“De ‘waarheid’, zoals al door het postmodernisme werd aangekondigd, is door mijn generatie abrupt afgeschaft, of wordt in ieder geval gewantrouwd. Het gevolg: we zijn relativerend op het onverschillige af”
Rob Wijnberg (24) beschrijft in de verjaardagskrant van NRC Next de jongeren van vandaag. Een interessant maar generaliserend artikel. Jongeren zijn -blijkt uit diverse onderzoeken- wel betrokken maar beleven dat op een andere manier, net zoals elke generatie het leven op een andere manier benaderd heeft dan haar ouders. Kun je je eigen generatie wel objectief beschrijven? Gaat het gedrag wellicht nog veranderen naarmate het leven serieuzer wordt qua werk, relaties en kinderen?
Wijnberg denkt zijn generatie te hebben doorgrond en schreef er een boek over dat binnenkort verschijnt: ‘Boeiuh – Het stille protest van de jeugd’ – klik
Herkent u zich – mits tussen de 15 en 30 jaar – in zijn beschrijving?
Reacties (46)
Ik las het gisteren inderdaad, en tijdens het lezen had ik nou niet bepaald door dat ook ik wel degelijk tot ‘zijn generatie’ behoor. Nee, ik herkende zowel mij als de mensen in mijn omgeving er niet in terug.
Maar t was best leuk geschreven hoor
Ik vind het slechts een positieve ontwikkeling, er wordt veel te weinig gerelativeerd. Dat kun je opvatten als desinteresse (“Boeiuh”), of als een vorm van ontwikkeling. Pas als je niets meer belangrijk vindt, kun je voor jezelf bepalen wat je dan wel belangrijk vindt.
Politiek geëngageerde jongeren vind ik maar eng. Vooral als ze heel idealistisch zijn en echt ergens voor staan. Creepy mensen zijn dat. Steken ook te pas en te onpas filmmakers neer.
Identiteitsloosheid is ideaal.
Ik herken me er niet in.
Wat ik ook wel merk is dat hoe meer de globalisering doorzet hoe meer je je terug trekt in je eigen cocon.
Hoe meer globalisering hoe minder betogingen er tegen een oorlog in Irak komen want daar bestaat het gevoel dat het buiten onze macht ligt.
Daarentegen gaan jongeren zich meer richten op wat dichtbij gebeurd, gemeente, provincie hoogstens het land maar verder, daar hebben we toch niks over te vertellen.
Soit in België zijn er procentueel nog nooit zoveel jongeren bij een jegdbeweging geweest als de laatste 3 jaar.
Das ook een engagement maar tis niet zo opvallend als massabetogingen tegen een oorlog in Vietnam of de neutronenbom
Ik herken met er niet in, maar ook niet in veel van mijn leeftijdsgenoten, dus wellicht heeft hij gelijk.
Gek genoeg, word je altijd gecorrigeerd als je iets generaliserends zegt over homo’s, vrouwen of allochtonen. Voor jongeren gelden er blijkbaar andere regels; die zijn allemaal hetzelfde.
Het idee op zich, dat jongeren onder de 20 niet echt bezig zijn met politiek vind ik niet onlogisch. Noem mij een politicus of politica die hun belangen echt vertegenwoordigt. Als het over jongeren gaat, dan is het altijd negatief, zoals nu. Meestal gaat het over criminaliteit, schooluitval, loverboys, xtc, radicalisering, lonsdalers en blowen.
De ‘jongeren’ zijn eerder liberaal, dan ‘postmodernistisch’. (Al heb ik geen zin om hier in een filosofische discussie over het begrip postmodernisme te verzanden.) Mijn idee, is dat veel van mijn leeftijdgenoten het begrip: leven en laten leven actief aanhangen. En niet het begrip: alles is gelijk en niets is beter. ‘Jongeren’ zijn eerder tolerant.
“Jongeren zijn niet meer op zoek naar waarheid.”
Zo’n uitspraak hoef je niet eens te ontkrachten, want de onwaarheid bevindt zich in de strekking. Wellicht is dhr. Wijnberg zelf niet echt op zoek naar waarheid nu.
Of ik me dus herken in deze uitspraken? Nee.
