“Als we 3 procent krimpen dit jaar, zitten we op het niveau van 2007. Zo slecht ging het toen niet. En als we dan nog eens krimpen, zitten we op het niveau van 2006.”
Wellink probeert met een ietwat simplistische vergelijking een andere simplistische vergelijking te ontkrachten: die met de crisis in de jaren 20 van de vorige eeuw.
“Toen waren we arm, nu zijn we vele malen rijker.”
Reacties (9)
Tjonge, nog even en Wellink wordt ook pleitbezorger van krimp in plaats van groei.
Terug naar de jaren waar de werkloosheid hoog was, maar geluk nog heel gewoon?
@1. Zegt hij werkloosheid, beter lezen aub! Je hebt wel gelijk dat bij een economische krimp de hoogbetaalde bobo’s dat veelal ten koste laten gaan van de baan van de laagbetaalden. Personeelkosten zijn zo hoog in Nederland, weet u…
Ik weet even niet wat je bedoelt, koos.
Of je reageert op mijn 1e zin. Waar ik gewoon mijn eigen draai aan het verhaal geef en krimp in een ander perspectief aanhaal.
Of je bedoelt de 2e zin? Maar ome Nout heeft het in het Nu.nl-artikel wel over werkloosheid.
Die werkloosheid gaat wel stijgen. Het kabinet (uitgezonderd Donner) heeft het zo moeilijk een goed antwoord op (onder andere) die ontwikkeling te geven, dat we nog maar moeten afwachten hoe rijk de werklozen straks zullen zijn.
@3: Ik begreep dat Wellink de werkloosheid als een groter probleem ziet dan economische krimp. Daarin heeft hij 100% gelijk. Iemand die zijn inkomen verliest heeft een veel groter probleem dan iemand die doordat hij minder verdient nog maar 2 keer per jaar op vakantie kan.
Het probleem is natuurlijk dat krimp en werkloosheid direct aan elkaar gekoppeld zijn. De krimp wordt onevenredig opgevangen, want 91% verdient volgend jaar gewoon weer iets meer dan dit jaar, terwijl zo’n 5% ineens van een goed inkomen terugvalt naar een uitkering.
Wellink steekt mensen, die hun hypotheek niet meer kunnen betalen en die naar de voedselbank moeten, omdat ze hun eigen eten niet meer kunnen betalen, een hart onder de riem: de crisis van de jaren 20 was nog erger…
Waarschijnlijk is het nu minder erg, omdat aan de crisis van de jaren 20 een periode van tientallen jaren van kapitalistisch fundamentalisme (‘laat het maar aan de markt over, dan komt alles vanzelf wel goed’) vooraf was gegaan, en aan de huidige crisis maar iets meer dan een decennium (ingezet in de jaren 80, uitgevoerd in de jaren negentig en sindsdien met lapmiddelen aan de praat gehouden).
kapitalistisch fundamentalisme
zucht.
Overigens vind ik het niet verkeerd dat Wellink deze crisis in een perspectief zet. We moeten niet doen alsof de wereld instort en gans arbeidend Nederland aan de bedelstaf raakt.
kun je die zucht verklaren, Roy, of heb je gewoon moeite met mijn benoeming van Adam Smith en de monetaristen als fundamentalisten?
Of mag de term ‘fundamentalisme’ nu ook al niet meer in de betekenis van wikipedia gebruikt worden, omdat die term door het religieuze fundamentalisme een negatieve bijklank heeft gekregen?
Ik hoor ook veel mensen, die verklaren, dat het allemaal wel mee valt, dat we het ergste al achter de rug hebben, enz, naast de doemdenkers, die de bodem van de put nog niet zien. Wat vooral duidelijk is, is, dat niemand de crisis heeft voorzien en niemand weet wanneer ze af is gelopen. Heel gek, dat de economische wetenschap daar geen antwoord op heeft? Ik denk van niet, want de economische wetenschap is gewoon een (sociale) gedragswetenschap en helaas geen exacte wetenschap.
De meeste economen in Nederland zijn het er wel over eens dat de werkloosheid nog wel gaat stijgen (en dat lijkt me voor grote groepen mensen toch wel het belangrijkste deel van de crisis). Dat ligt ook wel voor de hand, aangezien momenteel nogal wat ontslagen uitgesteld worden met tijdelijke lapmiddelen (zoals de werktijdverkorting).
Als je ermee akkoord gaat dat economische krimp en werkloosheid hand in hand gaan dan ga je akkoord met een bepaalde economische beschouwing. Pessimistisch.
Er zijn genoeg vacatures die niet ingevuld kunnen worden omdat een groot gedeelte van mensen kozen voor pretpakketten waar ze veel geld mee zouden verdien en minder zouden hoeven te doen.
Omscholen en bijscholen. Betere inkomstenverdeling voor de vakken. Beter stimulans van vooral de lokale overheid. Kiezen voor nieuwe economie.