COLUMN - Je staat er als vakantieganger natuurlijk nooit bij stil, maar Italië is grotendeels monocultureel. Op televisie overheerst het Italiaanse vermaak en wat er aan buitenlandse films en series te zien is, wordt allemaal door de nasynchronisatie-vergruizer gehaald. De in shows optredende artiesten zijn Italiaans en alleen werkelijk gigantische buitenlandse acts als U2 (hier steevast You Due genoemd!) willen nog wel eens een Italiaanse studio betreden. Voor de rest is het alleen maar Fiorella Mannoia, Andrea Bocelli of Al fucking Bano.

In deze studentenstad van dertigduizend man en in provinciehoofdstad Cosenza van honderdduizend inwoners samen weet ik drie restaurants te vinden waar een andere dan de Italiaanse keuken wordt geserveerd. Vijf als ik onze twee McDonalds-vestigingen meereken maar waarom zou ik. Eén kebabzaakje, één populair maar matig Tex-Mex restaurant en één Chinees restaurant – waar voornamelijk Chinezen komen. En verder stikt het natuurlijk van de pizzeria’s, rosticceria’s en trattoria’s, waar het meest exotische gerecht uit een andere Italiaanse provincie afkomstig is – als je geluk hebt.

Buitenlanders op televisie vallen in de categorieën mooie vrouwen (Belén Rodriguez, Filippa Lagerbäck, Ellen Hidding) geassimileerde oude mannen (Shel Shapiro) of tot B-artiest afgegleden voormalige grootheden (Tony Hadley). Zwarte Italianen die gewaardeerd willen worden, moeten gaan sporten (Mario Balotelli, Andrew Howe, Valentina Diouf) want als ze het wagen de politiek in te gaan, breekt de pleuris uit. Er is bij mijn weten niet één gekleurde medemens die iets met opinie of actualiteit doet.

Laat ik het nou maar eens gewoon zeggen: monoculturaliteit is saai. Er is geen ontsnapping mogelijk: alles, maar dan ook alles, is Italiaans tot op het bot: de winkels liggen vol Italiaanse producten, op straat zie je vrijwel alleen maar Italianen, en het buitenland is héél ver hier vandaan. Ik heb dan wel internet maar in deze uithoek is zelfs geen CNN, BBC, of Al-Jazeera op de kabel – ik heb uitsluitend Italiaanse televisiezenders. Tientallen. En dat brengt me op het grootste probleem.

Als buitenlander weet ik hoe verfrissend het kan zijn om je land vanuit een andere hoek te bekijken. Ik leer hier net zo veel over Nederland als over Italië. Maar Italianen hebben over het algemeen geen idee wat men in het buitenland van dit land, de mensen en vooral ook Italiaanse producten – het bejubelde maar vaak zo gammele made in Italy – denkt; die andere waarheid krijgen ze helemaal niet gepresenteerd. En Italianen weten daarenboven verdomd weinig over het buitenland, met als gevolg dat politici zich elke dag een bult liegen over andere landen. Italië is bijvoorbeeld, aldus Berlusconi, “het enige westerse land waar de magistratuur niet gecontroleerd wordt en oncontroleerbaar is.” Het is gelul, het is een ontkenning van de trias politica die nu juist de basis is van de westerse staatsinrichting, maar veel mensen geloven hem op zijn woord.

Een monoculturele samenleving verrijkt zich niet met kennis en producten uit andere landen. Een monoculturele samenleving is blind en doof voor hoe de rest van de wereld denkt en zich ontwikkelt. Een monoculturele samenleving is een eiland, en in een wereld die steeds kleiner wordt, is ze gedoemd om ten onder te gaan.

Reacties (11)

#1 Joost

Zo bezien is onze patat dus een verademing in het Italiaanse culinaire landschap…

  • Volgende discussie
#2 willem

Wat een vreemd artikel. Ik zie namelijk steeds juist ook voordelen van de eigenheid van een land.

Landen die hun eigen authentieke karakter behouden, juist dat zorgt voor diversiteit in Europa in plaats van een niet inspirerende eenheidsworst cultuur.

Een land ook dat ten eerste probeert om de eigen lokale problemen op te lossen, en dat een prioriteit maakt in plaats van vinger te wijzen naar andere landen.

Bovendien is een monoculturele samenleving niet per definitie blind voor de ontwikkelingen van andere landen, er is internet rn de bevolking kan zichzelf prima informeren. Een land kan zelfs leidend worden op niche gebieden die goed bij de eigen cultuur passen, zoals bijvoorbeeld italiaans design dat vaak is.

