“And you have a Haitian president saying he’s in charge and the Americans being politically correct and saying they will work under him. This is all going to lead to a situation of utter chaos. I can’t get all my trucks in from the Dominican Republic because I have no guarantee that the people driving them are not going to be macheted to death on the way down. I can’t let my doctors and nurses out on the street of Port-au-Prince.” (De medische hulpverlener John O’Shea in The Guardian).
De coördinatie van de internationale hulptroepen in Haïti is een zooitje. Amerikanen bestieren de luchthaven van Port-au-Prince, de VN krijgen hun transporten niet bij de mensen die hard hulp nodig hebben en de president van Haïti zegt de algehele leiding in handen te hebben, maar doet in werkelijkheid niets. “Somebody, somewhere has to grab this thing by the balls”, aldus O’Shea.
De Franse minister Alain Joyandet doet de samenwerking tussen de VS en de VN ook geen goed. Volgens hem is de hulp aan Haïti bedoeld om het land te helpen, niet om het land te bezetten. Vijf vliegtuigen met medicijnen aan boord moesten afgelopen week weer vertrekken, om de intocht van Amerikaanse militairen in Haïti niet te belemmeren. Ja, een compleet zooitje is het dus en intussen wachten een half miljoen mensen dringend op acute hulp.
Reacties (5)
Tja… het oude dilemma tussen te voorzichtig of te daadkrachtig ingrijpen.
De VS komen namelijk wel om o.a. extra vliegvelden aan te leggen om de snelheid waarmee hulp de regio in kan, hoger kan komen te liggen. En ze doen het wel allemaal maar mooi. Ook is wel duidelijk dat er totale anarchie heerst, dus het is de vraag of de hulp beter zou verlopen als er ‘blind’ of onbegeleid voedsel, water en medicijnen het land in gedropt zou worden.
Aan de andere kant zal de achterliggende motivering niet alleen altruisme zijn. Invloed in de regio en -gerelateerd daaraan- vluchtelingenstromen richting Florida beperken, zullen er wel achter zitten.
Somebody, somewhere has to grab this thing by the balls
Somebody Anybody?
Kruipt daar allemaal ongecoördineerd op eigen houtje door elkaar: Medicines sans fontieres, VN, Amerikanen, Rode Kruis, Fransen goed oké de Amerikanen hebben in no time een luchtverkeersleidingssysteem (toren) aangelegd. Plus 2000 zwaarbewapende marines.
Goed, Tis ook een chaos een ramp van ongekende omvang en zéker moeilijk voor (elke) de gewone huis-tuin-en-keuken-reaguurdert daar eensluidend oordeel over te vellen. En ja het is er onveilig en de capaciteit van het vliegveld ligt vér wat onder de huidige omstandigheden vereist is. Dus moet je het doen met ooggetuigenissen en wat beelden op tv. Zie je b.v. de Amerikanen pallets (flessen)water uit het vliegtuig smijten. Zit ik letterlijk met de handen op m’n hoofd. Gaan die dan niet kapot? Wel eens een plastic fles cola van 10 hoog naar beneden gegooid? Of voedsel aan parachutes in het open veld, waar alleen jonge fitte Haitianen mee aan de haal gaan. Komt niet bij de mensen die het hárdst nodig hebben. “Dan zijn wij er (voor het oog van de camera) in ieder geval vanaf”??. Lijkt op Symboolpolitiek, hoe moet je het anders uitleggen.
En van de 80 miljoen als de boel straks een beetje gestabiliseerd is (na aftrek van maar kosten organisatie) maar 20 % aan bij de direct behoeftigen, 80 % verdwijnt in de zakken van Préval of een ander paradepaardje uit een (nieuwe) “regering”. Dat is niet uit mijn duim gezogen dat zei een Haitiaanse hulpverlener/ arts. Oké, “Beter dan niets” zei hij er nog achteraan.
