Nederland niet klaar voor Amerikaans topamusement

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Anne.

Amerikanen weten hoe ze sport moeten presenteren (Foto: Flickr/Michael(mx5tx))Topsport in Amerika blijft iets aparts. Vooral in Europa vragen wij ons af het echt topsport is, of toch meer topamusement. De shows om de wedstrijden heen duren meestal langer dan de sportieve prestaties zelf. De grootste sterren en de mooiste meisjes worden van stal gehaald om het publiek, en belangrijker: de tv-kijker, te vermaken. De entertainmentkant van het geheel is zelfs zo ver doorgeslagen dat sportwedstrijden in de U.S. worden stilgelegd zodat er (dure) reclameblokken verkocht kunnen worden.Dat alles doet echter geen afbreuk aan het feit dat deze sporten wel onder de noemer topsport vallen. De afgelopen weken konden de fans, ook in Europa, genieten van een aantal hoogtepunten. Het begon allemaal met de World Series. De Boston Red Sox, eindelijk verlost van de vloek van ‘Bambino’, hadden geen kind aan de Colorado Rockies en wonnen de serie voor de tweede keer met een ‘sweep’. Hoewel er in de straten van Boston hard gefeest werd, heerste er een mineurstemming op de burelen van de MLB.

Als fan kan ik begrijpen dat de eenzijdig verlopen finale van dé sport in Amerika als teleurstellend beschouwt wordt. De World Series duurde slechts vier in plaats van de maximale zeven wedstrijden, de big hitters lieten zich pas in de vierde wedstrijd zien en van een spannend scoreverloop was al helemaal geen sprake meer. De droom als liefhebber blijft toch een Matt Holiday of een Jason Varitek die in de negende inning van game seven zo’n bal het stadion uitramt met drie man op de honken. Een Grand Slam die de ploeg op het nippertje een 10-9 overwinning oplevert.

Maar dat was niet waarom de MLB treurde. Vier wedstrijden, geen spanning, nauwelijks heldenverhalen. In de oren van de bureaucraten klinkt dat als: ’te weinig zendtijd’. En in Amerika is dat het enige wat slecht is voor een sport. De echte sterren, lees entertainers, komen daardoor niet genoeg in beeld, reclameblokken worden te weinig verkocht en de (internationale) media kopen minder wedstrijdbeelden. Twee sweeps in drie jaar door één ploeg, het honkbal gaat zware tijden tegemoet.

De timing was echter perfect. De World Series zaten er op; de NBA ging van start. Een relatief snelle sport, waarin weinig ruimte voor de commerciële poespas is, zou je denken. Waar de gemiddelde basketbalwedstrijd in Nederland, incluis breaks, niet meer dan tachtig minuten duurt, kunnen ze het in de States uitrekken tot langer dan drie uur.

Persoonlijk vind ik dat heerlijk. Zondagavond. Half negen. Studio Sport, of hoe het tegenwoordig ook heet, zit erop. Lekker naar Sport 1 om de Boston Celtics in actie te zien tegen de Toronto Raptors. De Celtics, die al jaren niets van betekenis hebben laten zien, beschikken dit jaar over de ‘New Three’: Paul Pierce, Kevin Garnett en Ray Allen. De Raptors hebben ook dit jaar weer een creatieve aanvallende ploeg.

Een wedstrijd met perspectief dus. En ik werd niet teleurgesteld. Hoewel het spel van een dramatisch laag niveau was tot aan het einde van het vierde kwart, was het wel bloedstollend spannend. Zeker toen Ford met 27 seconden op de klok overtime afdwong. Opeens begonnen beide ploegen alles te raken. Drie seconden voor het einde vuurde Ray Allen bij een gelijke stand een driepunter af, die goed viel. Tenminste, dat staat geschreven in de wedstrijdkronieken. Ik mocht het niet met eigen ogen meemaken. Met luttele seconden op de klok knalde de satellietverbinding eruit. De ingekochte drie uur van Sport 1 zaten er op en de NBA is onverbiddelijk. De Nederlandse handelsgeest is duidelijk nog niet klaar voor de Amerikaanse commercie.

Reacties (5)

#1 Paul

Prachtige sport die Amerikaanse sport. Alleen dat ze voortdurend zo zeker weten dat het dé wereldtopsport is die zij bekijken. WorldSeries heten al die all american games in alle varianten (baseball, football, basketball, worstelen, hockey). Amerikanen denken dat de (sport?)beschaving ophoudt bij de Pacific, de grens met Mexico en de Atlantische Oceaan.

  • Volgende discussie
#2 Arnoud

Ik ben gek op Amerikaanse sporten, maar een zuinige Hollander als het gaat om geld neertellen om al dat moois achter een decoder te gaan bekijken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Bismarck

Worstelen? Bedoel je dat WWF enzo? Dat is toch geen sport maar puur show? Zeg maar de spierballen- en vetrollenversie van het chinees circus.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Paul

Ik bedoelde idd WWF, en dat valt toch onder ’topamusement’? Net als dat levensgevaarlijke rodeogedoe.
Worstelen is er ook een echte sport, denk ik, aan de hand van Irving (Garp).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 pedro

Ik denk, dat we hier in Europa minder enthousiast zijn over sporten, die om de haverklap door reclameboodchappen worden onderbroken. Zo lang we alleen de hoogtepunten in samenvatting te zien krijgen, houden we ons hoofd er nog wel bij. Zodra de reclame begint gaan we zappen (nadeel: ik moet alle films, die niet op een publieke omroep uit worden gezonden en die ik toch wil zien per se in de bioscoop bekijken of gaan huren, omdat ik me ook bij opnames, en het daar aan verbonden doorspoelen, nog te veel erger aan de kostenverhogende reclame).

  • Vorige discussie