Wat kan je nog vertrouwen. Ik herken mijzelf wel in het gedeelte dat ik alles wantrouw. (Freriks die 20 min. voor de uitslag van de stemming in het Lagerhuis al wist te vertellen dat het aangenomen is.) Maar ik herken mij niet in het gedeelte dat het mij onverschillig laat. Alleen is de bierkaai te groot om tegen aan te schoppen.
Wat betreft mijn generatie genoten; Die zijn even onverschillig als de generatie daarvoor, en die daarvoor…
Heeft weinig met leeftijd te maken. Meer met totale desinteresse en een algemeen gevoel van gemakzucht.
Doet Grobbo nou juist niet een poging dat te ‘corrigeren’ door deze posting dan?
Nouja, op mijn 17e heb ik mij verkiesbaar gesteld voor de gemeenteraad en ik weet dat in dat jaar er in een buurgemeente er een nog jongere kandidaat voor de VVD op de lijst stond. Ik kan mij niet voorstellen dat dat een unicum was. Daarnaast hebben de jongerenbewegingen van de verschillende partijen toch redelijk wat leden?
@ s u
1) Ik reageer ook op Wijnberg, geen misverstand dus. Kudos voor Grobbo.
2) Zelfs in de steden met veel jongeren, zoals Groningen en Leiden zitten er amper jongeren in de gemeenteraad, in de tweede kamer zijn er zelfs helemaal geen jongeren. Okee, we hebben Renske Leijten, maar die juicht enthousiast mee met allerlei collectivistische ideeen.
Vooral jongeren hebben daar last van, want die moeten de scheefgegroeide verzorgingsstaat gaan betalen. Dat is in het nadeel van jongeren. Jongeren zullen dan inderdaad zoiets hebben van;”we hebben geen macht, dus laat maar.
Jongerenbewegingen hebben veel leden en dat is mooi, maar ze hebben – naar mijn weten – vrijwel geen invloed. Onlangs liet Frits Bolkestein zich nog duidelijk over uit over de eigen partij; “de JOVD zoekt af en toe een relletje.” Tsja, dat is niet echt een open houding, maar hopelijk is dat bij andere partijen beter.
“Hebben we dit allemaal niet eerder gehoord?” Dacht ik toen ik het artikel gisteren las..
@Jimmy:
Je reageert welliswaar op Wijnberg, maar doet het voorkomen alsof dat een algemene stelregel is. Vind je dat niet al te generaliserend?
Dat er weinig jongeren daaderkelijk in de raden terechtkomen is niet verwonderlijk gezien het altijd nog een minderheid is. Wat je wel ziet is dat de gemiddelde leeftijd van de politicus heden ten dage wel lager is dan vroeger. Dat hun politieke ideeen niet overeenkomen met wat jijzelf wenselijk vindt is mijns inziens niet bepaald een argument te noemen.
De invloed van de jongerenbewegingen is ook voornamelijk indirect. Het zijn vooral kweekvijvers voor de nieuwe generatie politici.
Ik zou het trouwens op prijs stellen als je mijn nick zou schrijven zonder spatie, of een onderbouwing zou geven waarom je vind dat je dat wel zo moet schrijven.
Ik ben blij dat ik niet jong meer ben, jongeren staan tegenwoordig flink onder druk. Vroegah (opa vertelt..) hadden jongeren veel meer tijd om zich ontwikkelen dan nu. Met alles wat er op hun afkomt word er verwacht dat ze overal aan meedoen en geen fouten maken En de perfecte maatschappij is nog steeds een illusie.
Wijnberg praat dikke lagen poep. Houdt de opiniepagina van de Next in de gaten voor een nog veel beter geschreven reactie van mijn collega.
Ik herken mijn zonen er wel in 18 en 19 jr. Vind er niets mis mee ze zijn zeker wel betrokken bij de direkte dingen om hen heen.Maar de wereld in zijn totaliteit intresseert ze niet zo erg. Ik heb daar meer moeite mee als zij. Maar kan er ook niets aan veranderen eigenlijk. Dit is een resultaat van toch niet al te best onderwijs en invidualisering en globalisering.En er komt zo geweldig veel informatie af op die jongeren dat het moeilijk is zeker op die leeftijd wat je nou echt intresseert. En als ze het niet boeiend vind roepen ze inderdaad Boeieh
Leuk in deze context, advies van een ouwe man aan jonge mannen (heel amerikaans, dat wel):
http://www.craigslist.org/about/best/sfo/279126743.html
@SU
“Je reageert welliswaar op Wijnberg, maar doet het voorkomen alsof dat een algemene stelregel is. Vind je dat niet al te generaliserend?”
