Het Nederlands Dagblad onderzocht hoeveel Nederlandse gemeenten in 2007 een samenscholingsverbod instelden. Dat waren er 25, een verrassend hoog aantal, omdat twee jaar geleden de maatregel nog amper werd gebruikt.
Van de vier grote steden is er alleen in Amsterdam niet zo’n verbod. Al sinds 2002 is in Rotterdam het samenscholings- verbod van kracht voor de gehele stad. In Den Haag en Utrecht geldt zo’n verbod voor gehele wijken. Bijna zonder uitzondering probeert men met de maatregel hanggroepjongeren aan te pakken.
Arie Voorburg, adviseur stedelijke vernieuwing bij ARCADIS, noemt de toename “een hype”. “Op de meest vreemde plaatsen gaan gemeenten over tot dit middel.”
Vorige week echter kreeg het samenscholingsverbod in Kanaleneiland in Utrecht een stevige knauw doordat de rechter ook de aard van de samenscholing meenam in zijn oordeel. Volgens hem is een samenscholing pas een samenscholing als er ook een dreiging vanuit gaat.
Het Openbaar Ministerie gaat tegen de uitspraak in beroep.
Reacties (2)
Als je samenscholingsverboden gaat misbruiken op wijzes die niet in de bedoeling van de wet liggen, loop je het risico dat rechters je daar voor straffen.
Meer dan terecht dat de rechter de aard van de samenscholing mee wil laten wegen alvorens er weer ergens een nieuwe ‘hype’ wordt ingevoerd.
Voorbeeld uit de praktijk: In mijn straat heerst ook een samenscholingsverbod (ivm een opvangcentrum voor drugsverslaafden om de hoek) en met regelmaat staan er mannen en vrouwen met petten ’s avonds te controleren op alcohol. De argeloze fietser cq voetganger die zich door m’n straat naar de stad beweegt en een flesje bier (cq andere drank) van huis heeft meegenomen, kan een mooie prent verwachten.
Eén keer ben ik in discussie gegaan met een agent (ik kwam net thuis en iemand was aangehouden). Zijn argument ‘maar dat had je kunnen weten’ (nergens staan borden of wat dan ook) en ‘kunnen lezen in de regionale bladen’, was het eindpunt. Verdere discussie was niet mogelijk, de bekeuring uiteraard wél.