Quote du Jour | Quietus

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Over die leeftijdsgrens hebben we het lang gehad. Zeventig jaar is arbitrair, want wat is oud? Maar we wilden in elk geval aangeven dat het over ouderen moet gaan, over mensen die hun leven geleefd hebben en het gevoel hebben dat de dood hen vergeten is.’

Marie-José Grotenhuis van het burgerinitiatief Voltooid Leven zoekt 40.000 steunbetuigingen om het vrijwillig levenseinde op de politieke agenda te krijgen. Euthanasie is nu alleen wettelijk mogelijk als er sprake is van ‘ondragelijk en uitzichtloos lijden’, maar de initiatiefgroep wil dat mensen ook stervenshulp kunnen krijgen als ze om andere redenen ‘onthecht zijn van het leven’.

Het legaliseren van hulp bij zelfdoding door niet-medici voor 70-plussers die klaar zijn met het leven zal voorlopig nog een brug te ver zijn (zeker met C’s in het kabinet), ondanks de steun van bejaarde levenslustigen als Mies Bouwman, Frits Bolkestein, Jan Terlouw en Paul van Vliet (leefde die nog?). Een nijpender probleem is euthanasie bij dementie, wat in Nederland alleen mogelijk is in een vroeg stadium: als iemand nog volledig wilsbekwaam is. In een interessante uitzending van KRO’s In de Schaduw van het Nieuws omschreef Maarten van Rossem het leven van zijn demente moeder als een verschrikkelijke gevangenis, met voortdurende gevoelens van angst.

Tegenover Van Rossem zat Ingrid van Delft, die haar demente man na een verschrikkelijke lijdensweg verloor. Toch was zij tegen euthanasie bij dementie. Op een gegeven moment vertelde zij dat deze periode voor haar toch ook zeer waardevol was geweest. Van Rossem nuanceerde dit argument terecht omdat het over de beleving van de naasten gaat en niet over die van de demente zelf.

Dat deed mij denken aan Adelheid Roosen die onlangs op het IDFA furore maakte met een korte documentaire over haar demente moeder. Ter promotie werden beelden getoond van een vrouw die wartaal uitslaat terwijl ze in een incontinentieluier onder haar panty op de grond ligt. Roosen vertelde dat haar moeder altijd zeer waardig was en zij eigenlijk pas tijdens dementie (kinderlijk?) contact met haar kon maken. De positieve insteek van de dochter leek mij het spiegelbeeld van hoe de moeder dit bewust ervaren zou hebben.

Zelfbeschikking over je levenseinde is een vraagstuk waar voorlopig op ethische gronden weinig verandering (althans progressie) te verwachten valt. Misschien zal de economische druk van de vergrijzing op de lange termijn leiden tot de introductie van sterfsubsidie: Als er aan een aantal welomschreven criteria wordt voldaan, mag je zelf de stekker er uit trekken, en ontvangen je nabestaanden een bonus voor de ontlasting van het gezondheidszorgbudget. Tot die tijd lijkt het een goed idee om voordat de dementie intreedt een contractje met je familieleden te maken dat zij niet hun (al dan niet miskende) kunstenaarstalenten en docuplannen op jou botvieren, of je dan tenminste een broek over je luier aantrekken.

Reacties (17)

#1 HansR

Volgens mij is dit onderwerp voor weblogs een brug te ver. De gemiddelde logger en commentator is te jong om dit onderwerp voldoende in te voelen en te beoordelen. Hetgeen ook het probleem is bij de wetgeving erover: iedereen die erover beslist (regering, kamer etc…) staat in het leven en niet in de dood.

  • Volgende discussie
#2 KJ

Jezus heb je eindelijk de leeftijd bereikt dat je op volstrekt moreel acceptabele wijze zuipend neukend ten onder kan gaan moeten ze weer zaniken dat ze er eigenlijk tussenuit willen knijpen met een pilletje die bejaarden van tegenwoordig !

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 InvertedPantsMan

Hoewel ik in deze helemaal voor zelfbeschikking ben gruwel ik van de financiële prikkel die de schrijver voorstelt. Ik zie de inhalige proto-nabestaanden nu al zitten aan de rand van het bed, lullend als brugman.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 FR

@InvertedPantsMan
Die financiële prikkel is er al, dat noemen ze erfenis.

@HansR
Ik denk dat er best veel mensen zijn die een dementerende ouder/grootouder hebben (gehad)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Glauke

Het probleem met weblogs/reaguurders is eerder dat ze proberen in twee snedige zinnen proberen zich ervanaf te maken.

Mijn leeftijd weerhoudt me er niet van om na te (moeten) denken over dit soort onderwerpen. Mijn grootmoeder dementeerde. Ze had het gevoel dat de dood haar had overgeslagen, nadat ze haar man, haar zussen en haar vrienden een voor een verloor. Haar leed was echt. Ze was alleen niet ziek. Mijn moeder wil dat niet meemaken, zij wil een twee-fase-pil. (Twee fasen zodat ze hem niet in een opwelling kan slikken)

We hebben het hier al eens over hulp bij zelfdoding gehad. Toen heb ik geroepen dat het voor mij te ver gaat daar een recht van te maken. (heeft te maken met lieve vrienden met depressieve familieleden) Maar de leeftijdsgrens verandert daar voor mij wat aan.

