Feeling, for lack of a better word, is what drives most Americans’ perceptions of Hillary Clinton, one of the most complex and resilient figures in U.S. politics, yet also, after decades of probing scrutiny, less a real person than a vessel for Americans to collectively project their anxieties, fears, frustrations and identity struggles. Across the country, people of every political persuasion – men, women, millennials, baby boomers – told me they were eager for a woman president, just not this woman. Clinton is “inauthentic,” some say, as well as selfish – “Her eyes are on her own game,” one Democrat noted – calculating and corrupt. Another told me, “She’s a fucking liar.”
Waar komt al die haat jegens Hillary Clinton toch vandaan, vraagt Janet Reitman zich af in een stuk voor Rolling Stone. Haar conclusie: toch vooral dat ze een vrouw is die doet wat gewoonlijk voorbehouden is aan mannen.
Want is Hillary nu zoveel corrupter en opportunistischer dan haar mannelijke collega’s links en rechts? Nou nee. Capabel is ze wel. Toen ze afzwaaide als minister van buitenlandse zaken meende 69% van alle bevraagde Amerikanen dan ook dat ze haar taak goed had vervuld.
“But she was subordinate to Obama.” Once Clinton announced her intention to run for president, her poll numbers took a dive of more than 10 points.
Vandaar dat de Republikeinen in Hillary een favoriet doelwit zien, meent Reitman. De Republikeinen voeren al sinds Nixon een anti-vrouwenagenda. Hoewel de Republikeinse partij oorspronkelijk een bondgenoot was van de vrouwenrechtenbeweging – het steunde de roep om vrouwenkiesrecht vanaf de jaren twintig – heeft de partij begin jaren zeventig een ommezwaai gemaakt en culturele angsten voor de bevrijding van vrouwen uitgebuit – om electorale redenen.
De Republikeinse partij bedient blanke mannen die bang zijn hun dominante positie aan vrouwen af te moeten staan, gedomineerd en ontmand te worden door vrouwen. In dat klimaat vormt Clinton de ideale persoon om al dit soort frustraties die ontstaan door gekwetste mannelijke bevoordeling op te projecteren.
Reitman laat zien hoe de pers – en niet enkel de rechtse pers – al vanaf de jaren negentig stereotypen over Clinton blijven herkauwen en daarmee het beeld van een kille opportuniste die over (vrouwen)lijken gaat bestendigen.
Geen wonder dat de mensen in het land Hillary als een onbetrouwbare kenau beschouwen.
Reacties (17)
Ik heb niet de indruk dat het aan haar geslacht ligt. Hillary Clinton is erg slim, berekenend en politiek ervaren maar het ontbreekt haar simpelweg aan charisma. Ze weet een mensenmassa niet te betoveren en op te zwepen zoals een Obama, Sanders of een Trump.
Er zou nog een andere factor kunnen mee spelen. We denken graag in dichotomieën. Je bent óf voor iets óf tegen. Degenen die zo’n dichotomie slopen, roepen nog meer weerzin op dan degenen die in zo’n dichotomie je tegenstander zijn. Islamofoben en moslimfundamentalisten zijn het over veel eens en kunnen elkaar lekker verrot schelden omdat ze toch nooit in een echte dialoog hoeven treden waarin het echt gaat om argumenten. Degenen die bruggen willen slaan, zijn veel enger en dus veel gehater. (Zie ook de krankjoreme scheldpartijen over boerkini’s: een islam die hier wil blijven is veel enger voor islamofoben dan een fundamentalist.)
Clinton is niet echt te vangen in de gemakkelijke sjabloons. Ze is niet anti-islam maar wel een havik. Ze is lid van een linksige partij maar heeft contacten in Wall Street. Ze is meermaals bedrogen door haar echtgenoot maar vroeg geen scheiding aan.
Clinton bedreigt de sjabloons, de dichotomieën. Iedereen heeft daaraan intuïtief een hekel.
