RECENSIE - In de vijfde aflevering van Zomergasten: Ionica Smeets.
Ionica Smeets is dol op raadsels van het soort dat de hoofdrol speelt in de film La Habitación de Fermat. In deze Spaanse thriller zitten vier wiskundigen opgesloten in een kamer waarvan de muren steeds dichterbij komen, elke keer als ze er niet in slagen een raadsel binnen bepaalde tijd op te lossen.
Om het extra interessant te maken, had Ionica Smeets speciaal voor deze uitzending ook een dergelijk raadsel bedacht. U kunt ‘m hier nalezen, mocht u het leuk vinden uw hoofd daarover te breken. U kunt nog iets winnen ook, naar het schijnt.
Ikzelf heb een hekel aan dergelijke raadsels. Wanneer ik niet in staat ben het raadsel binnen vijf minuten op te lossen, begin ik namelijk aan mijn intelligentie te twijfelen, met als gevolg dat ik het raadsel enkel en alleen wil oplossen om mezelf gerust te stellen, en niet om achter het antwoord te komen. Wanneer ik met een dergelijk raadsel in aanraking kom, maak ik mezelf het liefst wijs dat dergelijke raadsels mij niet interesseren. Ik ben dan zowel Micha Wertheim als zijn toehoorders die op een feestje vol bewondering aan zijn lippen hangen terwijl hij suggereert de complete booker prize shortlist te hebben gelezen, enkel en alleen om niet te hoeven toegeven dat hij Joe Speedboot niet heeft gelezen. De angst om door de mand te vallen.
Toen Ionica Smeets een fragment met Kees Torn aankondigde, dat een slimmigheid scheen te bevatten, vreesde ik het ergste. Gelukkig zei ze er zelf bij dat zij het nummer tien keer had gehoord voordat ze de sleutel vond. Als het me niet zou lukken de sleutel te vinden, hoefde ik mij niet te schamen. Met enige trots kon ik constateren dat ik reeds na vier strofen begreep dat het laatste woord van elke zin de Engelse vertaling was van het voorlaatste woord, op zo’n manier dat het klonk als een logisch Nederlands woord. “Het spijt me dat ik je in de winkel stoor”, bijvoorbeeld. Nu had ik wel een voorsprong ten opzichte van de argeloos luisterende Smeets. Ik wist dat er een sleutel was.
Desalniettemin voelde het behoorlijk goed. Ik zag de rest van de avond met het nodige zelfvertrouwen tegemoet. Ik werd haast overmoedig, mag ik wel zeggen. Even later zagen wij een fragment van BBC Horizon-programma Alan and Marcus go forth and multiply langskomen. Komiek Alan Davies en wiskundige Marcus du Sautoy zaten op een kiezelstrand over priemgetallen te babbelen. Du Sautoy vertelde aan Davies dat de Griekse geleerde Euclides in 300 voor Christus reeds had aangetoond dat er een oneindig aantal priemgetallen zijn. Du Sautoy liet Davies de eerste vijf priemgetallen opschrijven en die met elkaar vermenigvuldigen. Met het hand op mijn hart kan ik u vertellen dat ik toen instinctief bedacht dat je er vervolgens 1 bij moest optellen om tot een nieuw priemgetal te komen. Een halve minuut later zag ik Du Sautoy een + en een 1 aan het sommetje toevoegen, waarna hij ging uitleggen wat precies de schoonheid van deze formule was. U begrijpt dat ik inmiddels met een +1 in mijn broekje naar deze uitzending aan het kijken was. De avond kon niet meer stuk.
