“Net zoals er goed werkgeveerschap is, moet een werknemer ook goed werknemerschap tonen. Een werknemer is in zijn vrije tijd ook verantwoordelijk voor zijn werk.”
Roelf van der Kooij, woordvoerder van VNO-NCW, in reactie op de uitspraak van de rechter dat een zaalvoetballende medewerker geen aanvullende uitkering krijgt.
bron:Metro.
Reacties (21)
Helemaal mee eens! Risico’s nemen op kosten vd baas is niet sociaal want die kosten moeten je collegae ophoesten. Risicovolle sporten als skien, parachutspringen etc gewoon voor eigenrekening. Sluit je naast je reisverzekering ook maar meteen een arbeidsongeschiktheid / ziekteverzekering af. Eigen verantwoordelijkheid voor volwassen mensen.
Niet helemaal waar natuurlijk. Want werkgevers zullen dit uiteindelijk willen laten gelden voor alle sporten, autorijden in de vrije tijd enz.
Ondernemen is ook een risico! Eén van die risico’s is dat je personeel iets breekt. Wintersport bijvoorbeeld is voor veel mensen heel belangrijk. Daarbij vraag ik me af of het verbieden van zulke dingen geen averechts effect heeft op de psyche?
Wat nou als het complete sociale leven van deze chauffeur zich daar afspeelde?
Moet de baas dan wel betalen als meneer 3 maanden later depressief thuis zou zitten? Of is he argument dan dat hij door niet te sporten ZICHZELF in een isolement heeft gebracht?
Kortom, wanneer is een blessure de te voorkomen schuld van een medewerker?
Natuurlijk, net zoals een biertje na het werk drinken riskant is. Of thuis een patatje eten, kroketje e.d. Wat te denken van roomboter op brood >> schande.
Het beste is werken, naar huis, gezond eten, en in een zuurstoftank naar bed. Werkgever en -nemer lopen dan weinig of geen risico.
Het leven is leuk!!
@2: verbieden??? waar heb ik dat woord gebruikt?
Ik heb het verantwoordelijkheid geven aan degene die er invloed op heeft. Hoe kan je een werkgever het risico/de verantwoordelijkheid laten dragen voor de gezondheid van zijn personeel buiten werktijd? Hij heeft er toch geen invloed op.
@3: lijkt mij een argument om de afweging risico – kosten bij de werknemer te leggen. Dacht even dat je cynisch was.
@2: ondernemen is risico! klopt. essentie is dat de ondernemer dat risico kan inschatten, beperken en afprijzen. ij heeft er vat op. Bij bovengenoemd risico heeft hij helemaal niet. En hoort dus ook niet in het ondernemingsrisico thuis
@4: Daarmee zaag je de poten onder ons complete sociale stelsel weg.
De werkgever draagt slechts een beperkte verantwoordelijkheid. En die moet deze blijven dragen, om het leven een beetje dragelijk te maken.
Als je zo gaat beginnen is het ALTIJD de schuld van de medewerker dat hij ziek/geblesseerd/gewond is.
Had hij zondagmiddag maar niet op de koffie moeten gaan bij zijn zieke moeder, waardoor hij dat autoongeluk kreeg.
@5: Ook deze risico’s zijn in te schatten. Veel beter dan verkoopprognoses.
Als je potjes jam inkoopt houd je rekening dat je personeel er een paar laat vallen bij het vakkenvullen.
Als je personeel neemt dan ga je ervan uit dat ze een paar dagen per jaar ziek zijn of iets anders hebben.
Zorgen voor een prettige werksfeer, waar mensen zich veilig voelen en “plezier” hebben in wat ze doen, biedt waarschijnlijk meer soelaas dan het opleggen van allerlei beperkingen ook in iemands prive sfeer.
@6: Neen het zou hooguit gaan om extreme sporten. Daar waar onevenredig grote risico’s worden genomen. Skien, bunjeejumping. regulier leven valt er natuurlijk niet onder. Dit kan je best afkaderen. Het sociale stelsel wordt er zelfs draagkrachtiger door. (minder geld kwijt door ondoordacht sporten of lowlandsbezoek ;-) financiele ruimte om hulpbehoevenden (buiten eigen schuld) te steunen).
De verantwoordelijkheid vd werkgever is idd beperkt. Reguliere ziekten en risico’s vh leven moet hij meenemen. Verhoogde risico’s voor individueel plezier niet.
@7: niet helemaal. Potjes jam zijn kleinere posten en het aantal uitval is om de totale massa beperkt dus: Hooguit vanuit een statistische benadering kan je zo werken en dat betekent dat je een grote poel werknemers moet hebben. Dus voor overheid en bedrijven >500 fte’s ok maar minder….
@8: beperkingen? Nee je hebt de vrijheid zelf een verzekering af te sluiten. Eigen varantwoording dus.
Als je personeel neemt dan ga je ervan uit dat ze een paar dagen per jaar ziek zijn of iets anders hebben.
Bij dit soort gevallen gaat het niet over een paar dagen. Een kennis van mij had een grondwerkers bedrijf met 8 man in dienst. Daar kwamen er 3 van tergelijkertijd in de ziektewet en allemaal voor minimaal 3 maanden. Een klein bedrijf kan zich hier bijna niet voor verzekeren (lasten zijn te hoog) en dan is het dus gewoon over en uit met de zaak.
Je hebt het in dit soort zaken meestal niet over kantoorpersoneel wat met een paar aanpassingen gewoon thuis kan werken.
@10: Ik heb het ook niet over de extreme gevallen, die zullen er altijd zijn.
Dit zal door werkgevers met beide handen worden aangepakt om meer greep te krijgen op het privéleven van de werknemers.
