Het is een koude en winderige dag in Washington D.C., 20 januari 2009. Een lange, zwarte man in een grijze, statige winterjas zwaait naar het publiek dat in groten getale is komen opdagen. Het belooft een historische dag te worden in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Vandaag wordt voor het eerst iemand van Afrikaans-Amerikaanse afkomst ingehuldigd als president, fluistert een opgetogen vrouw haar dochtertje in, die staat te huiveren van de kou.
Haar fel gekleurde winterjas wappert in de gure januariwind van de Amerikaanse hoofdstad. De moeder kan het bijna niet geloven. Een paar dagen na Martin Luther King Day staat hij hier, op de trappen van het kraakwitte Capitool: de eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Een grote traan biggelt langs haar wang naar beneden. Overweldigd door het moment en de voelbare vibraties onder de zwarte gemeenschap die zich om hem heen verzameld heeft, denkt ze terug aan het moment dat, in het begin van 2007, Barack Obama bekendmaakte zich kandidaat te stellen.
Om zich heen ziet ze allerlei soorten mensen: jong en oud, zwart, latino, aziatisch en blank, arm en rijk. De vrouw denkt terug aan het moment dat ze foldertjes stond uit te delen in een voorstad van Dallas, Texas. Hillary Clinton had nog een laatste stuiptrekking vertoond, met een in haar ogen vals televisiespotje waarin Obama’s gebrek aan buitenlandse ervaring op de korrel werd genomen. ‘Het ging toch zeker om beoordelingsvermogen’, dacht ze verbeten. Al snel verdween haar irritatie toen ze naar de rijzige gestalte in de verte voor het Capitool keek.
Het had niet mogen baten voor Clinton. Ondanks alle steun van partijbaronnen en haar Bill. In Texas had ze op het nippertje verloren. Het was toen een kwestie van tijd geweest voordat ze had opgegeven, met veel tegenzin. Het kleine zwarte meisje keek met een grote glimlach omhoog naar haar moeder: Mama, is dit wat Martin Luther King bedoelde met ‘I Have A Dream’?
Reacties (16)
Wat zou het prachtig zijn. Helaas zal Obama ook nog even John McCain moeten verslaan, en of dat zo makkelijk is..?
nou-nou, dit is wel heel erg op de muziek vooruit lopen.
De republikeinse rijen zullen zich na de voorverkiezing achter McCain sluiten (‘liever een halve republikein, dan helemaal geen republikein’) en als hij zich afdoende van Bush weet te distantieren, dan zullen ook genoeg twijfelaars geen bezwaar meer hebben om op hem te stemmen. Dan wordt het nog spannend.
En nu maar hopen, dat het meer dan een sprookje is…
En dat geldt ook voor de mogelijke eerste vrouwelijke kandidaat in de geschiedenis van de VS…
Gunnen de gunmen Obama meer tijd om zijn droom te realiseren dan Martin Luther King? Hij is übergeweldig natuurlijk, maar ik hoop dat hij meer een politicus dan een dominee blijkt te zijn.
@3 … of de oudste.
Gat, nou beginnen mensen ook al die vervelende retoriek van Obama over te nemen.
Politici moeten niet praten over dromen, politici moeten grafiekjes en tabellen laten zien waaruit blijkt dat hun beleid werkt. Koud en rationeel, geschoond van vertroebelende emoties.
Overigens zou Obama dat best kunnen, als hij het zou willen.
In Europa, of tenminste in Nederland, heb ik soms het gevoel alsof de republikeinen er niet meer toe zouden doen. Vooral door de focus die voornamelijk op Clinton en Obama ligt.
Een tijdje terug noemde een correspondent in Amerika al dat hij dacht dat in Nederland deze focus wel eens onrealistisch kon zijn. Dat er best wel een goede kans is dat de volgende president wederom een republikein zal zijn. Ik denk dat hij daar nog best wel eens gelijk in zou kunnen krijgen, al hoop ik ook liever op het scenario in het artikeltje. Obama komt namelijk wel positief op mij over. Al hoewel, alles, zelfs een eencellige amoebe zou een vooruit gang zijn op Meneer Bush. Dus ook McCain.