Het is mijn ervaring – en hopelijk niet altijd zo! – dat mensen erg snel van stigmatisering worden beschuldigd, als ze iets zeggen over groepen. We mogen wel wat meer eelt op onze ziel krijgen. Maar dat is mijn mening, geen feit, laat staan waarheid.
“Ik zou het trouwens op prijs stellen als je mijn nick zou schrijven zonder spatie, of een onderbouwing zou geven waarom je vind dat je dat wel zo moet schrijven.”
Nou beste SU, hierbij een groot misverstand rechtgezet! Ik dacht dat je zelf je naam zo schreef dus… Misschien denk je dat ik je Sovjet noem ofzo, maar die discussie had Steeph al een keer verduidelijkt voor ons beiden. No harm done, no hard feelings.
@Jimmy:
Waarom dan nu caps? Ik heb wel eens uitgelegd dat het slechts de eerste twee letters van mijn voornaam zijn, en geen verwijzing naar de afkorting van de soviet Unie zoals jij en anderen lijken te suggereren. Ik vind het nogal een kinderachtige manier van discussieren eerlijk gezegd.
misschien baalt Wijnberg dat ie geen jonge chickies meer kan krijgen ;-)
@Steeph
Leuke lijst, vooral 2, 9 en 29. 9 en 29 doen me erg denken aan een discussie die we eerder hadden.
@su Zo beter? Niet zeuren. Mocht ik het weer doen, noem me dan maar JIMMY ofzo.
Dat maak ik zelf wel uit, ja?
Tis generaliserend, maar wel degelijk een wereldwijde trend. Ik behoor tot deze leeftijds-categorie en kan me wel in de omschrijving vinden, alhoewel het niet echt scherp geformuleerd is.
De oorzaak voor deze houding is trouwens makkelijker te vinden: wij hebben een overdaad aan informatie tot onze beschikking. We beginnen soms wel met het idee een oplossing voor een probleem te bedenken, maar het probleem blijkt altijd te ingewikkeld. Een conclusie die onze hippie-ouders misschien niet konden trekken, omdat ze niet dezelfde hoeveelheid informatie tot hun beschikking hadden.
Ooit was idealisme heel makkelijk. Je bent tegen kinder-arbeid dus boycot je de merken die kinderen in hun fabrieken laten werken. Je bent tegen oorlog dus ben je pacifist. Je bent tegen haat, dus heb je orgies in de naam van liefde in je commune.
De reden dat mijn generatie hier niet meer zo voor te porren is, is omdat ze beseffen dat die kinderen nu in de prostitutie of mijnen werken, pacifisme anarachie niet opheft en al die communes zijn geeindigt met ruzies, trauma’s en scheidingen. We snappen ook dat muziek-festivals, orgy en drugs nooit iets voor de wereldvrede hebben gedaan. Wij snappen en erkennen de ongeloofelijke investering die je moet doen wil je _echt_ de wereld helpen en zijn daar niet in die mate toe bereidt. Maar we willen ook niet hypocriet gaan zitten doen. Dus proberen we het ons gewoon minder aan te trekken.
Ik zie het idealisme dan ook meer als een stuip-trekking: de eerste verschijnselen van globalisme. De wereld werd complexer (want we gingen er steeds meer over weten), en dus probeerde we het met idealen weer simpel maken. “Love is all you need”. Maar het is niet simpel, het is niet een one-liner. Als je echt de wereld wilt redden, dan heb je geen tijd voor drugs, orgies, protestliedjes en muziek festivals. Dan heb je niet genoeg aan idealen en principes.
De vraag is, als die generatie zou weten, dat het ze _niet_ zou lukken en dat ze al het leuke zou moeten opgeven om het wel te bereiken… zouden ze dat dan gedaan hebben? Of zouden ze net als ons, niet het feestje, maar de idealen de deur uit gegooid hebben?
Niet dat we geen idealen hebben en het slecht met de wereld voor hebben. We zijn gewoon niet bereid om de hele wereld op sleep touw te nemen en wij geloven ook niet dat het ons zou lukken. Ons moralisme is dat van een boekhouder “ik geef meer dan ik neem”. De wereld is nog steeds een tiefus-zooi, maar mijn schuld is het niet. I did my part.
