Ja hallo wij blijven maar betalen en het is allemaal weggegooid geld. We sturen al jaren geld naar die bodemloze put en er gebeurt niks nuttigs van. Ze moeten gewoon zelf gaan werken al die Turken daar in Afrika!
@Bismarck; Ik ben op bepaalde gebieden best links (en de Telegraaf lees ik nooit), maar de zieligheids-industrie heb ik nooit begrepen, zeker als die zieligheid betrekking heeft op dieren of buitenlanders. Tel daarbij op dat het er toch steeds meer op begint te lijken dat ontwikkelingssamenwerking vooral een tegenovergesteld effect heeft dan het beoogt (of belijdt te beogen), en het verschijnsel wordt gewoon pervers.
#6
Cracken
Tja ben er ook niet voor dat mijn geld gaat naar allemaal zaken in het buitenland terwijl er genoeg zaken zijn in Nederland die wel wat extra geld kunnen gebruiken.
Aan de andere kant, mijn moeder werkt ook voor een NGO dus haar salaris wordt ook gedeeltelijk betaald door uitgaven aan ontwikkelingswerk.
Dus een beetje dubbel gevoel voor mij.
#7
KJ
Even een zijspoor: ik lees net dat het budget van ’terrorismebestrijding’ 10 fokking miljard Euro is per jaar. Voor een paar naaktscanners en zeggen ‘de kleur van de week is oranje’.
#8
Anton
@7 Zo’n religie van de vrede mag wat kosten.
#9
Klaplong
Ontwikkelingssector is een eufemisme voor ontwikkelingsINDUSTRIE.
Het is een branche die zichzelf te sterk afhankelijk heeft gemaakt van staatssteun en dat is heel gevaarlijk en vooral geen goede overlevingsstrategie omdat de wind nog wel eens kan veranderen.
Ik heb zelf drie jaar in die branche gewerkt, onder andere om series diners pensant, congressen, denktanken en dergelijke te organiseren over de mogelijkheden om op een andere manier met ontwikkelingssamenwerking om te gaan.
Bij één van die bijeenkomsten werd er een voorstel gedaan, ik geloof zelfs door Koenders(avant zijn ministerschap), om bepaalde defensiebudgetten (humanitaire interventie denk ik) te laten samenvloeien met OS budgetten. In dat zelfde voorstel werd aangegeven dat er meer ingezet moest worden op Business in Development achtige projecten en wijzen van financieren. (Thierry Sanders is daar heel goed mee bezig) Dat geheel zorgde voor grote consternatie in de zaal waarbij een medewerkster, van ik geloof Novib, met een roord aangelopen hoofd schreeuwde: “Ja, als we dat gaan doen, kan ik mijn baan wel opdoeken!!”
Hele harde ingrepen in deze bedrijfstak, gebruik het besmette woord “economic shock therapy”, zou wel eens heel gezond kunnen zijn: mensen die er alleen zitten voor het zekere en lekkere baantje zullen wellicht hun heil elders zoeken, en creatieve geesten, pioneers en autonoom denkende mensen zullen wellicht zich meer aangetrokken voelen tot het bedenken van plannen die ontwikkelingslanden kunnen helpen tot bloei te komen.
#10
Jeroen Buis
Ontwikkelingssamenwerking is een van de meest complexe onderwerpen die je kunt bedenken. Des al niet te min heeft iedereen er een mening over, meestal zonder veel kennis van zaken en vaak, dat schokt mij hier ook, gestoeld op ongekend egoisme. Als een rijk land als Nederland 0.8% van zijn GDP aan ontwikkelingshulp besteedt vind ik dat niet veel.
Wat wij verwende Nederlanders gemakkelijk vergeten is dat al die goedkope spullen die wij in Nederland kunnen kopen zo goedkoop zijn omdat mensen in ontwikkelingslanden van een zeer klein inkomen rondkomen en zaken zoals CAO, gezondheid en nog zo wat in veel van die landen verwaarloosbaar is.
Wat wij ook makkelijk vergeten is dat gebrek aan ontwikkeling een van de drijfveren is voor (illegale) migratie, terrorisme en milieuvervuiling waar wij ook door worden getroffen.