Hij moet ook vooral eerst nog de Democratische verkiezingen winnen, en aangezien de “partijbonzen” voor het eerst in de geschiedenis gaan uitmaken wie de kandidaat wordt (Clinton en Obama halen beide niet genoeg kiesmannen voor de meerderheid binnen de partij, dus moeten ongeveer 700 partijbonzen de doorslag geven). Daarna komt de enorme horde McCain nog, is allemaal nog lang niet afgelopen in Amerika
@Abhorsen:
Ik volg de Amerikaanse verkiezingen via Amerikaanse blogs, en daar gaat het ook alleen maar over de Democraten. Natuurlijk, McCain ligt goed bij de Amerikaanse media en het zou te ver zijn om hem en de Republikeinen bij voorbaat af te schrijven, maar het enthousiasme over Obama is er wel degelijk. Kijk maar naar de cijfers tot nu toe. Bijvoorbeeld de opkomst bij Democratische voorverkiezingen, die veel hoger ligt dan bij de Republikeinen (ook toen het nog spannend was bij de Republikeinen). Of dat peilingen laten zien dat Obama het wint van McCain, landelijk, en vrij ruim ook (natuurlijk, er kan nog veel veranderen).
En vooral: MaCain is eigenlijk helemaal niet zo’n geweldige kandidaat. Heeft weinig voor elkaar gekregen in de decennia dat hij in de Senaat zit, staat vierkant achter de Irak oorlog (en daarmee achter Bush), is oud, en heeft ook dubieuze contact met lobbyisten, is vaak van standpunt veranderd (dit in tegenstelling tot zijn imago) etc.
Kortom, ik heb goede hoop dat het scenario van Astronaut werkelijkheid wordt.
Ik hoorde laatst een rake opmerking op TV: waarom wordt Obama eigenlijk als zwart beschouwd? Hij is half blank, in Afrika zou hij als blanke gezien worden.
@10
Omdat iedereen altijd herkend wordt op minderheidsaspecten. In een groep mannen ben ik ‘die vrouw’, in een groep vrouwen misschien die lange of die grijze. Is een handig fenomeen dat mensen gebruiken om snel uit te leggen wie ze bedoelen. Dus is Obama in Amerika zwart, want in de minderheid en in Afrika wit(ter), want wederom een minderheid. Hoeft niet altijd iets met vooroordelen te maken te hebben. In mijn straat woont één turks gezin, die ga ik toch echt niet aanduiden als dat gezin met die twee kinderen, met die man die altijd aan z’n auto klust. Dan is ”dat turkse gezin’ toch echt iets handiger toch?
Wat niet wegneemt dat veel mensen waarschijnlijk wel met foute motieven Obama tot de zwarte kandidaat bestempelen. En sommigen menen de nadruk op Hussein te moeten leggen.
Welke blogs bezoeken jullie? Wil meer info over de verkiezingen.
@12: Deze?
ingehaald door de werkelijkheid?