Terugkerend thema was de kloof tussen alfa’s en bèta’s. Alsof de twee een andere taal spraken. Nu heb ik zelf eindexamen gedaan in zowel Wiskunde A als Wiskunde B, terwijl ik mezelf ook toen al als alfa zag. Ik had diverse klasgenoten die de meest ingewikkelde formules vrij eenvoudig wisten te doorgronden. En ik kon niet anders dan daar stikjaloers op zijn. Terwijl ik daar maar zat te ploeteren was het voor hen alsof ze de Donald Duck aan het lezen waren. Smeets meende dat alfa’s vaak minachtend doen over bèta’s, terwijl bèta’s meestal wel bewondering hebben voor alfa’s. Ik heb juist het gevoel dat bèta’s de nodige minachting koesteren voor alfa’s, omdat die nooit in staat zullen zijn te begrijpen wat zij begrijpen, terwijl zij op hun beurt wel heel goed in staat zijn om, ik noem maar iets, Joe Speedboot op waarde te schatten. Het stukje De Wereld Draait Door, waarin twee wiskundigen waren uitgenodigd om uit te leggen wat voor doorbraak er wel of niet in hun vakgebied had plaatsgevonden, bewees wat mij betreft vooral dat Matthijs van Nieuwkerk niet goed bij zijn hoofd is (een stelling waarvan de bewijzen zich jaar in jaar uit opstapelen, je hoeft geen hogere wiskunde gestudeerd te hebben om dat te zien). Alfamannetje Matthijs van Nieuwkerk beschouwt exacte wetenschappers als een soort buitenaardse alchemisten. Heel soms nodigt hij ze uit op planeet Van Nieuwkerk om te laten zien hoe je van steenkool goud maakt. Hijzelf begrijpt er dan geen fluit van, maar dat vindt Matthijs van Nieuwkerk juist zo fascinerend. “U bent ons allemaal kwijt, maar gaat u alstublieft door”, jubelt hij als hoogleraar Barry Koren het vermeende bewijs van de Navier-Stokesvergelijkingen uitschrijft.
Smeets en De Jong spraken over de verantwoordelijkheid van de wetenschap. Dat wetenschappelijke ontwikkelingen ook ten kwade kunnen worden gebruikt. Zie de atoombom. Het viel me een beetje tegen dat ze het in dit licht niet over het huidige tijdsgewricht hadden. Aan het begin van de avond beloofde Smeets dat het een ‘ode aan de nerd’ zou worden. Maar het ging zelden over de hedendaagse nerd. En zeker niet over de nerds die momenteel onze toekomst aan het vormen zijn. De Zuckenbergs en Assanges van deze wereld bijvoorbeeld. Of de wiskundige genieën die het mogelijk hebben gemaakt dat er binnen nanasecondes in miljarden gehandeld kan worden. Dat had mij, bijvoorbeeld in het licht van het allereerste fragment (waarin illusionisten Penn & Teller ons duidelijk maken dat ons apenbrein eigenlijk niet in staat is om getallen te bevatten die groter zijn dan, pak ‘m beet 14, omdat we nooit meer dan 14 kippenvleugeltjes in één keer zullen opeten), wel interessant geleken. The revenge of the nerds is in volle gang. We zagen echter vooral fragmenten van oudere nerds als Edsger Dijkstra, Richard Feynman, Leo Vroman en Kurt Vonnegut. Ook wel leuk. Daar niet van. Maar er had meer in gezeten. Durf ik te stellen. Ach, so it goes.
Overigens. Deze recensie is opgebouwd volgens een uitgekiend stramien. Ik neem aan dat het vrij eenvoudig te kraken is. Met. Deze. Alinea. Erbij. Moet. Het. Een. Koud. Kunstje. Zijn. Om. De. Sleutel. Te. Vinden. Toch?
Reacties (32)
Elk getal uit de vijfde tot en met de achtste zonder de hoeveelste aflevering. Wat win ik?
Ach, so it goes. Goes!
Leuk raadseltje van haar. Kunnen we er gelijk nog wat meer plaatsen?
Ik denk dat beta’s een zekere minachting hebben voor alfa’s omdat zij op hun beurt niet de waarde inschatten van beta studies. Of wellicht wel de waarde maar niet de erkenning of beloning er naar geven. Vooral hier in NL.
Alfa’s zijn gewoon te dom om wetenschap op zijn waarde te schatten.
Spelfouten:
Habication – moet zijn: Habitación.
