Vorige week klaagde ik over de eindeloze zelfbevlekkende zaadheid van de Nederlandse literatuur. Nederlandse boeken worden geschreven voor mensen die graag genieten van de kunstvorm ‘boeken’. Lezers die behoefte hebben aan een spannend verhaal of zelfs een plot, dat staat een beetje beneden ons schrijversgilde.
Een greep uit de verhalen: ‘Ik worstel met mijn streng-christelijke identiteit’ (Wolkers, ’t Hart). ‘Ik worstel met mijn Joodse identiteit’ (De Winter). ‘met mijn identiteit als patiënt’ (Rubinstein), ‘Mijn identiteit als loser’ (’t Hart, Reve). Na de middelbare school heeft elk normaal mens er meer dan genoeg van, en beperken ze zich tot buitenlandse literatuur, waar wèl met durf en fantasie geschreven wordt.
Ik was dan ook heel blij toen ik Armelia van Gerardo Soto y Koelemeijer uithad. Dromerige vertelstijl, een prikkelende achtergrond (een dorpje tijdens de Spaanse burgeroorlog), en magisch-realistische elementen die doen denken aan Gabriel Garcia Márques.
Het is wel even doorbijten voor je zover komt. In het begin dartelt een schier eindeloze reeks Spaanse namen door elkaar en pas als ze allemaal voorgesteld zijn komt het verhaal op gang. Waar Weijts’ roman vlot wegleest, is dit toch wat zwaardere kost.
Net als Art. 285b is Armelia een debuutroman, dus wil ik het de tekortkomingen niet al te zwaar aanrekenen. Ik zou willen dat Armelia op mijn literatuurlijst had gestaan indertijd. Liefhebbers van Márquez kunnen zich er in elk geval geen buil aan vallen.
Gerardo Soto y Koelemeijer: Armelia
Paperback | 270 Pagina’s |
Nieuw Amsterdam | 2006
ISBN: 9046800768
Reacties (10)
Opmaak iets aangepast zodat het allemaal wat mooier om het plaatje heen staat. Hopelijk geen probleem.
Verder geen opmerkingen. Als er geen zwaard of laser in voorkomt lees ik het niet.
Edit: ‘Zelfbevlekkende zaadheid’ is trouwens een geweldige (en accurate) term.
“Als er geen zwaard of laser in voorkomt lees ik het niet.”
Hoeveel lees jij dan? Er zijn nogal weinig boeken met zwaarden en/of lasers die het lezen waard zijn, relatief gezien.
Er zijn nogal weinig boeken met zwaarden en/of lasers die het lezen waard zijn
En de kort door de bocht award gaat naar….. Spuyt 12
Ik lees voornamelijk ter ontspanning. Even weg zijn uit deze wereld. Dan is het wel eens prettig om enkele pagina’s zinloos geweld voorgeschoteld te krijgen.
Daar komt bij dat ik verscheidene ScienceFiction boeken heb gelezen die in alle opzichten onder de literatuur vallen, maar daar nooit bij zullen horen. En enkel omdat de heersende instanties een bloedhekel aan alles met lasers (en/of zwaarden) hebben.
Ten opzichte van de normale literatuur is het weinig. Ik ben ook en SF-liefhebber, maar voor mijn gevoel is er veel minder “goeds” te lezen dan als je van pak ‘m beet thrillers houdt.
Hangt helemaal van je definitie van goed af. Maar je wil zeggen dat er bij de SF/fantasy meer pulp geschreven wordt, meer om de verkoop? Of minder creatief, nl. dezelfde op elkaar gelijkende verhalen? Volgens mij kom je in beide genres niet weg zonder goed plot en mogen de karakters wat meer standaard zijn.
Wat mij altijd opviel is dat vooral de karakters van thrillers zo van bordkarton zijn.
Ik lees de laatste twee jaar erg weinig, maar heb vele jaren lang, met veel plezier, bijna wekelijks een SF of Fantasy boek uitgelezen. Er zijn vele goede series en boeken (en ook vele vermakelijke prutboeken).
@5: Inderdaad gebrek aan fantasie, stijl. Veel SF-fans zijn kritiekloze veelconsumeerders. Als het SF is, dan is het goed.
Maar het is inherent aan de grootte van de groep liefhebbers. Er zijn gewoon meer schrijvers actief op de thrillermarkt.
Relatief gezien hoeft de kwaliteit eigenlijk niet eens slechter te zijn, maar in absolute getallen heb je dan toch minder te kiezen.
ha de vreugde der herkenning. Ik heb jarenlang SF en fantasy gelezen maar ben t met S12 eens. Tegenwoordig lees ik ook dit nauwelijks meer omdat in de Bieb SF uitgestorven is. Wel veel fantasy en dan vnl van het niveau stuiverroman op een vreemde planeet of iets met titatovenaar. Maar da’s het gevolg als iets mainsteam wordt en men voor de massa gaat schrijven.
Overigens, hier is een fragment te lezen. Oordeel zelf!
Ik worstel met Marcel:
http://www.waaromnoutoch.nl/tag/marcelenik