Mag de werkgever straks ook die 30% inhouden als de werknemer longkanker kreeg door het roken?
Of je loon inhouden omdat je naar de huisarts moet omdat je je gesneden hebt tijdens het klussen in huis?
Nederland is, voorzover mij bekend, het enige land in de wijde omtrek waar de werkgever een langdurig (meer dan een jaar loondoorbetaling!) risico loopt bij prive-ongelukken van werknemers waarop hij/zij totaal geen invloed heeft.
In de meeste landen is het veel eerlijker geregeld: arbeidsongeschiktheid ten gevolge van het werk wordt werkgevers stevig aangerekend (terecht!), maar wat er daarbuiten gebeurt valt onder een collectieve verzekering of wordt door de werknemer individueel verzekerd. Eerlijk toch?
@Terpman: ‘prettige werksfeer, waar mensen zich veilig voelen en “plezier”.’? Van dat soort proza krijg ik altijd zo’n weeïg gevoel. De werknemer is de hulpeloze arbeidsconsument die door de alwetende werkgever vermaakt en ontplooid moet worden van de wieg tot het graf.
Volgens mij moet het gewoon van twee kanten komen. Geven en nemen. En dus is het niet meer dan logisch dat de rechter nu in een nogal extreem geval de balans ietwat verschuift.
Het gaat nog altijd maar om 30% voor de werknemer, en voor de werkgever toch nog om 70%. Een percentage dat overigens gewoon in de wet staat en slechts in CAO’s anders is afgesproken. Er zijn dus genoeg werknemers waarvoor altijd die 70% geldt, omdat ze niet onder een CAO vallen. En daar hoor ik nooit iemand over.
@Lenin: “En dus is het niet meer dan logisch dat de rechter nu in een nogal extreem geval de balans ietwat verschuift.”
In dit geval geloof ik ook nog wel dat het te billijken is, hoewel je niet kan onderschatten wat zo’n sport voor iemand kan betekenen.
Waar ik bang voor ben is dat werkgevers dit als een kapstok gaan gebruiken om nog veel meer op de werknemers zelf af te wentelen.
@spuyt
Ik heb het ook niet over de extreme gevallen, die zullen er altijd zijn.
Maar die gevallen zijn wel degene waar de kleinere bedrijven heel erg veel schade door ondervinden.
Er zijn genoeg bedrijfjes die er door over de kop gaan. En de verzekering is niet te betalen voor zulke bedrijven.
Ik vind het zeker net zo onrechtvaardig dat zo’n bedrijf over de kop gaat omdat iemand (om welke reden dan ook) ziek thuis zit.
Die werkgevers moeten niet zo ouwehoeren:
Ze zijn alleen maar 24 uur werkgever indien er in het buitenland niet goedkoper geproduceert kan worden.
Als dat wel zo is loopt men een extreem grote kans om via de ww geen gevaarlijke sporten meer te kunnen betalen.
Heren werkgevers de tijd van de horigen en slaven is voorbij!
Wat leven we toch in een mooie tijd eigelijk. Vroeger had je gewoon de arbeiders tegen de werkgevers. Ze vochten wat, de ene buit de andere een beetje uit, etc.
Maar gelukkig in deze tijd geven werkgevers werknemers meer het gevoel van vrijheid, waardoor bepaalde werknemers graag hun eigen rechten weggooien waar de voorgaande generatie zo hard voor gevochten heeft.
Ja, het lijkt me best een prettige tijd voor werkgevers. Geen buitensporige acties meer, werknemers die zichzelf lekker wegrekenen voor ‘de economie’ en als de aandeelhouders niet tevreden zijn omdat de stijging van de winst niet hoog genoeg is uitgevallen pak je de biezen en vertrek je naar het eerste de beste ontwikkelingsland en zuig je daar het land en de bevolking leeg.
Mooie tijden :)
@henk
Fijn dat er mensen zijn die de knop op zwart-wit hebben staan. Dat levert echt een fijne inhoudelijke bijdrage aan de discussie op.
Maar misschien is het beter om de volgende keer naar een website van je eigen niveau te gaan. Geenstijl of soortgelijke schreeuwhoekjes op het internet.
@Henk, je aanwezigheid hier wordt weldegelijk gewaardeerd :-)
@LS, bedankt voor het verdekte compliment (de vergelijking met GS).
Ik denk dat het genoemde geval een voorbeeld is waarbij de werknemer toch echt ongelijk heeft.
Het was in dit geval duidelijk dat als hij bleef sporten (althans die specifieke sport) zijn werk ook in het geding zou komen. Als de werkgever je dan zo lang moet doorbetalen vind ik het gerechtvaardigd dat ie niet wil dat je die sport beoefent.
Volgens mij is het tot dusver allemaal prima geregeld en is hier ook een mooie grens getrokken tussen wat wel en niet kan?
Allemaal eisen aan de werknemers, Maar andersom kan er nooit iets geeist worden of het moet via vakbond gaan. Als ze in china dubbeltje goedkoper werken gaan ze daarheen en zetten honderden mensen op straat. lazer toch op met je mag niets als werknemer. Ik bepaal zelf wat ik doe. Dat is het risico van het leven! wereld is gek geworden
@ Lenin Strawskim
De foto’s uit de tijd van “Vadertje” Lenin waren zwart wit, maar gaven genadeloos weer wat de schurk heeft aangericht.
Er zijn een paar manieren om dingen te zeggen:
Kort en duidelijk, oeverloos oh-en en een tussenvorm.
Indien ik tegen oorlog ben is het dragen van dit embleem op mijn jas zeer duidelijk.
Ik kan ook Tolstoi’s “Oorlog en Vrede” gaan voordragen en aan het eind zeggen:
“Wat vreselijk ik houd niet van oorlog.”