Go fort and multiply – moet zijn: Go forth and multiply
Waar is de eindredacteur als je hem nodig hebt?
Lonica blonk uit in een haast kinderlijke verwondering en onbevangenheid, iets waar de Jong geen raad mee wist. Het terugkerend thema: de kloof tussen alfa en bèta’s kwam aldus niet uit de verf.
Het bleef bij verwondering om dit, om dat,…… wat leuk is, maar niet meer dan dat.
Dat vind ik jammer, want enige relevantie meer dan plaatjes kijken heeft dit programma zo niet gehad.
Het kort aangestipte feit dat beslissers vaak geen idee hebben van wat er wetenschappelijk door bèta’s wordt gepresteerd had veel meer uitgediept kunnen worden. Omgekeerd het idee dat wetenschappers zich rekenschap moeten geven van de gevolgen van hun onderzoek ook.
Naar mijn idee stuurde daar Lonica ook een paar keer op aan, maar de bulk aan leuke fragmentjes en het onbegrip van de Jong verhinderde dit op te pakken.
Ik had net zo goed “De Kijk” (bestaat dat nog) kunnen gaan lezen.
@4: waar beta’s in verschillen van alfa’s is dat beta’s weten dat de dingen die ze beschrijven bestaan in de fysieke werkelijkheid. Waar je experimenten mee kunt doen, waar iedere keer hetzelfde uit hoort te komen. Als je ergens iets over publiceert, dan is het ook zo, tenzij je je experimenten fout hebt gedaan, of d’r een andere uitleg is die jouw uitleg overstijgt.
In de alfa-wereld is d’r niet zoiets als een objectieve werkelijkheid. Mensen kunnen nu besluiten dat versie ‘A’ de beschrijving is van de geschiedenis, en over 50 jaar dat het toch versie ‘B’ was. Om het negatief te formuleren: Hans Jansen laat prima zien wat er mis kan gaan in de alfa-kant van de wetenschap.
(d’r zullen ongetwijfeld mensen zijn die bij die eerste alinea gaan iets gaan roepen over zwarte gaten en supernova’s enzo; dingen die je niet in een lab kunt waarnemen of kunt manipuleren, maar ‘harde beta’s’ als Erik Verlinde zijn daar streng in: ‘astrophysics isn’t real physics’. Tot woede van astrofysici overigens ;-)
@7 – Die stukjes op Hoeiboei en Geenstijl zijn geen wetenschap, hoor. Net zo min als de columns van Hugo Brandt Corstius dat waren.
@6: Ionica, met een I.
Als ik kon minnen, had je er nu eentje te pakken.
“Een halve minuut later zag ik Du Sautoy een + en een 1 aan het sommetje toevoegen, waarna hij ging uitleggen wat precies de schoonheid van deze formule was. U begrijpt dat ik inmiddels met een +1 in mijn broekje naar deze uitzending aan het kijken was. De avond kon niet meer stuk.”
Briljant.
De beste zomergasten recensies van het internet zijn van Max. Het pretentieuze geneuzel van Bert Brussen, de matte recensies van NRC & Volkskrant, ze verbleken bij die van Molovich.
Maar Reinaert heeft wel gelijk. Ik heb me groen en geel zitten ergeren aan het gebrek aan diepgang.
Zodra de vragen een beetje filosofisch dreigden te worden, dook Ionica weg door het af te schuiven op een andere wetenschap dan de wiskunde. De vraag hoe het kwam dat we moeite hebben ons een voorstelling te maken van grotere getallen: “Ja, dat is eigenlijk meer iets voor de psychologie.”
De vraag hoe het kwam dat mathematische formules fundamenteel deel lijken uit te maken van het weefwerk der natuur: “Ja, dat is eigenlijk meer iets voor de biologie.”
De vraag naar de ethische dilemma’s van de natuurwetenschap; het besef dat natuurwetenschap ook gebruikt kan worden voor verwoestende en gruwelijke technologie: “Ja, dat vind ik wel een lastige vraag. Gelukkig heb ik daar als wiskundige niet direct mee te maken.”