Ik ga eens opzoeken waar ik die petitie kan tekenen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 mark

@IPM, Ik stel de prikkel niet voor, maar beschrijf een mogelijk scenario (vanuit de gedachte dat verandering in de wetgeving op ethische gronden zo onwaarschijnlijk is, dat het realistischer is deze te verwachten vanuit economische overwegingen).

@Glauke: “Ik ga eens opzoeken waar ik die petitie kan tekenen.”

Zie hieperlink in eerste zin bij ‘steunbetuigingen’:
http://www.uitvrijewil.nu/index.php?id=1001

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 InvertedPantsMan

@FR Het gaat hier over een bonus. Typisch iets dat zal gaan spelen bij families waar er geen erfenis of zelfs een negatieve erfenis zal zijn.

@mark Ik begrijp dat dit niet iets is dat je voorschrijft, maar ik geloof er ook niets van dat dit om financiële redenen gerealiseerd zal worden. Meer partijen dan alleen die met de G zullen hier fel tegen zijn. Wat me wel realistisch lijkt is dat zorg ontzegd zal gaan worden aan mensen zonder fatsoenlijk toekomstperspectief vanwege geldgebrek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Taco Zip

Levensbeeïndiging is een particuliere aangelegenheid. De overheid heeft zich daar niet mee te bemoeien.
Sorry @5.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Dus

Het is jouw leven, dus ook jouw dood. En daar heeft helemaal niemand iets mee te maken of over te zeggen dan jijzelf. Iedereen die meent zich daar mee te moeten bemoeien, moet zich nog maar eens flink achter de oren krabben.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Plinius van den Akkker

Mark,

Paul van Vliet leeft inderdaad nog. Hedy d’Ancona niet meer, maar die blijft maar doorkakelen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Bismarck

Ik snap een leeftijdsgrens niet. Iedereen die dat wil moet gewoon met hulp uit het leven kunnen stappen. Een sterfpremie lijkt me overigens weer geen goede zaak. Het is tegenwoordig al veel te veel mechanisme dat jouw bezittingen ook de bezittingen van je kinderen zijn (want probeer het eens te hebben over erfbelasting, dan vliegt de sterftax je al om de oren).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 J.Alonso Rivas

Een sterfbonus vind ik te gek voor woorden.Maar ik vind wel dat een ieder het recht moet hebben uit het leven te willen stappen als men vind dat het leven voltooid is of het niet meer aankan. Liever met hulp dan zonder,want om o.a. voor een trein te springen belast je anderen mee en dat is niet de bedoeling. Het wordt moeilijker voor dementerenden,maar ik heb jaren geleden met mijn ouders 9 mnd. bij mijn zwaar dementende oma gewoont en ik kan u vertellen, het was een hel zowel voor mijn oma als voor ons.Wat is wijsheid!
CAR

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Gezellig

Het is inderdaad wel zo gemakkelijk. “Wat? Wil je dood? Prima, wat je wil, hier heb je een hulplijn, hebben wij er geen last van. Jouw leven, jou dood. Succes ermee!”

Fijn, al die particuliere mensen die zo met elkaar begaan zijn.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Horst Grogmuller

Ik vind wel dat mensen niet al op hun 25e doodmogen. Heb je er als overheid zo veel geld in gepompt, zijn ze dood voordat je eens flink belasting kan gaan innen. De grens zou ik dan ook bij 65 leggen, en langzaam omhoog laten gaan naar 67.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Horst Grogmuller

Bij meervoudig gehandicapten die de samenleving alleen maar geld kosten gelden andere regels, dat snapt u.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 A.F.Jongejan-Schuurman

Mijn mening is deze:
Wanneer mensen beseffen dat hun ziekte niet omkeerbaar meer is, maar een zuiver lijden aan het leven,op een humane manier geholpen moeten worden om hun leven te beeindigen.
Zelf heb ik mee gemaakt dat mijn man in een verpleeghuis zat, en dementeerde, dit wens ik niemand toe.
Dit is zo inhumaan, een man die altijd hard heeft gewerkt, zeer veel hield van vrouw en kinderen, en dan als een kasplantje verzorgd moet worden, terwijl hij dit beslist niet wilde.
Dit is voor familie heel erg om aan te zien, en gun ik niemand.
Gelukkig is mijn man een paar jaar geleden overleden, maar de pijn blijft, en de vraag, waarom, op deze manier.
Mw.A.F Jongejan-Schuurman.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 Hemaworstje

Een goede levensverzekering en een stevige wandeling in de Oostenrijkse bergen will do just fine.

  • Vorige discussie