Kijk ook naar tiepische cultuur-uitingen van deze generatie. Van Southpark tot YouTube. We zijn heel cynisch. Het glas is nooit vol geweest en zal nooit vol kunnen zijn. En cynisme is het middel waarmee wij vrede met deze situatie verkrijgen. De humor neemt de angst weg en berust ons in het onvermijdelijke lot: ik zal nooit de problemen van de wereld compleet snappen, laat staan, dat ik in staat zal zijn ze op te lossen. We blijven wel zwemmen, maar uiteindelijk zullen we verdrinken. Dus echt gemotiveerd zijn we niet. Maar opgeven doe je ook niet.
So you enjoy what you have en gunt het anderen ook en je probeert je er verder zo min mogelijk druk om te maken. Je beperkt je tot de keuzes die je wel hebt.
@meneer R Ah… mijn tweeling van zes wordt nu op school nog klaargestoomd voor traantjes in de oogjes om de “kindertjes in Afrika”, speelgoed offeren, collectes houden en zo. Bah.
Hoe oud was jij toen je daar nee tegen zei ?
@21
Het is toch heel gezond om als kind te protesteren? Ik herinner me nog dat ik zelf handtekeningen lijsten ontwierp in de jaren 80 tegen de zeehondjesjacht… Ik verkocht de aardappelen van mijn moeder voor kindjes in Ethiopie en jatte narcissen uit openbare plantsoenen om die te verkopen voor de wereldvrede ofzoiets. Tuurlijk word je later genuanceerder, maar gun jongeren ongebreideld idealisme, dat langzaam veranderd in betrokken realisme…. als je al met realisme begint blijft er weinig over.
De hypocrisie van de oudere generatie is dat ze niet willen weten van de fouten die ze zelf maakten in de jaren 60/70/80, toen ze zelf jong waren. Elke generatie maakt nl. zijn eigen fouten.
Volgens mij valt onze generatie toch uiteen in dat gedeelte NRCnexters ((wat kunnen die mij)boeie!)
en de wat geinteresseerdere mens die dan postmodernmidden overal tussenin staat en niet kan kiezen tussen koudeoorlogsegmenten en een ernstige ontkennigsfase van hevige RSI klachten bezit en gewoon doorsurft over allerlei binnen -en buitenlandse blogs en kranten.
@Su ooooooo ik dacht dat het voor superuser stond, ik vond t wel grappig digiteus en zo…. (Misschien doe ik te veel linux… )
Daar heb je wel een beetje gelijk in @22. Een gevoel van katarsis, ommekeer, leren van je fouten, hoe heftiger hoe nuttiger. Maar toch, is het fijn om achteraf zinloos bezig te zijn geweest om toch maar dat fijne gevoel van idealisme te stimuleren ?
Blijft lastig.
@25
Ja ik vind van wel. Soms besteed je tijd aan zinloze projecten, maar het kinderlijke gevoel van je verbazen en opwinden, als je dat kwijt raakt is het toch klaar… dat is toch wat mensen gaande houdt? Verbazing, verwondering, boos worden…..?
Ben ik heel blij dat we nog van alles kunnen kiezen om enthousiast over te worden. Dat doen ze ons in de Gazastrook niet na.
@mescaline
Ik kom uit een sociaal progressief nest. Opgegroeid met Alfred Jodukus Kwak en later Freek de Jonge. Eerlijkheid, tolerantie en solidariteit is er met de pap-lepel ingegoten.
Maar op tussen de 16 en de 18 begon het de transformatie. Het begon met woede en overdreven moralisme. Zo’n 16-jarige die dacht dat ie alles beter wist en iedereen kwalijk nam dat ze niet meer hun best deden.
De meeste jongeren met idealen zullen op die leeftijd moeten kiezen tussen onverschilligheid, cynisme of fundamentalisme.
Maar wat ga jij je tweeling van zes vertellen dan? Dat de kindjes in Afrika leuk met dat speelgoed kunnen spelen tot ze dood gaan door oorlog, kwalitatieve hongersnood of aids? Dat hun speelgoed gemaakt wordt door Chinese kindjes? Dat die boot die dat speelgoed van China naar Nederland haalt en vervolgens weer naar Afrika verschipt het milieu vervuilt waardoor het water stijgt en uiteindelijk miljoenen mensen in armere gebieden zal doen verdrinken?