En als het dan gaat over de gruwelen van de oorlog, die Vonnegut beschrijft in zijn Slaughterhause-Five, dan merkt Ionica daar enkel over op dat science fiction zo’n goed medium is om die te bespreken.
En zo werd er dus de hele avond gekeuveld over weetjes en raadseltjes, en alles was even “leuk” en “grappig” en “interessant”.
Aan de kloof tussen bètabreinen en alfabreinen hoeft het niet te liggen, want ik ken bèta’s met wie je prima filosofisch kan doorbomen. Maar Ionica Smeets is daar dus niet één van.
Drie uur lang oppervlaktegekeuvel. Op twitter was iedereen lovend. Er viel nog net niet het woord ‘inspirerend’.
En de recensies van Prediker ben ik vergeten. Die zijn altijd wat minder want Prediker vind zichzelf nog net geen Bertrand Russel, hetgeen resulteert in zogenaamd kritisch recenseren teneinde zijn -aangeboren, hij heeft er niets voor hoeven doen- intellectuele blik te etaleren.
@13 – Dat ik niet aan Molovich kan tippen, geef ik als eerste toe; maar mijn Zomergastenrecensies waren zonder uitzondering positief over zowel de gast als de uitzending.
Je kletst dus uit je nek.
Ik hoor vaak discussie’s over alfa’s en beta’s. Ik zie dat er bij beta’s de – zeker de niet-gelovige/materialistische – wel wat minachting is voor geesteswetenschappen en er soms weinig filosofische bagage bij beta’s. Maar op de meeste feestjes is het heel gezellig tussen alfa’s en beta’s en de meeste mensen hebben een brede interesse. Het is dus volgens mij geen groot probleem.
@12: Het was inderdaad interessanter als ze daarop in was gegaan, alhoewel er wel wat voor te zeggen is om juist dat te doen en aan te geven dat ze daar geen verstand van heeft. Wat mij betreft is dat een valide argument. Daar is ze ook consequent in: ze stoort zich ook aan politici die aangeven kennis te hebben van getallen en hier vervolgens een hele simpele vraag op dat gebied fout hebben. Ik ben het wel eens dat er wat meer diepgang in zou mogen, maar dan wat mij betreft op het gebied van de wiskunde. Laat haar maar eens op een Numberphile-achtige manier vertellen wat voor PhD ze had gedaan en wat haar bewijs precies inhoudt.
Oh, geniepeling die ik ben:
Ik heb me zitten verkneuteren over hoe Matthijs van Nieuwkerk te kakken werd gezet ;-)
@5: + @10:
Wat wil je nu eigenlijk aantonen met spellingcorrecties.
Doe mee aan “Het Groot Dictee der Nederlandse Taal” of ga taalquizzen spelen, i.p.v. het narcistische, betweterige schoolmeestertje uit te hangen.
@12: Dat heeft er allemaal mee te maken dat men er binnen de wiskunde absoluut nog niet over uit is of wiskunde een natuurlijk of menselijk fenomeen is, dat wil zeggen bestaan de patronen die wij zien of verzinnen wij ze om de werkelijkheid te intepreteren?
@18 – En dat zou dus een heel aardig gespreksonderwerp zijn geweest om eens een boom over op te zetten.
Maar dat gebeurde niet, want Ionica Smeets dook elke keer weg zodra het wat al te diepzinnig werd.
Beta’s hebben er soms een handje van hun onbegrepenheid etaleren. Ze zouden wel een tree of twee kunnen afdalen en het in iets meer woorden en tijd kunnen uitleggen maar daar komt het niet van.