En dan zijn er nog de vele Nederlanders die in de sector werken en de positieve effecten die ontwikkelingshulp heeft op contacten met landen waar ook zaken mee kan worden gedaan.
Kortom ontwikkelingshulp is niet alleen ‘zieligheidsindustrie’, het is ook in ons eigen belang.
Los daarvan, is het vooral goed te kijken wat wel en niet werkt. Ik zal niet ontkennen dat ontwikkelingshulp niet altijd en niet overal effectief is. Daar goed naar kijken is altijd zinvol. Maar dat ontwikkelingshulp per definitie toch geen zin heeft is gewoon onzin.
Laat ik maar uitleggen wat ik zelf heb gedaan in deze. De afgelopen 10 jaar heb ik in Latijns-Amerika, Azie en Afrika gewerkt om steden te adviseren op het gebied van verkeersplanning met speciale aandacht voor fietsen, waar Nederland internationaal leidend is. Met een relatief klein budget heb ik (en mijn organisatie) kennis gebracht naar landen die niet gauw onze westerse tariefen zouden betalen. Als Nederlanders zijn we gewoon erg duur. Maar steeds weer zie ik dat de kennis op dit terrein in al deze landen zeer beperkt is en leidt tot toenemende verkeersproblemen, toenemende vervuiling, onnodige aantalen verkeersslachtoffers en gebrek aan mobiliteit en inkomen voor de armen. Met een beperkt budget kunnen wij kennis leveren gebasseerd op alles wat wij oorspronkelijk in het westen fout hebben gedaan, zodat zij niet dezelfde fouten maken. Dat is zeer zinvol gebleken en omdat we ook mensen in die landen opleiden is het effect nog groter.
Ik ben het eens met degenen die zeggen dat veel ontwikkelingslanden eigenlijk zelf voor de expertise zouden moeten betalen. Maar meestal weten ze niet eens dat ze expertise missen, laat staan dat ze daar flink geld voor willen of kunnen uitgeven. Dan rommelen ze dus maar wat aan op terreinen waar wij als Nederland een zeer waardevolle bijdragen kunnen leveren.
Reacties (10)
Nederland wordt wakker.
@1: Je bedoelt vast Wakker.
Ja hallo wij blijven maar betalen en het is allemaal weggegooid geld. We sturen al jaren geld naar die bodemloze put en er gebeurt niks nuttigs van. Ze moeten gewoon zelf gaan werken al die Turken daar in Afrika!
Marc, u maakt bewust een karikatuur van uzelf?
@Bismarck; Ik ben op bepaalde gebieden best links (en de Telegraaf lees ik nooit), maar de zieligheids-industrie heb ik nooit begrepen, zeker als die zieligheid betrekking heeft op dieren of buitenlanders. Tel daarbij op dat het er toch steeds meer op begint te lijken dat ontwikkelingssamenwerking vooral een tegenovergesteld effect heeft dan het beoogt (of belijdt te beogen), en het verschijnsel wordt gewoon pervers.
Tja ben er ook niet voor dat mijn geld gaat naar allemaal zaken in het buitenland terwijl er genoeg zaken zijn in Nederland die wel wat extra geld kunnen gebruiken.
Aan de andere kant, mijn moeder werkt ook voor een NGO dus haar salaris wordt ook gedeeltelijk betaald door uitgaven aan ontwikkelingswerk.
Dus een beetje dubbel gevoel voor mij.
Even een zijspoor: ik lees net dat het budget van ’terrorismebestrijding’ 10 fokking miljard Euro is per jaar. Voor een paar naaktscanners en zeggen ‘de kleur van de week is oranje’.
@7 Zo’n religie van de vrede mag wat kosten.
Ontwikkelingssector is een eufemisme voor ontwikkelingsINDUSTRIE.
Het is een branche die zichzelf te sterk afhankelijk heeft gemaakt van staatssteun en dat is heel gevaarlijk en vooral geen goede overlevingsstrategie omdat de wind nog wel eens kan veranderen.
Ik heb zelf drie jaar in die branche gewerkt, onder andere om series diners pensant, congressen, denktanken en dergelijke te organiseren over de mogelijkheden om op een andere manier met ontwikkelingssamenwerking om te gaan.