Of vertel je ze dat nu nog niet? Zo niet, hoe verwacht je dat ze zullen reageren op de wereld, als ze ontdekken dat het allemaal niet waar is? Dat Sinterklaas niet bestaat en dat alleen rijke kinderen kadootjes krijgen? Dat het meer om het idee ging? Dat ze hun speelgoed naar Afrika gingen sturen voor _hun eigen vorming_ en niet om die kindjes te helpen.
Ik denk dat als ze dat allemaal opeens door krijgen op een dag, ze in eerste instantie ook bijzonder boos reageren.
Hoe ze daarna omgaan met de geconstateerde onmacht om de wereld te redden?
– Het ontkennen (fundamentalisme)
– het negeren (onverschilligheid)
– het om-armen (cynisme) ?
Dat zal van hun karakter afhangen.
@27
Pesies….
En het recht om iets te kiezen en dan enorm teleurgesteld te worden… en je daar dan weer boos over maken, daar gaat het toch om?! Betrokken blijven, tegen de bierkaai en de klippen op, verdomme!
“Hoe ze daarna omgaan met de geconstateerde onmacht om de wereld te redden?
– Het ontkennen (fundamentalisme)
– het negeren (onverschilligheid)
– het om-armen (cynisme) ?
Dat zal van hun karakter afhangen.”
En dat hangt dan weer van hun opvoeding af. Optie 4 is blijven proberen, en als je cynisch bent doe je dat voor je eigen gemoedsrust… Maar als je het opgeeft, kun je er maar beter helemaal mee ophouden..
@27
In de gazastrook maakt het echt uit wat je ergens van vindt. In tegenstelling tot hier. Misschien dat dat het verschil maakt?
Wij hebben hier een leuke vrije cultuur van theoretische opvattingen over zaken die onze belangen niet direct raken. De vraag is of diezelfde vrije cultuur zou kunnen bestaan als die opvattingen ons eigen concrete leven direct zou beinvloeden.
Wij kunnen niet kiezen voor vrede in het Midden-Oosten, dus zijn wij vrij daar een mening over te hebben. Er luistert toch niemand.
Exact mijn gedachten heer R, Sinterklaas heb ik al voorbereid, en inderdaad vertel ik hen eens per maand aan de hand van internet hoe anders het daar is dan hier: kindsoldaten, aids, muziek, vliegen, dorst, medische hulp, corruptie, fruit, politie, slangen, stroom, bacterien, dansen, en miljarden dollars die het westen er ieder jaar inpompt. En ik vraag ze dan, heeft het zin om aan jou met een zielig verhaal je speelgoed te vragen en aan mij twintig euro. Nee zeggen ze.
@32
Ik word verdrietig van zoveel cynisme… noem me maar hopeloos…
Ik herken het totaal niet, niet bij mezelf en niet bij mijn leerlingen. Natuurlijk zijn er ongeinteresseerde jongeren, maar in de jaren ’60 en ’70 liep ook niet iedereen met alle demonstraties mee.
Ik merk ook bij jongeren nog steeds een hoop betrokkenheid bij wat er in de wereld gebeurt. Die wereld komt dankzij internet ook veel dichterbij dan 15 jaar geleden. Maar er is vooral betrokkenheid bij de eigen omgeving. Daar zijn jongeren nog steeds actief, om te strijden voor wat zij belangrijk vinden. Er wordt ook steeds meer naar ze geluisterd, en ja, dan hoef je er niet meer voor te strijden. Dan kan je soms ook “boeiuh” zeggen. Stemrecht voor vrouwen is ook “boeiuh”, dat mag en niemand die daar nog wat tegenin zal brengen.
Dus niks te “boeiuh”, jongeren zijn zeker niet onverschilliger dan eerder.
En nu ga ik het bord voor mijn kop nog beter benutten en Parijs-Nice kijken…. die jongens rijden gewoon op een boterham met kaas, niet zeuren!
@ASH Een cynicus is vaak een zuiger. Valt wel mee met ons hoor.