Het fragment van DWDD liet meerdere zijden aan de alfa/beta-kloof zien. Met name Hendrik Lenstra’s afhoudende lichaamstaal zei in een fractie van een seconde dat hij het Matthijs van Nieuwkerk niet makkelijk ging maken. Matthijs van Nieuwkerk gaf ze de vloer maar ze weigerden zonder de uitlokkende vragen van Matthijs eerst zelf een goed coherent verhaal af te steken. Hendrik kende de man niet, het vraagstuk vond hij wiskundig niet interessant en waarom hij daar zat werd ook niet duidelijk. Als de DWDD-redactie hem voor dit item had gevraagd en hij zelf aan gaf dat hij niet de juiste man was, dan had hij het telefoonnummer van een collega moeten geven. Maar nee, hij wilde er toch zelf zitten. Dat heeft arrogantie. En het misgunnen van de spotlight voor collega’s is ook zeker wetenschappers niet vreemd.
Daar waar bij 100% alfa-mensen als Freek de Jonge het hele spel gaat om het in woorden samenvatten van de situatie. Het publiek meetrekken en voor dezelfde keuzes te zetten. Natuurlijk wel in zijn paradigma: de ethiek en ironie.
Frans de Waal, dat is dus zo’n zeldzaam verbindingsstuk tussen serieuze primatologie en zijn kennis via zijn boeken vrij geven aan het volk. Robert Dijkgraaf idem. Maar niet iedere wetenschapper vindt volksverheffing net zo belangrijk als het eigen onderzoek. Of kiest bewust niet voor erkenning van het grote publiek.
En of Ionica Smeets nou de diepgang gaf die wis- en natuurkunde heeft, ik vraag het me af. Het was toch meer aantippen, even snel de omschrijving geven en snel weer door. Haar bevlogenheid om de randzaken zat soms urgentie in de weg.
Het waarom van zo weinig vrouwen en kleurlingen in de wetenschap. Sterrenkundige Neil deGrasse Tyson liet ook al niet het achterste van zijn tong zien. Naast “tegenwerking” uit de bovenklasse die hem niet voor vol aanzagen is er ook tegenwerking vanuit de onderklasse. Wie astronomie gaat studeren verliest vrienden en familie. Voor dergelijke wetenschappelijke studies moet je als zwarte Amerikaan de staat uit. Voor een baan bij NASA even zo. Vanaf dat moment ben je grotendeels de rest van je leven alleen met je collega’s. Als vrouw in de wetenschap moet je het ook zonder het oude vriendinnenclubje en moeders stellen. Niet iedereen durft het aan de sterke familiebanden te breken voor zijn persoonlijke toekomst. Ook Ionica gaf zelf aan dat de band met haar moeder hecht was.
Heel gek, waarom zijn er zoveel zeemannen en nog steeds geen zeevrouwen? Juistem. Fysiek zwaar werk en een zeer eenzaam leven. Ook op boorplatformen stoppen de meeste vrouwen er vroegtijdig mee.
Aldoor,maar dan ook aldoor die glimlach. Ongelooflijk saai. Al lang geen beta meer. Geneuzel.Na een half uur de tv uitgezet.
@12: Leg me eens uit hoe je van een wiskundige een uitspraak kan verwachten over toepassing van haar associaties en gedachten? Wiskundigen zijn meestal niet geinteresseerd in deze toepassingen.
Vergelijk een wiskundige met een schrijver die zichzelf keiharde logische regels oplegt om het perfecte boek te kunnen scheppen. Dit boek moet aan al zijn opgelegde kenmerken voldoen en iedereen in het literaire wereldje moet het ook het perfecte boek vinden.
Maar is die auteur geinteresseerd in of de massa snapt wat hij bedoelt met zijn boek? Is die auteur geinteresseerd of zijn boek goed verkoopt? Is die auteur erin geinteresseerd of het boek mooi gevonden wordt door de massa? Lijkt me allemaal niet. Een waarachtig schrijver, althans om de vergelijking correct te houden, is geinteresseerd in het maken van de schepping, dat hij iets origineels heeft gemaakt wat zo origineel en zo logisch aantoonbaar goed is dat men na tweeduizend jaar nog steeds dat als het meest hoogstaande literaire werk ooit zal zien.