Maar ik ben werkelijk verbijsterd dat Nederland in die chaos nog een gaatje in het venster van de capaciteit van dat vliegveld heeft kunnen vinden om 100 weeskinderen versneld naar Nederland te halen. D’r zit verder geen kwade zin achter maar: Heeft dat NU prioriteit dan *tanden knarst*
Wie wat waar hoe…?
Dat kan BÉTER.
Kan niet iemand de weg naar Dominica beveiligen, zoals ze dat destijds gedaan hebben met de weg van Koeweit naar Bagdad ? Dat moet niet zo moeilijk zijn – je hebt misschien wel mensen met machetes, maar geen IEDs en zelfmoordenaars. Kun je via de luchthaven van de andere kant van het eiland alles door de lucht aanvoeren.
wat moet je dan doen, moet je eerst een bezettingsmacht sturen, voordat je hulp kan gaan verlenen? En als er daarbij een overvaller wordt doodgeschoten, krijgen we dan weer oeverloze discussie?
Ik zie ons parlement al weken debatteren of we in dat geval wel of niet eventuele gedoog steun moeten geven aan de hulpverlening. Dan staat Balkenende over 5 jaar weer van, “Ja in het licht van wat we nu weten, hadden we de Haitianen misschien beter onder het puin kunnen laten liggen”
Ik denk dat we met Irak wel geleerd hebben dat we heel voorzichtig moeten zijn met een landsbestuur tijdelijk overnemen.
Erika Gibson
Port-au-Prince – Die mees bevredigende oomblik in ’n leeftyd.
Dis hoe soek-en-reddingswerkers van die Suid-Afrikaanse noodlenigingsgroep Gift of the Givers die gevoel beskryf het om ’n lewende persoon sewe dae ná die vernietigende aardbewing uit die puin te haal.
Die span, onder leiding van Ahmed Bham van die Noordwes-kollege vir mediese nooddienste in Orkney, het vandeesweek meer as 2½ uur lank gespook om Ema Zizi (60) uit te grawe.
Sy was in ’n kantoor van ’n Rooms-Katolieke katedraal in die sentrale deel van die stad onder ’n laag versterkte beton vasgekeer.
Die Suid-Afrikaners, wat die afgelope week nou saam met ’n Mexikaanse soek-en-redding-span gewerk het, het pas by die katedraal aangekom toe die Mexikane hulle kom roep het.
Hulle was besig met die identifikasie van dooies in die kerk toe een van hulle iemand flou “hallo, hallo” hoor roep het.
Die spanne het saamgewerk om haar posisie te bepaal en het daarna met die mees basiese toerusting versigtig deur die beton begin kap om haar te bereik.
“Toe ons ’n groot genoeg gat oopgemaak het, het ons haar gevra of sy kan beweeg,” het Bham vertel. “Ons kon sien sy is beseer, maar sy was by haar positiewe.
“Haar heup en een bobeen is gebreek en sy was erg ontwater. Haar eerste woorde toe ons haar uitgebring het, was ‘je t’aime’ (ek het jou lief). Sy het aanmekaar in Kreools gebabbel.
“Dit is die soort wonderwerke wat ons werk die moeite werd maak. Ons het haar agterna deur ’n tolk gevra hoe sy aan die lewe gebly het. Sy het vertel daar was ’n priester naby haar onder die puin.”
Zizi en die priester het mekaar moed ingepraat, maar hy is op die vyfde dag dood.
“Toe het sy gesange gesing en gebid. Sy het geen kos of water naby haar gehad nie. Die omstandighede van die redding was amper surrealisties, want rondom ons het die stropers die wêreld vol gehardloop sonder om die minste om te gee dat hulle die puin kan versteur.”
Volgens Bham is die normale maksimum tyd om lewendes ná so ’n ramp op te spoor sewe dae, maar wonderwerke gebeur tog.
Die oorweldigende doodsreuk in die strate van die hoofstad vertel dat die kanse op verdere wonderwerke inderdaad skraal is. Die ramp het waarskynlik vir eers sy kwota goeie nuus opgelewer.
– Beeld