@36
Het feit dat we nog op dit verhaal reageren geeft mij moed…. dus inderdaad, het komt wel goed met ons…. allez, cycler!
@30/ash
“Optie 4 is blijven proberen”
Dat valt toch gewoon onder optie #2: het negeren?
Doen alsof we het helpen? Liedjes maken, wat geld storten, kinderen hun speelgoed naar Afrika laten sturen. En tegelijk, heel goed wetend, dat het niks uitmaakt. Dat het gewoon een slecht gericht druppeltje op gloeiende plaat is.
Of doel je op, het _echt_ proberen? Een bom op een WTO vergadering af laten gaan ofzo? Een wereldwijde politieke beweging opzetten die uitgesproken _voor_ regime-change uit idealisme is en schijt heeft aan soevereiniteit. Dat valt weer onder optie #1: het ontkennen -> fundamentalisme
PS: Bovengenoemde implementatie van een _echte_ poging is niet een implementatie waarvan ik zou verwachten dat het zou werken. Maar mijn inlevingsvermogen met een fundi is helaas te beperkt. Waarschijnlijk zouden ze zo’n plan al veel te pragmatisch vinden.
@38
Nou de laatste dan (want ik moet echt wielrennen kijken nu….zal wel cynisch klinken, maar er zijn momenten om betrokken te zijn, en er zijn momenten om Sporza te kijken..))
Blijven proberen is voor mij met je vrienden en kennissen blijven praten, proberen mensen te blijven overtuigen… Vasthouden aan die paar principes die je hebt. En waar ik altijd moe van word: Geld overmaken is makkelijk, maar het is beter dan niets doen onder het mom van “geld overmaken is makkelijk”. Waarom doe je het dan niet….
Ik schaam me er niet voor dat ik soms cynisch ben.
We hebben wel een keuze. Tussen een ongelofelijke kut wereld en gewoon, een kut wereld. Het glas is half-vol, maar het had ook leeg kunnen zijn.
Een cynicus is gewoon iemand die niet gelooft dat het ooit vol kan zijn. En zou het glas vol zijn, dan zal men in de rij staan om hem leeg te drinken.
Een utopie gaat echt niet lukken. Vrede op aarde? Ook dat zal alleen lukken als we in oorlog zijn met een buitenaards ras ofzo. De voornaamste manier van nation-building is toch het vernietigen van een andere natie of een gelijksoortig grootschalig noodzakelijk samenwerkings-verband.
@39/ash
“Geld overmaken is makkelijk, maar het is beter dan niets doen onder het mom van “geld overmaken is makkelijk”. Waarom doe je het dan niet….”
Nee, geld overmaken is erger dan niets doen. Veel erger. Die vrouw die je in leven hebt gehouden met je stortingen van de afgelopen 40 jaar heeft nu 30 kleinkinderen. Stort jij nu 30 keer meer? Heeft de lokale dictator of rebel-leider er meteen een zooi extra kind-soldaatjes bij. Die net als zijn wapens, door ons zijn gefinancieerd. Kunnen wij leuk op het nieuws zien hoe haar kinderen door aids, oorlog of honger omkomen.
Het overmaken van geld is wel makkelijk, maar die mensen helpen niet. Als je niet nadenkt over wat je doet, maar gewoon je geweten aflost dmv een financiele bijdrage, dan heb je net zo veel kans dat je het erger maakt.
“Iets is beter dan niets” .. is bijna nooit waar. Je kunt beter op een wachtlijst staan, dan een halve operatie krijgen. etc.
@ ash: Veel plezier met wielrennen ;-) Je hoeft je niet schuldig te voelen.
Meneer R mooi stukje en zo waar. Maar cynisme zal de wereld zeker niet redden. Ik denk dat het goed is als je in je omgeving familie ,vrienden op je werk doet wat je kunt dan ben je niet cynisch dan heb je aandacht voor de mens om je heen dat is belangrijk.
Fashion victims, hoeveel procent zijn ~ ?
Pff.. wat een fucking bullshit zeg. Vooruit dan maar:
Kortzichtig, wereldvreemd en irrelevant, in die volgorde. Ten eerste over het Journaal: als het over nieuwsgaring gaat is het NOS journaal echt niet beter dan het RTL 4 nieuws om half 8 of nu.nl. Ouderen kijken vaker het Journaal vanwege ingesleten gewoonte, niet omdat ze ‘nieuwsgieriger’ zouden zijn.