Ik denk overigens dat ik die kloof tussen alpha’s en beta’s wel kan verklaren. Het dagelijkse lingo van een alpha lijkt meer op het dagelijkse taalgebruik en vereist relatief weinig abstractievermogen terwijl een beta meestal zich in een taal (wiskundige symbooltjes) hult die alleen in dat vakgebied bekend is. Vaak vereist het nog een hoge mate van abstractievermogen. Dit, in combinatie met de onvoorstelbaarheid en dus ongrijpbaarheid (Teller) van de schaalgroottes waarin een beta werkt, zorgen voor een miscommunicatie.
Of kan een alpha me even uitleggen wat ik bedoel als ik beweer dat “Door het ineenstorten van de golffunctie reduceert de superpositie van alle energieniveaus in het Rydbergatoom tot een enkele eigenwaarde waarna het magnetisch draaiimpulsmoment goed te bepalen is.”
@22
Het idee van Zomergasten is volgens mij dat er niet ‘een wiskundige’ zit, maar een mens.
Nu lijkt Ionica me hartstikke sympathiek, maar ik miste ook geheel de diepgang. Het was een avondvullend programma van aardigheidjes van het niveau ‘I Fucking Love Science’.
Het blijft mij verbazen, dat er hier op Sargasso van “Zomergasten” altijd meer diepgang wordt verwacht dan er daadwerkelijk is (en dan het pretendeert te hebben).
“Zomergasten” is “Zomergasten” en geen “Schitterend Ongeluk”.
En ja, dat is een gemis maar of je dat de Zomergasten aan moet wrijven is een tweede.
En Sjap#13 is wel erg rancuneus. Onterecht. Prediker is OK.
De beste aflevering tot nu toe, waarbij Ionica oneindige diepgang etaleerde in het wezen van de mens als resultaat van fundamentele natuurkrachten.
Een “gewoon, oninteressant’ mens zou uitroepen: “Oh wat een mooie dennenappel!”
Ionica herkent direct de Fibonacci-getallen gedicteerd door de evolutie- en natuurwetten.
Ik was diep geschokt door haar grote diepgaande inzicht dat de (zelfbenoemde) menselijke intelligentsia slechts gevormd wordt door de on(natuur)wetenschappelijke sprookjes-vertellers zoals literatoren, socio- en psychologen, theologen & filosofen.
@23: Ik denk dat als je de onderliggende diepgang wil gaan uitleggen, je bij zomergasten niet het juiste podium hebt. Daarvoor zijn TEDx, De wereld leert door, Universiteit van Nederland, Studium Generale etc. veel betere podia.
Wil je dat proberen te pimpen voor het grote publiek dan krijg je in Nederland precies hoe Matthijs van Nieuwkerk reageerde op Barry Koren in dat fragment van DWDD. Hij kijkt je wat glazig aan, snapt de ballen van wat Barry Koren opschrijft en het Nederlandse volk schreeuwt “elitarisme”. Me dunkt dat Numberphile ook voor een groot deel door beta’s wordt bekeken.
Wil je dat doorbreken, dan zal je een programma moeten maken a la The Sky at Night. Geweldig leuk sterrenkunde programma dat een keer per maand op de BBC te zien is. Is leuk voor leken, is leuk voor beginnende amateurs en is leuk voor gevorderde amateurs. Waarom? Omdat ze in hun uurtje iedereen bedienen. Ieder wat wils omdat iedereen even serieus genomen wordt.
Bij Nederlandse wetenschapsprogramma’s neemt men juist de leken en in een enkel geval de beginners serieus maar de gevorderden worden zelden serieus benaderd. Quest! staat tot New Scientist als Hoe?Zo! staat tot The Sky at Night.
@26: Toch denk ik dat men het publiek dat kijkt, zo niet wordt bediend. Ik vermoed dat het niveau van de kijkers gemiddeld gezien op hoog opgeleid ligt en dan is het constateren van gemis aan diepgang wel degelijk terecht.
Ik zat nog even na te denken over haar ergernis dat alfa’s zo denigrerend doen over beta’s. Maar Ionica Smeets liet zelf ook niet de kans liggen om politici de maat te nemen die in haar ogen door hun gebrek aan wiskunde geen goede afwegingen kunnen maken. In de politiek gaat het er niet om wat exact klopt, maar wat het meest billijkerwijs handelen ná een incident is. Dat is dus weer het niet willen snappen van elkaars uitgangspunten.
