#Dezeweek | Mijn laatste stem
COLUMN - Wie gisteren de Algemene Beschouwingen heeft gekeken, was toeschouwer van het politieke dieptepunt van de 21e eeuw in Nederland. In de Tweede Kamer stond een figuur zijn collega in zijn gezicht ‘miezerig’ te noemen.
Die uitspraak van Geert Wilders tegen Alexander Pechtold is mensonterend, maar nog meer is het een minachting van het volk, dat beide ruziemakers pretenderen te vertegenwoordigen. Het is het zoveelste toonbeeld van de achterlijke poppenkast die er week in week uit in Den Haag wordt opgevoerd, en de reden voor het definitieve verlies van mijn geloof in de politiek.
Jarenlang kreeg ik de politieke beslommeringen vooral mee via Kopspijkers, waar de parlementaire actualiteiten werden behandeld, maar ook treffend op de hak genomen door de begaafde cabaretiercolonne. Ik kende de karikatuur van Balkenende beter dan de echte Jan Peter, maar het gaf mij een vat op de politiek die ik met het verdwijnen van het programma nooit meer terug zou krijgen. Intussen zijn politici karikaturen van zichzelf geworden en geeft het kijken van een debat eerder het gevoel van een GTST-aflevering. Dat zou prima zijn voor het amusement, ware het niet dat er in de politiek daadwerkelijk wat op het spel staat.
