“Er wordt te veel getapt. Er wordt zo veel getapt dat al die opgenomen gesprekken niet of nauwelijks kunnen worden uitgeluisterd. Dan blijkt pas veel later in het onderzoek dat er per ongeluk ook een gesprek met een advocaat tussen zit, en dan is het mis. Door minder en dus selectiever te tappen voorkom je dit soort problemen. En bovendien, de effectiviteit van tappen… een nieuw onderzoek daarnaar zou zo langzamerhand heel interessant zijn.”
Advocaat-generaal Paul Frielink, tevens hoogleraar “Openbaar Ministerie” aan de universiteit van Maastricht, vindt dat Justitie teveel telefoons tapt (papieren versie Trouw, hier een teaser). Niet omdat hij telefoons afluisteren een inbreuk op de privacy vindt, maar omdat het gewoon teveel om te beoordelen is. Dat er af en toe een gesprek tussen advocaat en cliënt tussen zit, is natuurlijk ook slechts toeval. En dat Nederland met 26.425 afgeluisterde nummers en 1946 gesprekken per dag in de kopgroep afluisteren zit is kennelijk ook minder relevant.
Reacties (2)
Omdat hij (onder andere) een ander argument gebruikt, zal hij het wel niet met het privacy-argument eens zijn? Volgens mij geeft hij juist aan dat het privacy-probleem (want de advocaat-cliënt relatie is daar onderdeel van) in het gedrang komt door al dat overtollig en inefficiënt tappen.
Je mag er overigens op rekenen dat gesprekken met advocaten niet opzettelijk opgenomen worden, want gewoonlijk leidt dat tot extra problemen voor de recherche en het OM (want alle bewijsvoering die gelinkt kan worden aan het gesprek, moet uit het dossier verwijderd worden, terwijl de negatieve publiciteit ook niet in het voordeel van de vervolging werkt).
Eerst dacht ik even, dat de CU hier eindelijk ook een het probleem van de alcoholverslaving aan stipte… ;-)
Overigens is de belachelijk grote hoeveelheid taps en afgetapte gegevens hier in Nederland ons enige voordeeltje op dit gebied, omdat die hoeveelheid onze privacy waarborgt. Zoals de advocaat generaal al aangeeft, is die hoeveelheid veel te groot om nog effectief te kunnen zijn (vermoedelijk weten ze dat bij justitie ook al vele decennia, vandaar dat die effectiviteit nog nooit is onderzocht). Voor de rest kosten al die taps ons natuurlijk handenvol geld en lopen vele strafzaken vast door ‘vormfouten’ (gegevens uit gesprekken tussen advocaten en cliënten of niet goedgekeurde taps, die in een rechtsstaat niet afgeluisterd mogen worden). Deze effecten zijn voor niet-criminelen natuurlijk alleen maar nadelig.