Don Alejo Garza Tamez was 77 jaar oud toen hij door drugdealers werd doodgeschoten op zijn ranch, nabij hoofdstad Ciudad Victoria van de Noord-Mexicaanse deelstaat Tamaulipas. Hij is één van de duizenden slachtoffers van de drugsoorlog, waarvan de overgrote meerderheid anoniem. Maar anoniem is Don Alejo niet meer. Als een Mexicaanse Walt Kowalski nam hij het in zijn eentje tegen een groep kartelleden op die zijn ranch belaagden, schoot er vier dood en verwondde er twee voor hij zelf het onderspit moest delven. Een feature in dagblad Milenio maakte hem gisteren tot een martelaar en icoon van onverzettelijkheid in het door drugsgeweld geteisterde Tamaulipas.
Eén en ander vond ruim een week geleden plaats, op 13 november, toen de finca (buitenhuis) van de bejaarde handelaar in hout werd benaderd door een groep gewapende mannen. Ze gaven Don Alejo een ultimatum: binnen 24 uur moest hij zijn ranch aan hen overdragen, anders zou hij de gevolgen voelen. Don Alejo weigerde resoluut en zei tegen de sicarios (huurmoordenaars van de kartels) dat hij ze de volgende dag zou opwachten. Toen de mannen waren vertrokken instrueerde hij zijn werknemers dat ze de volgende dag niet naar hun werk hoefden te komen.
In zijn eentje maakte hij zijn huis gevechtsklaar. Don Alejo was behalve succesvol zakenman een liefhebber van jagen en vissen. Hij had dan ook talloze vuurwapens thuis liggen, die hij strategisch plaatste bij deuren en ramen. In stilte werkte hij een strategie uit en wachtte de komst van de sicarios af.
Ravage
Het ultimatum liep af en de kartelleden kwamen inderdaad de ranch opeisen. Don Alejo verwelkomde ze door het vuur te openen, waarbij vier sicarios omkwamen en twee gewond raakten. De sicarios dienden hem van repliek door met automatische wapens en granaten het huis onder vuur te nemen. De 77-jarige zakenman werd door kogels doorboord en stierf ter plekke. De overlevende sicarios besloten de komst van de autoriteiten niet af te wachten en namen de benen.
Toen mariniers even later het terrein betraden, troffen ze een ravage aan. Vijf doden, waaronder Don Alejo, een huis waar de kruitdampen nog vers waren en ontelbare kogelhulzen en wapenmagazijnen. De muren, deuren en ramen waren doorboord en beschadigd door kogels en granaten.
Terminator
Bovenstaande gebeurtenissen werden eergisteren gedetailleerd gereconstrueerd door Milenio, een Engelse vertaling (zonder bronvermelding) is te lezen op plagiaatblog Borderland Beat. Weinig verhalen zullen zo tot de Mexicaanse verbeelding spreken als de dood van Don Alejo. In Tamaulipas is het drugsgeweld de laatste tijd zo is geëscaleerd dat de vergelijking met het Wilde Westen niet van de lucht is (zo is het grensstadje Ciudad Mier, 6000 inwoners, in paniek zelfs helemaal verlaten). Alle vertrouwen in de autoriteiten is weg en veel burgers zijn doodsbang, waardoor de laatste daad van Don Alejo eruit springt als een verhaal van Terminator-achtige proporties.
De lokale media in Tamaulipas berichten niet meer over de drugsoorlog, dus we moeten afgaan op wat Milenio schrijft over de zaak. Mocht de reconstructie helemaal kloppen, dan valt niet te ontkennen dat Don Alejo een ijzervreter was uit de categorie ‘get yer stinkin’ mits of my property!‘. Maar, zoals blogger Patrick Corcoran zich terecht afvraagt, was het wel de beste beslissing van de oude man om het recht in eigen hand te nemen? Had hij niet beter de autoriteiten kunnen waarschuwen en even tijdelijk kunnen vertrekken? Wellicht leefde hij dan nog.
Voer voor filmmakers
Het zijn moeilijke vragen. De een zal Don Alejo een heldhaftig toonbeeld van moed en onverzettelijkheid noemen, de ander een tragische anti-held van de drugsoorlog. Gezien de slechte reputatie van de autoriteiten in de door drugsgeweld geteisterde gebieden in Noord-Mexico is het moeilijk om daar als buitenstaander iets over te zeggen.
Voor Milenio was Don Alejo in ieder geval een held, en voor veel Mexicanen zal hij ongetwijfeld een moedige martelaar van de drugsoorlog worden. Filmmakers (Paul Verhoeven?) hebben er in ieder geval een tot de verbeelding sprekend verhaal bij.
[jan-albert]
Reacties (1)
Ik denk niet dat Don Alejo veel van de autoriteiten te verwachten had. Dus zijn keuze was vechten of vluchten en zijn laatste jaren in armoede leven. Ik snap hem wel.