Onontvankelijkheidsverklaring

Op Sargasso is plek voor gastloggers, hieronder een bijdrage van Maarten, die zich verbaast dat een zich door krakkemikkige logica kenmerkende ingezonden brief van Pamela Hemelrijk de voorpagina van de Leefbaar Rotterdam-site haalt en zich afvraagt of Leefbaar Rotterdam wel echt geeft om Rotjeknor.

Leefbaar Rotterdam houdt voet bij stuk. Voorafgaand aan de Gemeenteraadsverkiezingen gaf lijsttrekker Marco Pastors al aan niet samen te willen werken met de Partij van de Arbeid en houdt hier, terzijde gestaan door Roland Sørensen, ook na de verkiezingen nog aan vast. En al mort het intussen binnenin LR of dit wel een lijn is die men door moet zetten, het vooraf aangekondigde cordon sanitaire tegen de PvdA zet nog steeds door in de hoogste regionen van de partij.
Voorheen werd een cordon sanitaire alleen uitgevaardigd bij de opkomst van een politieke partij met een extreem-rechts gedachtengoed. De ideologie van zo’n partij viel niet in goede aarde bij de gevestigde orde en dus gaf men door middel van een cordon sanitaire een signaal af dat de kiezer er op kon rekenen dat er onder geen voorwaarde onderhandeld zou worden met deze partij.
Het cordon sanitaire in Rotterdam dateert van vier jaar terug, toen Pim Fortuyn willens en wetens de PvdA buitensloot en een college vormde met het CDA en de VVD. De PvdA was niet met haar tijd meegegaan en alleen een nieuw college zonder deze partij, die zich toen nog in de roes van de multiculturele samenleving bevond, zou de veranderingen door kunnen voeren die Rotterdam nodig had.

Deze gedachte was dus ook de inzet van Leefbaar Rotterdam voor de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart jongstleden, de PvdA zou immers alleen maar terug willen naar het Rotterdam van voor de verloren verkiezingen van 2002 om haar multiculturele samenleving opnieuw leven in te blazen.
Gek genoeg werd er door Leefbaar Rotterdam ook beweerd dat de PvdA slechts het partijprogramma van LR had overgenomen.
Hoe je door middel van een gekopiëerd programma van Leefbaar Rotterdam de multiculture samenleving opnieuw tot leven wil wekken is mij niet volledig duidelijk. Dat hoeft ook niet zozeer, het is niet het punt wat ik hier wil maken. Maar het typeert Leefbaar Rotterdam, daar het zichzelf opnieuw tegenspreekt met de coalitietactiek die zij zichzelf heeft aangemeten.

Het podium voor deze fout is de open brief van Pamela Hemelrijk aan Marco Pastors, waarin zij hem nog net niet smeekt niet in zee te gaan met de PvdA, hiermee reagerend op de suggestie dat hier wel over nagedacht zou worden. En alhoewel er wat te zeggen is voor het feit dat je liever niet hebt dat de ene partij met andere partij in een college gaat zitten, is het wel zo handig je in zo’n betoog te voorzien van een goede redevoering.
De intentie van haar schrijven is wel te begrijpen, de PvdA heeft sinds Fortuyn niet geregeerd en dus is het nog maar bezien of er, zoals de Rotterdamse PvdA-lijsttrekker Peter van Heemst nu beweert, wel echt lessen getrokken zijn uit de nederlaag van vier jaar terug. Haar voorstel is dan om in de oppositiebanken plaats te nemen en keihard oppositie te voeren op het moment dat deze oude politieke gewoontes naar boven komen drijven. Immers, als Leefbaar Rotterdam geen oppositie voert, dan blijven er alleen maar 13 zetels met splinterpartijen over, met elk 3 zetels of minder. De macht die deze partijen als oppositie uit zouden kunnen voeren, zou minimaal zijn, daar het college dan wel 32 zetels in haar bezit zou hebben, en met gemak over de partijtjes heen zou walsen. Wie staat met deze overmacht de PvdA dan nog in de weg?

De brief aan Marco Pastors sierde niet lang na het schrijven de voorpagina van de website van Leefbaar Rotterdam, en de eerste reactie was al direct van Ronald Sørensen, die het een ‘verademing’ vond om de brief te lezen.

Maar.

Als Leefbaar geen oppositie voert en er slechts 13 zetels aan splinterpartijen deze taak vervullen, dan kan het toch niet anders dan dat naast het PvdA ook Leefbaar Rotterdam tot het college is toegetreden? Kennelijk is mevrouw Hemelrijk dan alsnog van mening dat ook in een dergelijk college, de PvdA alles kan doen wat zij wil, en LR volgens haar alleen in staat is om naast de PvdA de benodigde zetels op te vullen zonder hiermee politieke macht uit te oefenen, en daarmee zichzelf ideologisch failliet verklaart.
Het is een uiterst vreemd dat zo’n onjuist beargumenteerde brief de voorpagina van de website van Leefbaar Rotterdam weet te vinden, waarin een ogenschijnlijk sympathiek betoog in feite met de hele politieke partij de vloer aanveegt.
Je zou dan ook gaan hopen dat het incident betreft, maar de brief staat helaas niet op zichzelf. Ook Marco Pastors rekent zichzelf armer dan hij is. In plaats van genoegen te nemen met 29,7% van de stemmen, heeft hij met zijn polarisatie tegen de PvdA zichzelf politiek uitgeschakeld en staat op het punt om 1 op de 3 kiezers in Rotterdam keihard in de steek te laten.

“Maar de PvdA heeft toch gewonnen? En toch niet Leefbaar Rotterdam?”

Zeker, maar als je bang bent om Rotterdam te zien terugvallen naar de staat waarin het in 2002 verkeerde, dan doe je er toch alles aan om dat te voorkomen? Dan stap je toch met geheven hoofd een college in om te redden wat er te redden valt? Tuurlijk kun je wel oppositie gaan voeren, maar via deelname aan een college druk je direct je eigen stempel op het beleid, en hoef je niet 4 jaar lang tegen een ander beleid in te gaan.
Er is wel wat voor te zeggen als je voet bij stuk wilt houden, maar het is wel duidelijk dat hier de vete tussen de Partij van de Arbeid en Leefbaar Rotterdam zwaarder weegt dan samen bouwen aan een toekomst voor Rotterdam. Want als je echt wat geeft om deze stad, welke mening je hierover ook hebt als het gaat om de aanpak, dan zou je wel gek zijn om een mandaat van 1 op de 3 Rotterdammers naast je neer te leggen.

Tenzij je natuurlijk de macht van de landelijke politiek ruikt.
Wellicht is dan Rotterdam lang niet zo belangrijk meer. Dan valt er kennelijk wel te leven met de 4 jaren van verval, die ons volgens Leefbaar Rotterdam te wachten staan.