Geachte Redactie en lezers,
Bij dezen doe ik u mijn commentaar toekomen tav de Amerikaanse verkiezingsuitslagen, waarbij de eerste zwarte president in de geschiedenis, de heer Barack Obama, is gekozen
Zoals u kunt zien beschouw ik dit als een historische mijlpaal, maar plaats eveneens enkele kritische kanttekeningen
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
HISTORISCHE MIJLPAAL: BARACK OBAMA, EERSTE ZWARTE PRESIDENT VAN DE VS/ENKELE BESCHOUWINGEN
Hetgeen niemand enkele decennia geleden voor mogelijk heeft gehouden is gebeurd:
De Verenigde Staten van Amerika heeft een met overuigende kiesmannen en stemmenwinst gekozen zwarte president
Een Historische Mijlpaal
A Hoop zwarten en andere ondedrukten
Zoals reeds opgemerkt heeft de verkiezing van Barack Obama als eerste zwarte president van de VS, een enorme historische impact, met name voor de zwarte bevolking in de VS
Het symboliseert, zo gezegd, de enorme, harde weg op weg naar emancipatie, die met name zwarten in de loop der geschiedenis hebben doorgemaakt
Het feit, dat het nu mogelijk is, dat een zwarte man [en later evt vrouw] als president in een land als de VS met een zo lange racistische traditie gekozen kan worden, is voor velen een aardsschok geweest.
Het was ook te zien aan de duidelijke ontroering op de gezichten van de zwarte kiezers, aan die ellenlange rijen zwarten, die uitdrukten, dat Barack Obama hun hoop is, dat er betere tijden zullen aanbreken
Aan de fenomenaal grote kiezersopkomst.
Je hoorde het de mensen letterlijk zeggen:
”Nu zullen er betere tijden aanbreken
Ik heb een uitkering en kan er nauwelijks van rondkomen
Met het aantreden van Obama zal alles veranderen”
Natuurlijk zullen die mensen beseffen, dat hun omstandigheden niet radicaal zullen veranderen en dat er nog een lange strijd te gaan is, voor sociale gerechtigheid voor iedereen, ongeacht afkomst, en het bestrijden van het nog steeds in de VS aanwezige virulente racisme
Wat hen echter waarschijnlijk het meest raakt, is het feit, dat na eeuwenlange vernedering en onderdrukking, in de vorm van slavernij, sociale achterstelling en discriminatie, de emancipatie zover is gevorderd, dat een zwarte man president is geworden
Het symboliseert zowel hun eigen strijd, maar ook is het een stukje van henzelf, dat zover in het Amerikaanse Staatsbestel is doorgedrongen
Ook is het een teken dat het racisme weliswaar niet is verdwenen, maar wel op zijn retour is
Anders was Obama uberhaupt niet gekozen tot presidentskandidaat en zeker niet tot president
Zonder steun van een zeer groot aantal ”blanke” stemmen, die kennelijk geen aversie meer hebben tegen het fenomeen van een ”zwarte president”, was hij immers nooit gekozen?
B Programmapunten Obama
Wanneer ik de verkiezingsstandpunten van Obama de revu laat passeren, zijn er een aantal aspecten, waarin ik mij geheel kan vinden
Die zijn zijn voornemen tot terugtrekking uit Irak, een einde aan de belastingverlagingen, die in het voordeel zijn van de zeer vermogenden, het verzekeren van meer Amerikanen tegen ziektekosten en het recht op legale abortus
Een punt, dat voor mij eveneens zeer belangrijk is is zijn voornemen tot sluiting van Guantanamo Bay, hetgeen reeds jaar en dag het streven is van mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch
Programmapunten van hem, waarmee ik het geheel niet eens ben, is het continueren van de Amerikaanse bezetting in Afghanistan [hij wil er zelfs meer troepen naartoe sturen], het feit, dat hij voorstander is van de doodstraf en tegenstander van het homohuwelijk
En met name zijn uitspraak: ”Wij zullen Osama bin Laden doden” vind ik zeer kwalijk als zijnde een pleidooi voor een standrechtelijke executie en tegen het recht van ieder mens op een eerlijk en onafhankelijk proces
Ook het feit dat hij een duidelijk pro-Israel standpunt, hetgeen impliceert steun aan een bezettingsmacht, vind ik onacceptabel
C Hoop voor de rechtelozen of verdediger van de Amerikaanse belangen?
Maar nu terug naar de feestelijke sfeer onder zijn aanhangers:
Hoe reeel is hun hoop op veranderingen?
