en gebruiken ter meerder eer en glorie (lees verrijking) van zichzelf.
The Europe of Projects als open Europese samenleving?
Ja!
Maar wel hopen dat het niet ten onder gaat aan de openheid en de veelheid van mogelijkheden omdat de Europeanen in hun geschiedenis niet hebben geleerd open, inventief en initiatiefrijk te zijn. De invloed van 2000 jaar [religieus] absolutisme blijft als het zwaard van Damocles hangen boven de belofte van een meervoudige complexe maar oneindig kansrijke samenleving.
Whaw! Sinds Marilyn geleden dat ik nog zulk een prachtstuk zag. Dit zou mijn eerste minister moeten lezen.
George Soros, at times, says that he’s not a Zionist; at other times, that he is.
When he’s “not a Zionist”, it means he opposes Likud-type expansionism and militaristic policies.
When he “is a Zionist”, it means he supports the existence of Israel, nonetheless.
Some Jewish Communists, or “former” Communists, recently “came out” as Zionists promoting the Iraq war. It does not mean that they have changed their ideas on either Communism or Zionism, but that they have revealed what their true allegiances were
all along.
Examples are
In the US: Christopher Hitchens
In Australia: Albert Langer
In Britain: Mick Hume, the former editor of Living Marxism (LM Magazine)
An earlier example of the same, is the case of Poland’s postwar Communist government, which was Jewish-dominated. In the 1967 Middle East War, Poland’s Jewish leaders sided with Israel, against the USSR.
In its formative years, the Polish Communist Party (with 7 of its top 10 leaders Jewish) was pro-Trotsky.
After the 1967 war, they were finally forced to choose between Zionism and Communism. Most left Poland and went to Israel.
Jewish leadership of Communism was so strong, in part, because its millenialism was derived from Jewish Messianism.
Mijn hollandstalige pagina noemde ik eind jaren 80 Open en binnenstebuiten werken
**bolle boze bio-bulle-bakke-bijbelografie behuishelsend:** – (toen nog bij xs4al) in een poging om radi/vertikaal verkeer eens letterlijk en figuurlijk in het zonnetje te zetten (inplaats van dat ellendige ‘mens als maat’ gedoe); in het licht van wat Steeph wel en niet zei (hij liet vorige week tegenwerpingen over de aanzwellende aantallen wateren overwrakkende groot risiko lopers en gelukzoekers door het spaans generaal pardon onbeantwoord) vind ik zijn roep om ‘vers bloed’ enigszins pervers. Als we de specialist inzake jood/rus, Pete Myers over Soros bevragen http://users.cyberone.com.au/myers
dan komtie met dingen als:
The Fraud of Neoconservative “Anti-Communism”, by Max Shpak — May 15, 2002
http://www.originaldissent.com/shpak051502.html
Understanding the true nature of the neoconservatives illuminates the
essence of the struggle between the Right and the Left. It was never a struggle between “capitalism” and “socialism” as neoconservative or
Communist progaganda would have one believe. Rather, it was always a conflict between spiritualism and materialism, between nationalism and globalism, between tradition and subversion, between the defenders of Western Civilization and its enemies. With the battle lines drawn as such, it is abundantly clear where the neocons stand. Many “capitalists” understood that economic means are not significant, only the desired end. Jacob Schiff understood it when he financed the Bolsheviks, just as Rupert Murdoch, Ted Turner, Marc Rich, Boris Berezovsky, and George Soros understand that their form of “capitalism” is fully compatible with the essence of the Left, and that they can find friends and allies among the ostensibly conservative neocons.
Unfortunately, many Rightists are not nearly as perceptive in their choice of allies.
Soros & Other Jewish Billionairres Take Aim at Israel?
http://www.newsmax.com/archives/ic/2006/10/17/155154.shtml?s=ic
Tuesday, Oct. 17, 2006 3:45 p.m. EDT
from ‘beyons the seal of approval’ by David Montoute:
The Chomskyite Left’s connivance in the corporate media’s whitewash of problematic events, and worse, its unremitting hostility to alternative interpretations, led researcher Bob Feldman to investigate the sources of ‘alternative’ media’s funding. His discoveries revealed a complex financial trail originating with huge establishment foundations. The Ford Foundation, the National Endowment for Democracy and the Trilateral Commission, George Soros and many others, were found to be generously sustaining allegedly ‘alternative’ media in the US. (4) When aspects of independent 9/11 research threatened to penetrate mainstream awareness in 2002, these media cliques signed on to a savage attack of key figures in the 9/11 Truth Movement. (5) But this gatekeeper Left was not able to suffocate 9/11 questions except by amputating a part of their erstwhile collaborators and alienating much of its audience. Whereas those outside of its fold (for example Mike Ruppert) could be subjected to interminable ad hominem attacks, Professor Chossudovsky’s work would simply be ignored. Further confirmation of the gatekeepers’ entrenched interests is the fact that increasing public awareness and acceptance of a 9/11 ‘inside job’ has not influenced the gatekeepers’ coverage in the slightest. From recent firings at (Rockefeller-funded) Pacifica Radio, to Counterpunch’s excommunication of ‘conspiracy nut’ Kurt Nimmo, the line has been clearly drawn: ‘responsible’ critique on one side, ‘conspiracy theory’ on the other.
Ik ben ook een voorstander van Open Societies. Je ziet ook momenteel in Nederland, dat angst de raadgever is. Dat remt af. Ook als je naar het Europese plaatje kijkt. Ten eerste is een toezegging over een mogelijke toetreding voor de omringende landen een goede motivatie om de zaak op orde te brengen. Ook op het gebied van mensenrechten. Ten tweede heeft een verenigd Europa als voordeel dat er er wel wat gesteggeld wordt, maar dat er al jaren economische vooruitgang en vrede is. Bovendien liggen er binnen Europa kansen voor iedereen, in mijn optiek. Maar goed, kansen bieden ook onzekerheden. En politici die daarop inspelen en schijnzekerheden brengen. Daarmee wordt de vooruitgang in mijn optiek afgeremd. Ik zie wel wat in Soros’ punten.