Om maar een vooorbeeld te noemen, Ijsland en Finland zijn ook monocultureel. Zijn die landen soms ook blind en doof voor hoe de rest van de wereld denkt en zich ontwikkelt? Een samenleving die zelfs gedoemd is ten onder te gaan?

En op grond van welke argumenten, welk bewijs, doet de schrijver van dit artikel deze beweringen? Ik zie het niet, vind het kortzichtig, betweterig, en zelfs arrogant. Er is niet vreemds aan bevolkingen die tradities en eigen cultuur koesteren. Dit is een normaal verschijnsel en logisch gevolg van de menselijke natuur. Muliticulturaliteit kan niet en zou niet geforceerd moeten worden, het is een natuurlijk process, waarbij het behoud van de lokale cultuur best ook gerespecteerd zou mogen worden.

Dat je maar drie buitenlandse restaurants ziet en niet een wenselijke mix van etniciteiten op televisie ziet en het daarom saai vind, tsja, het staat ook jou vrij om er wel of niet te verblijven. Monocultureel is niet per definitie negatief. Verhoogt de sociale cohesie. Geeft landen hun eigen karakter.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Bismarck
  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 gbh

Italië is geen monoculturele samenleving, het bestaat uit vele regio’s/streken met elk haar eigen gewoonten, dialect, streekproducten en eigen keuken die heel divers is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Benach

@4: klopt. Toen ik enkele jaren geleden in Pisa was, verbaasde ik me al over de graffiti’s rond het station met name met teksten als ‘Merde Livorno’. Dat deze opmerking zijn oorsprong vindt in Gibbelijnen en de Welfentwisten ongeveer zeshonderd jaar eerder, lijken de meesten niet te besefffen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 zuiver

Italië lijkt Frankrijk wel.

@4: …het bestaat uit vele regio’s/streken met elk haar eigen gewoonten, dialect, streekproducten en eigen keuken die heel divers is.

Zolang het maar Italiaans is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 zuiver

@5: Ja, mooi verhaal maar een linkje is dan altijd wel aardig: tekst van Lorenzo Valla. Of die graffiti-krassers zo historisch bewust en bekend zijn waag ik nog wel te betwijfelen. En terzijde: foto or it did not happen.

Kort: Livorno was ooit het niet-katholieke bastion van vreemdelingen-binnenkomst in Italië waar de denkers en hervormers uit de reformatieve periode binnenkwamen en joden vrijhandel dreven. De macht van de paus werd daar betwist (en wellicht mag je zeggen: gebroken). Die pauselijke macht was het onderwerp van jouw Gibbelijnen (Duits keizer aanhangers) en Welfen (Pausaanhangers)-twist.

Het is wel een aardige switch om het “Merde Livorno” te zien als een continuering van de strijd om de pauselijke macht. Waar – als ik het goed interpreteer – de graffiti-auteurs dus voor de paus zijn.

Dat zou allemaal best kunnen: katholiek is KKK, fascistisch en tegen alles wat niet roomblank is. Rechts dus. Het katholieke is tegen vreemdelingen (ondanks sommige stromingen en bewegingen in dat instituut: het is een in de top een fascistoïde ballentent).

En dat dat de oorsprong van het conflict een stuk is dat een vervalsing is (de Donatio Constantini) uit de achtste eeuw doet de katholieke wereld ook geen goed. Complotteren avant la lettre.

Dank aan #5 om dit in herinnering te brengen :)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 frankw

Dank Zuiver @7 voor deze mooie inzichten aan de hand van graffiti :)

Zuiver @6 en GBH @4, jullie punt over dat Italië en Frankrijk een grote regionale culturele diversiteit herbergen mist het punt van het stuk @0. Dat gaat over het naar binnen gericht zijn van een land gedreven door de massamedia. En daarin verschilt Frankrijk hemelsbreed van Italië, waar de mainstream media van de eerste een ruim venster op de wereld buiten Frankrijk bieden doet de MSM van Italië dat niet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 zuiver

@8: Ik had het ook over de media hoor ;) Wellicht is Italië erger dan Frankrijk maar ik zou Frankrijk in deze zeker niet idealiseren, het is erger navelstaren dan je denkt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Amateur Commenter

Apart stuk, aan de ene kant verheerlijk je jouw eigen vermogen om diversiteit te herkennen en te erkennen. Aan de andere kant, stereotypeer je een hele bevolking op basis van bedachte grenzen en ontken je hun diversiteit binnen een groter geheel. Wellicht tijd om een keer stevig in de spiegel te kijken? Misschien jouw visie niet progressief maar slechts een afspiegeling van dogmatische moderniteit?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie