Schimmenspel om Mumbai

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,
Madrassa in het noordoosten van Pakistan (Foto: Flickr/jzakaria)

Halverwege vorige week leek de mogelijkheid van een Indiase luchtaanval op doelen in Pakistan zo reëel dat het hoofdkwartier van de Jamaat-ud-Dawa in Muridke de zwaarbewaakte poorten opende om journalisten rond te leiden en hen ervan te overtuigen dat dit een school was en geen terroristische trainingsfaciliteit. De leider van de Jamaat-ud-Dawa, Hafiz Mohammed Saeed, gaf zelfs een interview, waarin hij een mogelijke aanval alvast veroordeelde.

Saeed is ook de oprichter van de Lashkar-e-Taiba, een ooit door de Pakistaanse inlichtingendienst ISI aangemoedigde terroristische groepering die aanslagen uitvoerde in het Indiase deel van Kashmir. De groep is nu echter verboden, omdat Pakistan een eind wil maken aan de aanslagen. Azam Amir Qasab, de enige overlevende dader van de aanslagen in Mumbai, beweert tot de groepering te behoren.

Het lijkt erop dat Qasab de waarheid sprak toen hij zei dat hij uit het Pakistaanse dorp Faridkot afkomstig was. Maar dat zegt weinig over zijn vermeende ontmoetingen met Saeed in Muridke of trainingskampen aan de grens met Kashmir, omdat die hem ook door zijn ondervragers in de mond gelegd kunnen zijn. De Indiase politie staat niet bekend om haar zachtzinnige verhoormethoden en dat leidt zelden tot betrouwbare getuigenissen.

In India gaat dit verhaal er echter in als zoete koek. Sterker nog, er wordt druk gespeculeerd dat de ISI achter de aanslag zit, met als doel troepen naar de grens met India te sturen, om zo de taliban (ook ooit gesteund door de ISI) aan de grens met Afghanistan vrij spel te geven. Om wat tegengas te geven, lichtte Pakistan gisteren de leider van de Lashkar-e-Taiba van zijn bed, hetgeen onmiddellijk tot protesten in eigen land leidde.

De kans dat iemand uitgeleverd wordt aan India is dan ook gering. De politieke situatie in Pakistan is te instabiel om zoiets te doen. Terroristische groeperingen en hun politieke takken staan niet boven de wet, maar echt eronder vallen ze ook niet. Tel daar een oncontroleerbare inlichtingendienst bij op en de Pakistaanse kant van de slachting in Mumbai wordt een bord spaghetti.

Ook aan Indiase kant nemen de vraagtekens toe. Waarom werd bijvoorbeeld niks gedaan met Amerikaanse waarschuwingen dat er een aanval via zee op het financiële hart van Mumbai op handen was? Voer genoeg voor complottheorieën, maar die missen zoals altijd de essentie, omdat ze zoeken naar een min of meer rationeel masterplan. Dat is er niet.

Pakistan is zo goed als een failed state. India is een corrupte bureacratie met zo’n veertig terroristische groeperingen binnen de grenzen. Het spel van belangen rondom aanslagen is zo complex, dat ook de betrokkenen zelf waarschijnlijk niet weten wie precies aan welk touwtje trok en welk effect dat had. Achter Azam Amir Qasab is vooral mist zichtbaar.

Reacties zijn uitgeschakeld