Ondanks de euforie van de meeste gekleurde inwoners van de VS en zijn ”blanke” aanhangers, dient de realiteit in het oog gehouden te worden
Want tenslotte zal Obama, wanneer hij eenmaal beedigd is als president [20-1-2009], in de eerste plaats, als leider van de enige Supermacht in de wereld, de Amerikaanse belangen dienen te verdedigen.
Internationaal:
Ondanks de traditioneel minder virulente oorlogspolitiek van de Democraten, impliceert dit in extremis, mogelijk politiek-militair optreden in de regio van het Midden-Oosten of daarbuiten, waarbij niet alleen de soevereiniteit van de betreffende landen wordt geschonden en een veelal jarenlange bezetting wordt ingeluid, maar gebruik gemaakt wordt van anti-personele wapens, die duizenden burgerdoden kunnen veroorzaken
Het feit, dat Obama de bezetting in Afghanistan wil continueren, is reeds de revu gepasseerd
Verder zal hij, nog los van zijn eventueel genuanceerdere opvattingen, de Amerikaanse politiek-militaire steun aan Israel verder dienen te continueren, aangezien dit is ingebakken in jarenlang Amerikaans buitenlands beleid
Deze steun impliceert het instandhouden van de nu reeds 41 jarige Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden, hetgeen gepaard is gegaan en nog gaat met onderdrukking [zoals bij iedere bezetting het geval is], oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen
Wel dient tot zijn verdediging gezegd te worden, dat hij, als hij zijn beloftes waarmaakt, honderden Guantanamo Bay gevangenen zal bevrijden uit een inhumane en illegale detentiesituatie
Binnenlands:
In het binnenlandse zal hij wellicht een aantal verbeteringen doorvoeren voor de sociaal-zwakkeren, hetgeen voor mensen concreet een grote verlichting zou kunnen betekenen, maar de liberaal kapitalistische markteconomie, met haar systeem van ”survival of the fittest”, dat ten koste gaat van structurele sociale veranderingen voor de rechtelozen, zal in stand blijven
Ook zal hij het door de kredietcrisis ontstane ernstige probleem van de recessie in de VS, het hoofd moeten bieden
Het is dan nog maar de vraag, hoeveel speelruimte hem geboden zal worden om de sociaal zwakkeren werkelijk te kunnen voorzien in een beter bestaan
EPILOOG:
Resumerend kan volgens mij gezegd worden, dat de verkiezing van een zwarte Amerikaanse president een historische mijlpaal is en blijft en een enorm impact zal hebben op de strijdbaarheid van zwarte en andere onderdrukte groeperingen in de VS
Echter, behalve enkele niet onontbeerlijke sociale verbeteringen, een minder sterke oorlogspolitiek en de door mij en humanitair denkende mensen zeer toe te juichen sluiting van Guantanamo Bay, zal er geen wezenlijke ”change of politics” plaatsvinden
Dit is niet zozeer aan Obama persoonlijk te wijten, maar het feit, dat hij leider is geworden van de enige bestaande Supermacht in deze wereld, die als Supermacht zijn eigen agenda heeft
Maar evident is, dat hij deze keuze vrijwillig heeft gemaakt, dus ook ‘hoofdverantwoordelijk is voor de daaruit voort te vloeien consequenties van zijn politieke beleid.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Buitengewoon vermakelijk dat er echt nog stukjes geschreven worden in de trant van #15.
De hoogdravendheid doet me denken aan de taal van de RAL/AMADA/KPB uit mijn jeugd (eind jaren ’70). Neem daarbij de glazen bol die schrijfster blijkbaar regelmatig raadpleegt en je krijgt het persbericht #15.
Het (positieve?) racisme druipt er trouwens vanaf – zeker 10x iets met zwart gelezen – zodat ik Teun’s opmerking Hij vergeet dat alleen in Italie het uiterlijk van collega-ambsdragers relevant is ook niet meer geloof.