Daarnaast het lidmaatschap van een politieke partij: niemand kan mij van de minste maatschappelijke apathie beschuldigen – ik zit om vijf uur zaterdagmiddag op Sargasso, kom op – en ik ben geen lid van een politieke partij. Waarom? Omdat het voor mijn generatie niks meer dan een baantjesmachine is. Betrokkenheid staat volledig los van je ambitie om subsidie te vangen voor een of ander onzinproject (met jongeren, dat wel).
En dat 41% cannabis gebruikt valt alleen maar toe te juichen: van wiet wordt je doorgaans empathischer.
Ohja, want de oh zo betrokken jeugd van de oh zo betrokken jaren ’70 demonstreerde wel massaal tegen de massamoorden in het China van Mao Zedong, de strafkampen van de USSR en de mensenrechtenschendingen in Polen… Oh nee! Dat deed ze helemaal niet!
Dat mensen doorgaans niet protesteren tegen iets wat ver van hun bed ligt is van alle tijden, en van alle leeftijden. Kan jij je nog een demonstratie tegen Noord-Korea herrineren? Natuurlijk niet. Ver van ons bed blijft ver van ons bed. Niks nieuws onder de zon dus.
…en je bent helemaal een debiel als je met ‘klas’ en ‘klassikaal’ naar de universiteit refereert. In die zin heeft de auteur wel gelijk: de generatie waarvan hij en ik deel uit maken wordt steeds kinderlijker.
Ah, de obligate psuedo-diepzinnigheid, ik zat er al op te wachten. Ach ja.. de wereld, radciale islam en het westen. Goh, is het dit grote licht soms ontgaan dat 70% van de wereld(bevolking) noch westers noch islamitisch is? Vraag het eens in China of India of ze zich ‘verscheurd’ voelen tussen het westen en de islamisme. Ik verwacht veel opgehaalde schouders.
Lonsdalejongeren, hallo! Komt hij weleens buiten de grachtengordel, vraag ik me af.
Anyway… ik ga weer studeren.
Volstrekt oneens met die Wijnberg. Tussen zijn regels doorlezend proef ik vooral gefrustreerde verontwaardiging; hij maakt deel uit van die 1 procent die lid is van een politieke partij, hij maakt deel uit van die 3 procent die het NOS Journaal kijkt, kortom: hij maakt deel uit van de minderheid van zijn generatie en daar baalt hij van als een stekker.
Hij wil dus graag verheffen maar omdat hij niet goed weet hoe dat te doen, schrijft hij een “J’accuse!”.
Maar de argumenten die zijn beschuldigende vinger ondersteunen zijn van alle tijden.
Zie maar hoe er in de vorige eeuw over jongeren werd geschreven, vaak ook door jongeren. Voor de jongere ouderen onder u: u herinnert zich vast nog wel de laatste golf van verontwaardiging, waarbij een hele generatie afgeserveerd werd onder de term ‘Generation X’, ook wel de ‘Nix generatie’ genoemd, in de jaren ’90.
Er zijn er die zeggen dat jongeren (van alle generaties) grotendeels niet geinteresseerd zijn in de wereld om hen heen omdat het die jongeren zelf zo goed gaat. Alles komt hen vanzelf aanwaaien, dus waarom zouden zij zich druk maken?
Ook dit argument klopt niet want ook in economisch zware tijden, of in rigide systemen tonen de meeste jongeren weinig tot geen interesse in de wereld om hen heen, en zijn zij vooral bezig met het bij elkaar sprokkelen van datgene wat in alle systemen de toetssteen van succes is: de hoeveelheid geld waarover je beschikt, al dan niet uitgedrukt in draagbare c.q. showbare producten.
Zodra een bepaald gewenst niveau van rijkdom en persoonlijk welzijn is bereikt, ontstaat vanzelf de ruimte in het hoofd om eens om je heen te gaan kijken. Dat er een kleine minderheid is die daar al veel eerder mee begint i mooi meegenomen, maar die uit-de-toon-vallende minderheid zou ik niet gebruiken als steen om een hele generatie aan te toetsen.
Dus, meneer Wijnberg, het zou zomaar eens kunnen zijn dat niet die vele jongeren, maar U de vreemde eend in te bijt bent.