Een heel vervelend nummer voor wie het in de commerciele versie al uit zijn jeugd kent. Voor anderen kan dit live optreden wel fijn zijn, misschien.
#2
Squire
Wereldnummer, alleen al doordat ik via Neil, Cat Stevens en Ralph McTell een behoorlijke reputatie als gitarist bij de meisjes wist op te bouwen.
#3
larie
Ach..man met gitaar zonder smuk, ik heb ze in huis draai ze nooit meer vanwege het stof maar toch geef mij maar Jack Johnson op z’n gitaar op dit moment.
#4
S’z
Een archetype van een song, if ever there was one.
#5
Squire
@larie
Jack Johnson vinnik ook prachtig, maar misschien heeft ie wel naar die lui geluisterd (in de muziekjournalistiek heet dat schatplichtig, geloof ik, als de scribent(m/v) gewichtig wil doen)
#6
larie
@Squire. ik ben gaan drummen juist vanwege de dames..net als jij blijkt :)
#7
Squire
Neen, Larie, ik beroer de toetsen:)
#8
Squire
En de gitaar
#9
larie
Beroer de toetsen ? mijn geheugen zegt dan ughe ughe
#10
Squire
Beroerde toetsen?
Jan Vayne?
#11
Jimmy
…and I’m gettin’ old…
#12
Squire
terug naar E mineur
#13
HansR
Het kan geen toeval zijn dat Neil uit de Young Ones (BBC) mij aan deze Neil Young doet denken.
Wat haren en uiterlijk betreft dan.
#14
Ruud Oost
*diepe zucht* Goeie ouwe tijd. Had ik gister ook met het overlijden van Ingmar Bergman.
En dan die oetlul van een Jacques Goderie (zogenaamde filmkenner) op de radio: die films zijn te moeilijk en te ingewikkeld.
De debielisering is tegenwoordig in de 21 eeuw helemaal compleet.
#15
Bismarck
@13: Dat viel mij ook meteen op. Ik kan me voorstellen dat de hippie erop gebaseerd is.
#16
Jimmy
@Ruud Oost
Het probleem ligt in “framing”.
Als we Jac Goderie als filmkenner zien, dan is hij een intolerante, bekrompen, pretentieuze zanikerd die er een pervers genoegen in schept om over andermans werk te pissen.
Als we Jac Goderie als hofnar van de filmindustrie zien, dan zie je een man die niet echt houdt van film, maar van het afzeiken zelf. Eigenlijk zou hij net zo goed het bankwezen, cabaret, geloof, filosofie of Jazz kunnen nemen. Hij houdt mensen dan een spiegel voor.
Als we JG zien als gefrustreerde man, die zelf dolgraag ook enig filmtalent had gehad dan krijg je zelfs enige sympathie voor zijn wekelijkse hartekreet voor meer erkenning. Erkenning die hij niet zal krijgen, nooit.
Kies je eigen framing zou ik zeggen.
#17
Blammeke
Prachtnummer, zoals zovele Neil Young nummers.
Spijtig van Bergman. Op de VRT waren ze lovend over de man. De recensent van dienst is dan ook recensent in De Morgen, de zogenaamde ‘intelectuele linkse krant’ in België.
Neil Young – Heart of Gold
Reacties (17)
De Waan van die Dag.
Een heel vervelend nummer voor wie het in de commerciele versie al uit zijn jeugd kent. Voor anderen kan dit live optreden wel fijn zijn, misschien.
Wereldnummer, alleen al doordat ik via Neil, Cat Stevens en Ralph McTell een behoorlijke reputatie als gitarist bij de meisjes wist op te bouwen.
Ach..man met gitaar zonder smuk, ik heb ze in huis draai ze nooit meer vanwege het stof maar toch geef mij maar Jack Johnson op z’n gitaar op dit moment.
Een archetype van een song, if ever there was one.
@larie
Jack Johnson vinnik ook prachtig, maar misschien heeft ie wel naar die lui geluisterd (in de muziekjournalistiek heet dat schatplichtig, geloof ik, als de scribent(m/v) gewichtig wil doen)
@Squire. ik ben gaan drummen juist vanwege de dames..net als jij blijkt :)
Neen, Larie, ik beroer de toetsen:)
En de gitaar
Beroer de toetsen ? mijn geheugen zegt dan ughe ughe
Beroerde toetsen?
Jan Vayne?
…and I’m gettin’ old…
terug naar E mineur
Het kan geen toeval zijn dat Neil uit de Young Ones (BBC) mij aan deze Neil Young doet denken.
Wat haren en uiterlijk betreft dan.
*diepe zucht* Goeie ouwe tijd. Had ik gister ook met het overlijden van Ingmar Bergman.
En dan die oetlul van een Jacques Goderie (zogenaamde filmkenner) op de radio: die films zijn te moeilijk en te ingewikkeld.
De debielisering is tegenwoordig in de 21 eeuw helemaal compleet.
@13: Dat viel mij ook meteen op. Ik kan me voorstellen dat de hippie erop gebaseerd is.
@Ruud Oost
Het probleem ligt in “framing”.
Als we Jac Goderie als filmkenner zien, dan is hij een intolerante, bekrompen, pretentieuze zanikerd die er een pervers genoegen in schept om over andermans werk te pissen.
Als we Jac Goderie als hofnar van de filmindustrie zien, dan zie je een man die niet echt houdt van film, maar van het afzeiken zelf. Eigenlijk zou hij net zo goed het bankwezen, cabaret, geloof, filosofie of Jazz kunnen nemen. Hij houdt mensen dan een spiegel voor.
Als we JG zien als gefrustreerde man, die zelf dolgraag ook enig filmtalent had gehad dan krijg je zelfs enige sympathie voor zijn wekelijkse hartekreet voor meer erkenning. Erkenning die hij niet zal krijgen, nooit.
Kies je eigen framing zou ik zeggen.
Prachtnummer, zoals zovele Neil Young nummers.
Spijtig van Bergman. Op de VRT waren ze lovend over de man. De recensent van dienst is dan ook recensent in De Morgen, de zogenaamde ‘intelectuele linkse krant’ in België.