Spreek voor jezelf zou ik zo zeggen. Maar dat geldt ook voor de titel: Waarom haat iedereen Hillary Clinton?
Je gaat er bij voorbaat van uit dat iedereen hetzelfde is en ergens vóór of tégen is in strikte zin. In louter denken is dat natuurlijk zo. Maar je kan als mens ook inzien dat je niet waarheid kan denken. In mijn denken ben ik voor Clinton. Maar dat is een subjectief standpunt. Een objectief standpunt is er niet in deze kwestie.
Mijn denken geeft aan dat Trump een gevaarlijk mannetje is die onzin uit slaat. Dat maakt Clinton zonder haar te kennen al tot een beter alternatief. Maar wederom: subjectief.
Uiteindelijk kan de mens inzien dat denken (hoe intelligent je ook mag zijn) altijd subjectief is. Dat alleen al maakt haten of intuïtief een hekel hebben tot iets belachelijks. Haat of hekel hebben is een product van het denken. En van de overtuiging (van deze of gene) dat hij/zij in staat is tot waarheid denken.
Je redenering gaat dus niet voor iedereen op.
@2: Ik denk dat je daar wel een deel van de verklaring hebt. Ken je dit stuk van Ezra Klein ?
http://www.vox.com/a/hillary-clinton-interview/the-gap-listener-leadership-quality
Toch kan ik me niet voorstellen dat mysogenie geen enkele rol speelt. Clinton’s echte vijanden zitten wel degelijk in groepen waar vrouwenhaat een belangrijk issue is. De waarheid zal, zoals zo vaak, in het midden liggen.
Onderschat ook niet dat er al ruim twee decennia een goedgeorganiseerde en compleet lasterlijke anti-Clintoncampagne aan de gang is. Ook al krijg je niet meer mee dat Clinton alweer ergens van is beschuldigd, zoiets blijft toch altijd een beetje hangen – vergelijk Al Gore en het Internet. (Wat niet wegneemt dat vrouwen inderdaad kwetsbaarder zijn voor dit soort systematische aanvallen: tegen Bill Clinton wordt inmiddels al weer een stuk positiever aangekeken dan tegen Hillary.)
Dat gezegd hebbende, sommige dingen heeft Hillary toch echt aan haarzelf te wijten. Om een voorbeeld te geven: ze wist uiteraard al jaren dat mee ging doen aan de komende presidentsverkiezingen en tóch moest ze zo nodig goedbetaalde speeches voor Wall Streetbankiers houden. Qua corruptie stelt dit (zeker voor Amerikaanse begrippen) helemaal niets voor, maar slim was het natuurlijk allerminst.
Ze doet het nu overigens wél beter dan in 2008. Haar toenmalige primary campaign (die ik aan de overkant van de oceaan heb mogen meemaken) was wat je met recht een incompetente shit show zou mogen noemen, met deze poging tot blatant valsspelen als dieptepunt.
Dat er ook in de linkse hoek mensen zijn die Clinton niet mogen, vind ik dan ook weer niet compleet onverklaarbaar.
Maar wat ik dan weer niet snap, is dat Trumps openlijke corruptie en bedrog (te veel voorbeelden om op te noemen; laatste voorbeeld hier) ook bij het gros van de media professionals – veel minder reactie oproept dan Clintons nepschandalen.
Ik haat Hillary Clinton niet. Ik heb eigenlijk geen idee over Hillary Clinton. Ik hoop, als niet-Amerikaan, eigenlijk nog het meest op een Amerikaanse president(e) met een verstandig buitenlands en monetair beleid.
Erg gemakzuchtig dit. Hang de haat jegens Hillary op aan het gegeven dat ze vrouw is en je hoeft niet meer met inhoudelijke argumenten te komen over waarom zovelen -en lang niet allemaal ter rechterzijde van het politiek spectrum, een aanzienlijk deel van het Democratisch electoraat moet niets van haar hebben- een hekel hebben aan deze kandidate.