Bij één van die bijeenkomsten werd er een voorstel gedaan, ik geloof zelfs door Koenders(avant zijn ministerschap), om bepaalde defensiebudgetten (humanitaire interventie denk ik) te laten samenvloeien met OS budgetten. In dat zelfde voorstel werd aangegeven dat er meer ingezet moest worden op Business in Development achtige projecten en wijzen van financieren. (Thierry Sanders is daar heel goed mee bezig) Dat geheel zorgde voor grote consternatie in de zaal waarbij een medewerkster, van ik geloof Novib, met een roord aangelopen hoofd schreeuwde: “Ja, als we dat gaan doen, kan ik mijn baan wel opdoeken!!”
Hele harde ingrepen in deze bedrijfstak, gebruik het besmette woord “economic shock therapy”, zou wel eens heel gezond kunnen zijn: mensen die er alleen zitten voor het zekere en lekkere baantje zullen wellicht hun heil elders zoeken, en creatieve geesten, pioneers en autonoom denkende mensen zullen wellicht zich meer aangetrokken voelen tot het bedenken van plannen die ontwikkelingslanden kunnen helpen tot bloei te komen.
Ontwikkelingssamenwerking is een van de meest complexe onderwerpen die je kunt bedenken. Des al niet te min heeft iedereen er een mening over, meestal zonder veel kennis van zaken en vaak, dat schokt mij hier ook, gestoeld op ongekend egoisme. Als een rijk land als Nederland 0.8% van zijn GDP aan ontwikkelingshulp besteedt vind ik dat niet veel.
Wat wij verwende Nederlanders gemakkelijk vergeten is dat al die goedkope spullen die wij in Nederland kunnen kopen zo goedkoop zijn omdat mensen in ontwikkelingslanden van een zeer klein inkomen rondkomen en zaken zoals CAO, gezondheid en nog zo wat in veel van die landen verwaarloosbaar is.
Wat wij ook makkelijk vergeten is dat gebrek aan ontwikkeling een van de drijfveren is voor (illegale) migratie, terrorisme en milieuvervuiling waar wij ook door worden getroffen.
En dan zijn er nog de vele Nederlanders die in de sector werken en de positieve effecten die ontwikkelingshulp heeft op contacten met landen waar ook zaken mee kan worden gedaan.
Kortom ontwikkelingshulp is niet alleen ‘zieligheidsindustrie’, het is ook in ons eigen belang.
Los daarvan, is het vooral goed te kijken wat wel en niet werkt. Ik zal niet ontkennen dat ontwikkelingshulp niet altijd en niet overal effectief is. Daar goed naar kijken is altijd zinvol. Maar dat ontwikkelingshulp per definitie toch geen zin heeft is gewoon onzin.
Laat ik maar uitleggen wat ik zelf heb gedaan in deze. De afgelopen 10 jaar heb ik in Latijns-Amerika, Azie en Afrika gewerkt om steden te adviseren op het gebied van verkeersplanning met speciale aandacht voor fietsen, waar Nederland internationaal leidend is. Met een relatief klein budget heb ik (en mijn organisatie) kennis gebracht naar landen die niet gauw onze westerse tariefen zouden betalen. Als Nederlanders zijn we gewoon erg duur. Maar steeds weer zie ik dat de kennis op dit terrein in al deze landen zeer beperkt is en leidt tot toenemende verkeersproblemen, toenemende vervuiling, onnodige aantalen verkeersslachtoffers en gebrek aan mobiliteit en inkomen voor de armen. Met een beperkt budget kunnen wij kennis leveren gebasseerd op alles wat wij oorspronkelijk in het westen fout hebben gedaan, zodat zij niet dezelfde fouten maken. Dat is zeer zinvol gebleken en omdat we ook mensen in die landen opleiden is het effect nog groter.
Ik ben het eens met degenen die zeggen dat veel ontwikkelingslanden eigenlijk zelf voor de expertise zouden moeten betalen. Maar meestal weten ze niet eens dat ze expertise missen, laat staan dat ze daar flink geld voor willen of kunnen uitgeven. Dan rommelen ze dus maar wat aan op terreinen waar wij als Nederland een zeer waardevolle bijdragen kunnen leveren.
Groeten uit India