OPINIE - Nederlandse politici voeden anti-EU stemming met misleidend taalgebruik en onvolledige voorstellingen
Nederland moet een groot aantal bevoegdheden terughalen uit Brussel, vindt CDA-leider Van Haersma Buma. Maar waar staat ‘Brussel’ nu eigenlijk voor in deze claim? Brussel is de plaats waar 27 landen met ministers en ambtenaren bijeenkomen om gezamenlijk besluiten te nemen over regels voor de oplossing van gemeenschappelijke problemen. Nederland zit in Brussel aan tafel. Alles wat uit Brussel komt is Den Haag gepasseerd. Het CDA heeft de afgelopen jaren als regeringspartner flinke invloed gehad op de Nederlandse stem in Brussel. Talloze ‘Brusselse’ besluiten zijn met instemming Den Haag en het CDA genomen. Buma zegt nu dus eigenlijk: ik wil nu niet meer wat ik vroeger wel wilde. Is dat een manier om het vertrouwen van burgers in de politiek terug te winnen?
Het debat over “de macht van Europa” is in Nederland van een bedroevend niveau en zit vol met clichés en misleidende voorstellingen. De verdeling van bevoegdheden tussen de nationale staat en de Europese Unie wordt terecht geagendeerd. Daar bestaan veel onduidelijkheden over die het draagvlak voor de Europese samenwerking nadelig beïnvloeden. Maar de vraag moet niet zijn: Nederland of Brussel, maar wat kunnen we beter zelf doen en wat moeten we samen met de andere lidstaten doen om het beste resultaat te bereiken? Als je niet verder komt dan de vraag waar over een bepaald onderwerp besloten moet worden, laat je de discussie over wat de beste oplossing is, waar de meeste voordelen zijn te behalen, en wat het meest effectief is, liggen. De simpele vraag ‘Den Haag of Brussel’ past alleen in Wilders’ anti-Europese frame. Hij zal in een debat over de machtsverdeling altijd uitkomen bij zijn stelling dat Nederland de EU moet verlaten. De andere partijen zullen zich gedwongen voelen de EU te verdedigen. En dat verliezen ze. Want ondertussen komen de eigenlijke vragen over de beste oplossingen voor allerlei vraagstukken op het gebied van economie, energie, sociale zaken, milieu niet meer aan bod.
Brussel heeft te veel macht. We moeten bevoegdheden terughalen. Het is onthutsend om te zien hoe eenvoudig dit soort algemene uitspraken onderuit gehaald kunnen worden als je dan vraagt naar een lijstje bevoegdheden. Het lijstje van Buma staat vol met onderwerpen waarover in Brussel (met Nederland aan tafel) nog niet besloten is en onderwerpen die zonder gezamenlijke Europese richtlijnen wel eens tot situaties kunnen leiden die ook het CDA onwenselijk vindt. Het voorstel van Buma om de APK-keuring te nationaliseren is er zo een. ‘Probleem is namelijk dat Hongaarse, Franse, Poolse en Letse auto’s ook op Nederlandse wegen rijden,’ schrijft de Volkskrant terecht. De regels in die landen zouden bij het ’terughalen van bevoegdheden’ dus ook versoepeld kunnen worden. ‘Met laksere controle elders importeer je ongelukken.’ Overigens is het opmerkelijk dat de Volkskrant die ‘laksere’ controle elders verwacht en niet in eigen land. Ik kan me ook voorstellen dat het ’terughalen’ van deze bevoegdheid er toe kan leiden dat Nederlandse auto’s in Duitsland van de weg worden gehaald. Maar dit terzijde.
Het ’terughalen’ van bevoegdheden naar ons land is op z’n minst een onvolledige voorstelling van zaken. Wat er niet bij wordt verteld is dat andere landen als gevolg daarvan ook hun eigen standaarden kunnen gaan hanteren. En dat blijft niet zonder consequenties voor ons land. Dat kan gelden voor de verkeersveiligheid. Maar denk ook eens aan de voedselveiligheid. Als we afzien van gezamenlijk afspraken en regelgeving op dat gebied is het hek van de dam. Op dit gebied is gegeven de interne markt een gezamenlijke oplossing de beste oplossing. Alleen wie de interne markt wil opgeven heeft dan nog recht van spreken.
