“The basic opposition, the one without which the First Amendment could not get off the ground, is the opposition between speech and action. […] Although I haven’t space to defend the assertion here, let me say that there is no principled way to draw that line.”
De filosoof Stanley Fish fileert in de New York Times dat wat ook hier een favoriet discussieonderwerp is: de vrijheid van meningsuiting, of zoals de Yanks zeggen ‘The First Amendment’. Een principe dat volgens Fish dus gebaseerd is op een niet te maken onderscheid tussen ‘speech’ en ‘action’. Dat maakt het voor hem juist interessant, iets van vele miljoenen blogschrijvers en -lezers het met hem eens zijn.
Dit essay is overigens een vervolg op een net zo goed eerder stuk over hetzelfde onderwerp.
Reacties (5)
Mooi artikel. De filosoof blijft mooi binnen het kader van wetgeving zoals die ligt. Al had hij, naar mijn zin, wel wat meer nadruk mogen leggen op het gegeven dat ‘speech’ een type actie is (ipv zeggen dat het moeilijk is om onderscheid te maken). En ten tweede, hij had zich kunnen afvragen of eerdere rulings mbt freedom of speech van bedrijven, niet het idee van een first amendment aantasten, welke toch wezenlijk over de relatie van burgers gaat. Als filosoof accepteert hij (naar mijn zin) te makkelijk dat een eerdere ruling per definitie klopt.
Maar misschien moet ik hier nog even hard over nadenken.
@1: Als ik zijn verhaal goed begrijp, accepteert hij die eerdere uitspraken, omdat elke scheiding die je maakt uiteindelijk toch arbitrair is. Dat is filosofisch een probleem, maar Fish vindt dat het aan de veranderende samenleving is om dat op een dynamische manier te bepalen.
Terzijde: ik word altijd heel vrolijk van dit soort linkjes. Qua nieuwssites opereer ik zeer beperkt dus ik mis vaak veel van dit soort mooie opiniestukken. Dus dankjewel.
De dunne scheidslijn, waar we het hier ook wel eens over hebben: vallen scheldpartijen, beledigingen of bedreigingen onder de vrijheid van meningsuiting. En het vervolg daarop is natuurlijk het gebruik van geweld. voor een wat minder goed gebekte persoon is het dichtslaan van iemand ander bek niet meer dan het uiten van zijn mening…. Als Mo B wat meer hersens had gehad, had hij Theo nooit dood geschoten, maar de woorden van Theo met woorden bestreden.
@2 En je moet toch ergens grenzen trekken, anders kan je beter een boek gaan schrijven.
Minder instrumenteel gedacht maar meer inhoudelijker moet je natuurlijk ook beseffen dat een wet een instrinsieke betekenis heeft boven de diverse instrumentele uitingen. Wanneer freedom of speech een bepaalde relatie tussen burgers weergeeft, en dit wordt vervolgens verbreid naar corporations, dan verandert de betekenis van de first amendment zelf. Niet zozeer de verhouding tussen freedom of speech en andere waarden wordt opnieuw gewogen (zoals bijvoorbeeld in het geval van bedreiging zou kunnen), maar freedom of speech wordt zelf opnieuw gedefinieerd. Het kader wordt zelf opnieuw gedefinieerd, iets wat toch niet zo moeten kunnen wanneer je uitsluitend daarbinnen mag redeneren. De regels van het spel worden aangepast naarmate deze met elkaar conflicteren. Ipv dat wordt besloten wat de verhouding is tussen de regels, wordt de regel verandert. Dat is gek en Fish lijkt dat te accepteren.