Sargasso 20 december 2021

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

20 december 2021. In verschillende plaatsen in Nederland zien we al weken mensen van deur naar deur rennen en iets wat op papier lijkt in de brievenbussen van de huizen kieperen. Wie dit tien jaar geleden had gezien, zou op grond van de kleding, haardracht en rugzakjes, de dames en heren voor oude hippies versleten hebben.

Ze zijn onmiskenbaar oud. Zoveel verraden de lijnen in de gezichten en de vlekjes op de handen wel. Maar hippies? Wat een hippie is weet niemand meer, maar de term is in de geschiedenis vastgeroest en doet het nog steeds goed als denigrerend vooroordeel. Vandaag echter wordt….., wacht even, daar gebeurt wat.

“Ik heb een reactie! Ik heb een reactie!”. Een van de brievenbuslopers holt naar zijn maat en houdt iets wat op een papiertje lijkt omhoog.
“Hoe bedoel je, een reactie?’, vraagt zijn maat.
“Hier, dit hing aan de deurknop van dat huis daar. Overduidelijk een reactie op het pamflet van gisteren. Lees maar”.

De twee zetten het op een lopen en na enige minuten stormen ze een gebouw binnen, al roepend: “De first is binnen! De first is binnen!”.
First is Engels voor eerste en het herhalen van zinnetjes lijkt een cultuurtje in de groep, want alom hoor je “Wat? Wat?” en “Echt waar? Echt waar?”. Eentje houdt het op “Huh? Huh?”.

Vanachter de stencilmachine maakt zich een inktbevlekte figuur los en mengt zich ertussen. “Laat eens lezen”, en er daalt een stilte neer. De stencilaar leest voor.
“Gefeliciteerd, maar wat zegt het? Twintig jaar zijn slechts een flits in de eeuwigheid en bovendien schrijven jullie alsof je net pas begonnen bent. Tip 1: Hoe jullie aan die Gestetner gekomen zijn mag Joost weten, maar de afdrukken zijn abominabel. Voor een prikkie heb ik nog wel een Risograph GR 2710 voor jullie. Tip 2: Laat g.v.d. die afdrukken eerst drogen voor je ze bij mij in de bus flikkert!”

“Mwah”, reageert de stencilaar als eerste, ‘gooi maar weg”.
“Weggooien? Weggooien”, roept de bezorger die de reactie had gevonden. “Start de machine maar vast op, dan tik ik snel een antwoord”.
“Oh? Wat dan?” zegt stencilaar, “dit gaat niet over de inhoud en ik heb een hekel aan technofrene betweters”.
“Maar dit is de eerste reactie sinds jaren”, repliceert de andere bezorger, “daar moeten we toch wat mee?”

“Tsja”, begint de hoofdredacteur (waar komt die ineens vandaan?), “als we wel reageren, stimuleert dat misschien andere lezers en komen we dichter bij ons doel”.
“Ik maak vast een tekening”, gooit de meest artistieke van de groep er in, “en beeld hem wel af als een trol”.
“Een trol? Wat is dat?”, vraagt de jongste van het gezelschap.
“Als je het maar laat”, brult stencilaar, “je pielt er altijd veel te veel lijntjes op en ik heb geen zin de machine elke keer helemaal schoon te maken als-ie weer is vastgelopen dankzij dat gekras van jou”.

“Heren, heren”, roept de diplomaat.  Bammmm!! De diplomaat grijpt verbouwereerd naar zijn neus.
“Je leert het ook nooit, hè?”, roept Meesteres, “het is ‘mensen, mensen’ of ‘dames en heren’ als je per se ingewikkeld wilt doen”.

Twintig jaar Sargasso. Veel lijkt er niet veranderd en toch ook weer wel. Het groepsgedrag is herkenbaar. Ook al voltrekken technologische ontwikkelingen zich razendsnel, het gedrag van groepen die ze hebben uitgevonden, lijkt in omgekeerd evenredig tempo te evolueren.
Maar wat is dat gedoe met een stencilmachine, pamfletten en brievenbussen?

Daarvoor moeten we vijf jaar terug. Geheel onverwacht werd ‘Peak Oil” bereikt. Op een wijze die je alleen in volstrekt fictieve rampenromans verwacht. Het begon met een kerncentrale in Frankrijk, die het begaf. Na een onbekende storing waren de kernreacties niet meer in de hand te houden en de centrale ontplofte. De schok die dat teweeg bracht in de grond, veroorzaakte kettingreacties in de ondergrondse  tektonische platen. Behalve de enorme schade bovengronds, hadden de aardverschuivingen ook tot gevolg dat de laatste restjes olie- en gasvelden verdwenen in ondergrondse scheuren en gaten. We konden er niet meer bij.

Nu zitten we dus zonder al weer jaren zonder energie. Met man en macht worden er waterkrachtcentrales herbouwd en windmolens gerestaureerd, maar de Centrale Leiding heeft laten weten dat het nog wel een paar jaar kan duren voor de eerste burgers weer aangesloten kunnen worden op Het Net.

Ongeveer een jaar voor  De Ramp legde Sargasso de lezers de Vraag van het Jaar voor. Hoe ziet uw leven er uit als er helemaal geen energie meer is?
Een bont scala antwoorden volgde. Sargasso had niet alleen een groot en gemêleerd publiek, het was ook een vindingrijke, zo niet een fantasierijke lezersschare. Sargasso verklaarde nooit te zullen stoppen, wat er ook gebeurde.

Het siert de ondernemende, creatieve geest van de Sargassianen dat ze voorRampsetechnologie wisten te bemachtigen èn te gebruiken. Nu rennen ze dus de benen uit hun lijf om De Boodschap te bezorgen. Die boodschap valt kernachtig samen te vaten als: Denk na, denk na!

Die herhalingen, daar zouden ze wat aan moeten doen.

Reacties (4)

#2 Inkwith Barubador

Wat is dit voor ongein?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 HansR

LOL!

Ja, Inkwith Barubador, lastig dat wel. Hoe kom je trouwens aan die naam zo vraag ik mij al jaren af, maar dat terzijde.

Geen olie maar wel inkt voor de stencilmachine.
Met terpentijn uit de tijd van Rembrandt waarschijnlijk.

hahaha : “Oh? Wat dan?” zegt stencilaar, “dit gaat niet over de inhoud en ik heb een hekel aan technofrene betweters”.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 DrBanner

‘hadden de aardverschuivingen ook tot gevolg dat de laatste restje olie- en gasvelden verdwenen in ondergrondse scheuren en gaten.’
Dit is onrealistisch.

  • Vorige discussie