Open brief aan Jan Marijnissen

Beste Jan,
Ik heb je altijd goed kunnen volgen, maar ik schrijf je deze brief omdat je me nog niet zo lang geleden ernstig teleurstelde. Toen trad je namelijk officieel toe tot de trieste rij van politici die de media de schuld geven. En je had niet eens reden tot klagen in de peilingen. Het kwam als een stank per ongeluk uit je darmen, de reflex van de beroepspoliticus. Je liet je even kennen.

Even de situatie terughalen. Je schreef op je weblog: “En, oh ja, op het onlangs gehouden congres van de SP (derde partij van het land!) deden ze natuurlijk ook niet live-verslag zoals een week daarvoor wel gebeurde. Ze likken liever de hielen van CDA, VVD en PvdA. Daarvoor is altijd onbeperkte aandacht…”

Ergens begrijp ik dat best hoor Jan, het is ook niet leuk als je de aandacht van de media wil vangen en ze hebben eens een andere mening. Daar gaat al die moeite. En van mij mag je elke dag bij Laroes aan de telefoon hangen, je zal vast een aantal keer gelijk hebben. En de beroepsgroep der reporters is allesbehalve heilig, jij kent waarschijnlijk nog meer klootzakken en beunhazen dan ik.

Maar jij weet als geen ander dat het vertrouwen dat het volk heeft in politici en journalisten met elkaar samenhangt. We handelen allebei in betrouwbaarheid. En dat doen we de laatste tijd niet zo best meer. Politici hangen onderaan de betrouwbaarheidsmeting en als er iets mis gaat geven ze de andere geslagen slang de schuld: de media. Enkelvoud. Ik zie dat trucje de laatste jaren steeds vaker in Den Haag en ik word er een beetje misselijk van, Jan. Want niemand is er bij gebaat. Het is net zo gemakkelijk en vernietigend als alle politici zakkenvullers of draaikonten noemen. Het kweekt slechts cynisme. En ik hoopte dat jij daar boven stond.

Want je schrijft bijvoorbeeld in je boek ‘Nieuw Optimisme’: “Ik roep mensen met gevoel voor verantwoordelijkheid voor vrije en kritische journalistiek op uit hun schulp te kruipen en het voortouw te nemen om de vrijheid van meningsuiting nieuw leven in te blazen. Zonder vrije media kan een beschaafde samenleving niet naar behoren functioneren.” En op je weblog schrijf je meer dan eens hoe belangrijk je onafhankelijke journalistiek vind.

Ik heb je nog nooit zien klagen als een rechts geluid te weinig aandacht kreeg omdat de pers te links was. Ik geef toe dat dat een beetje vreemd zou zijn en het hoeft van mij ook niet, maar het maakt je verontwaardiging nogal selectief.

Ten eerste heb je volgens mij over de journalistiek van de afgelopen jaren niet te klagen gehad. En bovendien is een onafhankelijke journalist vooral onafhankelijk van iemand als jij Jan, daar gaat de persvrijheidmeter over die je zo trots op je weblog plaatst. De onafhankelijke journalist bepaalt zelf of ie naar een congres gaat of niet. Die steekt een middelvinger op als ie links, rechts of conservatief genoemd en schrijft gewoon een stuk. Dat is wat we doen. Let op, ik zeg niet dat de journalistiek boven alle kritiek verheven is, integendeel. Maar ik vind ook dat juist jij als politicus eens tot 10 moet tellen als het eens een dagje in de publiciteit tegenzit. Precies zoals je van die hypende incidentenjournalisten mag verwachten. Toch?

NB ik schrijf de brief nu, omdat ik de laatste tijd ook steeds meer SP-kamerleden hoor mopperen op de media. Let jij er een beetje op?

groeten,
Erik