Dan nog het fragment ‘girls’ waarin een jonge (niet echt beeldschone) vrouw een knappe man in zijn eigen keuken besteeg. Een nogal aparte omdraaiing van het sekse-cliché. Mag ik het aanranding noemen?
Of het fragment van Kees Torn’s aanvullende Engels-Nederlandse liedje. Was die regelmaat wel wiskunde? Wat dat geen taalkunde?
Of de Fibonacci-reeks. Deze reeks is ontleend aan de natuur, dus niet zo als Ionica het zei: wiskunde die ook in de natuur gevonden kan worden. Deze toegepaste vorm van wiskunde heeft alles te maken met het correct ontvouwen van bloembladeren en dennenappels. En geeft stevigheid zonder dat strengen in zichzelf verstrikt te raken. Zou je de dennenappel denkbeeldig transparant zien, dan zie je een centrale as waar omheen zaden en afdichtende schubben zich positioneren. Met het groeien raken de zaden en schubben niet in elkaar verstrikt, ze geven elkaar juist steeds meer de ruimte. Misschien had Ionica eerst even bij een bioloog langs moeten gaan voor ze trots haar geschilderde appel liet zien.
Kortom net als bij het vraagstuk zwarten en vrouwen in wetenschap. Of de wiskundigen in DWDD. De fragmenten lieten niet alleen zien wat Ionica ons wilde zeggen maar ook steeds wat ze naliet erbij te zeggen.
Ik zit nu wel op iedere slak zout te leggen maar ik heb me natuurlijk wel vermaakt, anders had ik ook niet de moeite genomen al die fragmenten hier te behandelen. Het is alleen steeds net niet wat zij er in ziet.
“Zomergasten” is “Zomergasten” en geen “Schitterend Ongeluk”.
Als er nou iets over het paard getilde opgehemelde humbug is, dan is het ‘SO’ wel. Dat maakt dus echt helemaal niks waar van de beloofde poeha.
Ik heb liever een politicus die vanuit zijn bezadigdheid reageert op incidenten dan een politicus die als een kip zonder kop achter de laatste (tw/sch)eet van het volk aanrent.
Maar in de Nederlandse politiek zitten voornamelijk Gamma’s. Om de misverhouding te geven: Zo hebben er bij mijn weten sinds WO2 slechts twee beta’s het tot minister van Onderwijs geschopt.
@28:
Worden er alleen besluiten genomen na incidenten?
Er komen nogal wat krakkemikkige zaken uit den Haag die achteraf de nodige reparaties nodig hebben.
Zou je kunnen aangeven wat je precies met incident bedoelt?
Is de financiële dip van de afgelopen jaren een incident?
Mijn idee over de crisis is, dat deze het gevolg is van stompzinnig financieel beleid van de diverse overheden en het beleid van aanpak sindsdien, blinkt ook niet uit in schoonheid.
Intussen mag de bankwereld min of meer dezelfde praktijken blijven uitoefenen.
En zijn er incidenten zoals de voortdurende leugens en draaierijen van Teeven, schuift men dit onder de mat ;-)
Kortom het “de maat nemen van politici is volkomen terecht!!!
Ik haat die fris(lees puberaal,lees hier allerlei piercings dragende,lees nog met knuffels slapende,lees…vul maar in…..)-conservatieve gasten tegenwoordig bij de VPRO voor de kijkcijfers.En helemaal als het schuil gaat achter een continue schijnbare ontwapenende maar gecultiveerde glimlach……3uur kostbare VPRO-zendtijd…Vond Peter van Ingen, toen hij zelf nog presenteerde, al een vreemde eend in de bijt. Zie het resultaat nu hij het voor ’t zeggen heeft.
Triest ,verval VPRO…….conformeert zich naar nivo klootjesvolk in plaats van het te proberen te verheffen…..