Over niet al te lange tijd zal een identieke tweeling polen besturen. De broers Kaczynski zullen als president en premier de komende tijd een duidelijk stempel drukken op de Poolse politiek.
Ze zijn conservatief katholiek, fel anti-homo (de ene dan) en prediken de ‘morele revolutie’ voor Polen. Lees dus (zoals zovaak) christelijke normen en waarden. Daarbij proberen ze de pers zoveel mogelijk aan banden te leggen. De televisie is al grotendeels onder hun controle.
Op zich is deze ontwikkeling niet schokkend, we zien hem overal. Wat wel zorgen baart is dat gebroeders in zee gingen met een rechtsextremistische partij, wat Israël al noopte haar banden op onderwijsgebied met het land te verbreken. Zeker verontrustend als je jezelf realiseert dat de Polen recentelijk toetraden tot de EU.
Maar daar schijnen ze daar niet meer zo van onder de indruk te zijn. Recentelijk dreigden ze nog de handel tussen de EU en Rusland te vermoeilijken. En dat terwijl dat helemaal niet kan. De president en premier zijn dan ook geen Europafans. Helaas voor de Polen ook geen Ruslandfans, waardoor het land de relatie met beide machtsblokken op het spel zet.
Polen is maar één van de vele landen die recent zijn toegetreden en als voormalig oostbloklanden hebben ze allen iets gemeen. Er is nog (bijna) nooit een regering herkozen. De landen schipperen al jaren tussen diverse regeringsvormen en de regeringen neigen wat al te vaak naar dictatoriale bestuursvormen.
Is het goed dat we als EU zulke landen en hun instabiliteit binnenhalen? Doen we dat niet te gretig en blazen we de EU op deze manier niet vanuit de binnenkant op?
Misschien wel. Het lijkt me in ieder geval nuttiger om deze landen nog een jaartje of 20 te geven zodat de democratie daar zich kan ontwikkelen.
Maar helaas is het daar al te laat voor. Nu maar hopen dat het goed gaat.
Reacties (2)
Ik denk dat het wel losloopt, conservatief katholiek is in Polen wat rechts populisme in Nederland is. Over vijf jaar merkt iedereen dat deze broertjes ook niks hebben kunnen veranderen en wordt er weer meer op het midden gestemd.
En je ziet altijd overal dat volken die nog niet zolang onder een dictatuur uitzijn daarna terugverlangen. Uiteindelijk geeft een dictator iets wat heel belangrijk is voor de meeste mensen: stabiliteit. Je bent niet vrij, je bent niet rijk, maar zolang je tot de juiste bevolkingsgroep hoort en/of je conformeert wordt je met rust gelaten en weet je waar je volgende salarisstrook vandaan komt.
Maar dat betekent wel dat de eerste vijf jaar van het lidmaatschap van Polen nutteloos zijn. En passant kunnen ze heel Europa frustreren…