@7: Ik geloof dat je het artikel niet helemaal snapt. Er zijn helemaal niet zoveel inhoudelijke argumenten tegen Clinton. Het lijkt erop, dat de haat vooral een combinatie is van vrouwenhaat en drie decennia regressief rechtse agitprop.
Zonder te willen ontkennen dat geslacht een rol speelt, denk ik dat het niet de hoofdverklaring is. Traditionele politici, links, rechts, man en vrouw, zijn uit de mode. De haat tegen Clinton is de haat tegen de PvdA, de haat tegen links lullen, rechts vullen, de haat tegen het neoliberalisme dat ons volgens de cijfers steeds rijker maakt en volgens de ervaring steeds armer. Het is ook de haat tegen buitenlanders in het algemeen en moslims in het bijzonder. Moslims waar ook Clinton en PvdA aan de ene kant oorlog tegen voeren, maar aan de andere kant niet of niet hard genoeg tegen optreden (met hekken en kampen en deportaties en al de andere rechts-nationalistische natte dromen).
Dat Clinton capabel is, itt Asscher bijvoorbeeld, maakt het erger. Zo capabel en dan het gevaar van de moslims of de corruptie van het systeem of de zinloosheid van droneoorlogen niet zien, dat maakt woedend.
@8: dat de auteur van dit artikel ons wil doen laten geloven dat er geen inhoudelijke argumenten tegen zijn, en dus de haat jegens Clinton ophangt aan haar vrouwzijn, is dus precies de omschrijving van het tweede woord van mijn reactie in @7: gemakzuchtig. Die inhoudelijke argumenten zijn er namelijk wel.
Vraag de Libische bevolking wat ze van d’r vinden en je krijgt een idee van wat de politieke term ‘hawk’ inhoudt.
@10: Ik heb vrij uitgebreid gezocht, maar de meeste “inhoudelijke” argumenten bleken simpelweg agitprop te zijn.
@8: Parsing Hillary Clinton’s Disingenuous Foreign Policy Record door ex-wapeninspecteur Scott ‘We ain’t found shit’ Ridder.
@13: ? Scott Ritter .. natuurlijk.
Ik zie het eerder als vuilspuiterij, dat is een belangrijke tactiek van de Republikeinen, om de aandacht af te leiden van hun eigen misdadige kandidaat.
Off Topic :
Ik voorspel een scheuring in de Republikeinse partij, er zijn drommen Repubs die zich doodschamen.
@10 Als jij ons wilt doen laten geloven dat Hillary Clinton zoveel corrupter, valser, oorlogszuchtiger of incompetenter is dan haar collega-politici, dan zul je dat aan moeten tonen.
Het getuigt namelijk van enorme luiheid om enkel te suggereren dat Hillary zoveel kwaadaardiger is dan het gros van de politici in Washington, zonder dat ook daadwerkelijk hard te maken.
Probleem is: jij weet vermoedelijk nauwelijks iets van het track record van andere politici in Washington, want zolang ze hun kop onder het maaiveld houden, waait nieuws niet over de Atlantische plas heen naar Europa.
Dus hoe valt er een vergelijking te maken? Vergeleken met wat?
@13 Als we het Amerikaanse buitenlandbeleid sinds de Korea-oorlog er op naslaan, lijkt het me niet dat Hillary Clinton er nu zoveel oorlogszuchtiger uit komt dan haar voorgangers. Ook dat is dus een non-argument.
Vooral ook omdat nogal wat haat jegens Hillary komt van Republikeins-rechts: types die het liefst het halve Midden-Oosten zouden bombarderen.
@16:
Klopt, daarom een liedje voor je over La Clinton Je kent me toch? Bij het non-argument dat Hillary Clinton wordt aangevallen omdat ze een vrouw is, trek ik a la Confusius het debat in de door mij gewenste richting. Ik ben niet zo’n volger. De agressie van republikeinse zijde tegen Bill Clinton in de jaren ’90 was minstens zo erg.