COLUMN - Al twee maanden was ik zo moe dat ik vrijwel elke dag een middag- of avonddut nodig had en niet langer dan drie minuten op mijn benen kon staan. Het vrat aan me. Had ik nu alwéér iets, na de MS, de hersenbloeding en de borstkanker? Na weer zo’n dag dat ik bijzonder wankel was geweest, belde ik de huisarts voor een algehele check-up. Daarna dook ik voor de zoveelste keer met een boek in bed.

Ik wilde niet opnieuw ziek zijn. In stilte nam ik me voor: als het wéér kanker is, laat ik me ditmaal niet behandelen. Er zijn immers grenzen.

Onderwijl speelde iemand plukbas op een spier diep in mijn middenrif, een paar uur achter elkaar. Die spier had duidelijk de hik: kramp, loslaten; kramp, loslaten. Poek… poek… poek…

Ineens ging me een licht op. Verhip – dat kénde ik. En had ik de laatste weken niet al een paar keer gemerkt dat ik mijn ogen ineens totaal niet kon focussen? En waarom brandden mijn voeten en enkels de laatste tijd zo?

Verdomd. Het was de MS, ik had een nieuwe aanval – de eerste sinds 2001. Toen ik er eenmaal op ging letten, wist ik het zeker. Slappe benen. Spieren die hun spanning niet konden vasthouden en na tien seconden overgingen in gehakkel. Een knie die bij het minste of geringste knikte. Te makkelijk mijn evenwicht verliezen. Een voorvoet die ineens op de grond klapte in plaats van zich netjes af te wikkelen. Idioot veel moeite hebben om overeind te komen. Armen die elk gewicht al teveel vinden, en dan ijverig gaan bibberen.

Het mag raar klinken, maar het besef dat het waarschijnlijk de MS was die me parten speelde, luchtte enorm op. Dit was vertrouwd terrein, godlof niet weer een nieuwe ziekte. En ik verbaasde me erover dat ik de opflakkering van die ziekte, zo lang mijn vechtgenoot, zo moeizaam had herkend.

Ik belde het MS-spreekuur van de VU, mijn oude vertrouwde ziekenhuis. ‘Wel raar dat je na zestien jaar ineens weer een aanval krijgt,’ zei de specialist sceptisch. ‘Ja, dat is waar,’ zei ik, terwijl ik met mijn mobieltje aan mijn oor door het huis ijsbeerde en twee keer bijna omviel. ‘Maar het was indertijd óók raar dat die ziekte zich ineens koest hield, na de eerder aangerichte ravages. Dus ik denk dat ik sowieso geen typische MS-patiënt ben.’

De huisarts deed testen op mijn hart, urine, lever, nieren en bloed, en sloot andere voor de hand liggende oorzaken uit. Op naar de VU, en daar waren ze het met de huisarts eens. Ik mocht een MS-kuur.

Zelden ben ik zo blij geweest dat een oude, half vergeten kennis me lastig viel. Want die MS, die ken ik tenminste. Ik heb niet weer een nieuwe tegenstander. De MS kan ik er waarschijnlijk onder krijgen met een fikse, doch simpele kuur van corticosteroïden. Wel verbaas ik me erover hoeveel tijd het me had gekost om mijn frenemy te herkennen.

De prednison liep mijn aderen in en de vertrouwde smaak van aceton kroop achterlangs mijn tong op. Ik proefde weer hoop.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.

Reacties (12)

#1 børkbørkbørk

Houd vol. Misschien helpt het dat je weet dat je stukjes en activisme gewaardeerd worden.

  • Volgende discussie
#2 Henk van S tot S

Sterkte!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Peter

Waarschuwing redactie: Er is geen bewijs dat onderstaand dieet werkt tegen MS, en het wordt dan ook niet aangeraden: “There is no good medical evidence supporting the use of the Swank diet.[2][1] The British Dietetic Association does not recommend the Swank diet, or any other alternative diet, for people with multiple sclerosis.[2]” Zie verder https://en.wikipedia.org/wiki/Swank_diet

Er bestaan meerdere manieren om MS eronder te krijgen maar Karin ‘kennende’ wil ze er niets van weten. Haar geloof in de toverpil is onwankelbaar …
https://nutritionfacts.org/video/treating-multiple-sclerosis-with-the-swank-ms-diet/

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Anton

Veel sterkte en ik sluit me helemaal aan bij @1.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 KJH

@3: Wageffe. MS is een autoimmuun ziekte en je wilt haar helpen met wat vreten?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 JANC

@5: Ik kreeg er een ziek gevoel van, die reactie

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 frankw

Ik wil me ook aansluiten bij eerdere reacties. Jouw strijd en de inzichten die je daarover deelt zijn voor mij en een aantal mensen om me heen een bron van inspiratie. Keep going.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Hemaworstje

There is no good medical evidence supporting the use of the Swank diet.[2][1] The British Dietetic Association does not recommend the Swank diet, or any other alternative diet, for people with multiple sclerosis.
MoermanSpam dus.

redactie: Dank je Hema, reactie aangepast!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 JANC

@6: niet jouw reactie dus , de originele

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 pspan

@5: precies. zucht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Peter

Even googelen en kijk, gevonden, het dieet werkt niet!
Pff, gelukkig, hoeven we onze denkbeelden niet bij te stellen!

Kunnen jullie het filmpje niet afspelen?
Of willen jullie niet?
Of komt de inhoud niet verder dan jullie netvlies?

Klopt, er zijn meer en betere studies nodig om alles helder krijgen.
Maar die zijn om begrijpelijke (financiële) redenen schaars.
https://news.ohsu.edu/2014/05/01/study:-low-fat-diet-helps-fatigue-in-people-with-ms

Karin en andere MS-patiënten hebben er veel bij te winnen.
En helemaal niets te verliezen …

*zucht*

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Henk van S tot S

@3: @11:
Ik vind je “bijdragen” nogal “warrig”:

Misschien moet je dit over voeding bij ms eens lezenen.
Wat verder op die site rondkijken mag ook.

  • Vorige discussie