ACHTERGROND - Wat vindt u van de NSA-afluisterpraktijken? Lastige vraag? Dat is niet zo gek – ‘de’ NSA-affaire is niet zo eenduidig, maar eerder een bord spaghetti. Het Pew Center for People and the Press bedacht daarom in juli dit jaar een experiment. Daarin onderscheidden de onderzoekers vier dimensies van ‘de’ affaire en stelden daar vervolgens bij 2.002 volwassen Amerikanen vragen over. Die vier dimensies waren: 1) bent u voor of tegen het verzamelen van metadata/inhoud (van mails, gesprekken, etc) door de overheid; 2) bent u voor of tegen het monitoren van e-mails of van telefoongesprekken, 3) bent u voor of tegen als de NSA een gerechtelijke goedkeuring voor het vergaren van informatie heeft en, ten slotte 4) bent u voor of tegen als het programma van de NSA als het onderdeel uitmaakt van anti-terrorismebeleid?
Wat bleek?
Met de name de verwijzing naar de gerechtelijke goedkeuring en als onderdeel van anti-terrorisme beleid hadden grote effecten op de goed-/afkeuring van ‘de’ NSA-affaire door ondervraagde Amerikanen. ‘Among the roughly 1.000 respondents who heard the government surveillance program described as occuring “with court approval” support was 12 points higher than among the other 1,000 who heard no mention of the courts.’ En als ondervraagden hoorden dat het NSA-programma onderdeel was van anti-terrorisme beleid, kreeg het negen punten meer steun dan als ondervraagden dat niet hoorden. Met deze statistieken in de hand, onderscheidt PEW zestien verschillende manieren om ‘de’ NSA-affaire te omschrijven en dus (minimaal) zestien verschillende beelden van die affaire waarmee burgers een antwoord geven.
Omdat het onderscheid e-mail en telefoonverkeer geen invloed had op de uitkomst, bracht Pew het aantal manieren waarop ‘de’ affaire kon worden beschreven, terug naar acht scenario’s. Nog altijd meer dan die ene lastige vraag ‘wat vindt U eigenlijk van de NSA-afluisterpraktijken?’ Navraag bij 250 Amerikanen per scenario leverde een forse spreiding van voor-tegen op: grootste weerstand was tegen het afluisteren van zo’n beetje alle communicatie. Minste weerstand was tegen het scenario: verzamelen van metadata in de strijd tegen terrorisme met een goedkeuring van de rechter (zie afbeelding).
Via VanDerLubben.
Reacties (5)
De grote meerderheid heeft er helemaal geen idee van wat je uit de verzamelde data allemaal kunt aflezen en wat de mogelijkheden tot misbruik zijn.
Je mag veilig aannemen dat indien dit wel het geval zou zijn, die percentages er heel anders zouden uitzien.
Waarom hebben wij in Europa deze stemming niet? We pikken het gewoon dat een Amerikaan overal toegang tot heeft zonder ook maar enkele aanleiding nodig te hebben om jou te controleren.
Wat als Rusland deze technologie had en besloot om iedereen met homosexuele neigingen te registreren? Wat als Amerika besluit om hetzelfde pad op te gaan?
De hele NSA affaire glijd er zo gemakkelijk tussendoor bij de publieke opinie dat ik mij afvraag waar we in godsnaam beland zijn.
@2: Vraag het Jeroen Wolaars. Die gaat daar dan fluks een stukje over maken voor het journaal.
@2: in Europa zijn er net zo veel mensen tegen deze praktijken als in de VS (ook daar is geen meerderheid voor deze praktijken, zelfs niet met wettelijke goedkeuring en goed gepraat onder het mom van de strijd tegen het terrorisme). Helaas hebben we het over geheime diensten, en die hoeven zich niet aan de democratische spelregels te houden, volgens sommigen…
De beschrijving van de ‘vier dimensies’ in het artikel volg ik niet helemaal. Wat is monitoring? Maar het staatje is duidelijk genoeg: zelfs de strengste optie (het verzamelen van metadata met rechterlijke toestemming als onderdeel van het antiterrorisme beleid) heeft nog geen instemming van een meerderheid. Daar zou Obama zich toch iets van aan moeten trekken. Maar ja, @4 : klopt, daar zit precies het probleem.