Daar zit ook de misleiding van de Britten. Cameron wil wel graag de interne markt. De Britten profiteren daarvan op grote schaal. Maar hij wil zelf het liefst de regels stellen en een uitzondering maken voor zijn land in het geval regels hem niet bevallen. De milde beoordeling van deze positie in Nederland is opmerkelijk. Rutte wil weliswaar geen opt-out, maar steunt de Britten verder volmondig in hun streven. Zo draagt hij ondanks zijn mooie woorden over Europa bij aan het ondermijnen van de Europese samenwerking.
De Britse visie op Europa vertroebelt het debat in Nederland. De Britse politici blijven vasthouden aan het onderscheid tussen het Verenigd Koninkrijk en Europa. Wij en zij. Great Britain and Europe. Cameron spreekt over onderhandelen met de EU. Terwijl het VK in de EU zit en daar onderhandelt met andere landen. Dezelfde neiging hebben Nederlandse politici die gezamenlijk overeengekomen Europese afspraken framen als ‘opgelegd’, ‘het moet van Brussel’, zodra dat hen voor het in stand houden van hun binnenlandse reputatie beter uitkomt. Het is deze misleiding die bij burgers walging oproept over het spel dat gespeeld wordt. ‘Ik wil helemaal niets meer met Europa,’ is dan een begrijpelijk uitkomst.
Ondertussen willen we natuurlijk wel veiligheid op onze wegen, vrij reizen, werken en handelen waar we willen, voedselveiligheid, een schoon milieu, betrouwbare banken enzovoort. Helaas gaat de discussie niet over de beste weg om dat allemaal te bereiken omdat onze nationale politici zich laten vangen in het simpele eurosceptische frame. Omdat Buma stemmen terug wil van de PVV. Verder reikt de Nederlandse politiek helaas niet.
Wordt het niet tijd om het initiatief van enkele Britse pro-Europese politici in Nederland over te nemen?
Reacties (8)
Maar denk ook eens aan de voedselveiligheid. Als we afzien van gezamenlijk afspraken en regelgeving op dat gebied is het hek van de dam. Op dit gebied is gegeven de interne markt een gezamenlijke oplossing de beste oplossing. (alinea 4)
Huh? Wat gaat er dan mis met de voedselveiligheid, welk hek raakt dan van welke dam, voor welk probleem is die beste oplossing dan nodig?
Hier is een FUD in de maak.
FUD, weer wat geleerd. Ben het niet met je eens. Aan de kwaliteit van het voedsel worden in Nederland steeds hogere eisen gesteld. Dat voedsel komt overal vandaan en moet nu aan gemeenschappelijk vastgestelde Europese normen voldoen. Als ieder land zijn eigen normen gaat stellen schaadt dat niet alleen de exporteurs (Nederlands belangrijkste exportproducten komen uit de agrarische industrie). Maar dan zul je ook heel veel buitenlandse producten niet meer kunnen krijgen uit landen met lagere standaarden. En we moeten de douane weer gaan invoeren en de keuringsdienst van waren moet worden uitgebreid. Zie je het voor je? Tel je zegeningen zou ik zeggen en laat die gemeenschappelijke normen in stand zodat we een minimale zekerheid hebben.
@2: Je bedoelt dat voedsel waarvan wij de resten dumpen in derdewereldlanden (kipkarkassen) of in onze nieuwe Europese medelanden (paprika’s, tomaten, noem maar op), ten detrimente en verwoesting van de plaatselijke voedseleconomie aldaar? Ik denk dat er in dat opzicht nog wel een verbeterpuntje zit op Europees niveau, maar dat zal wel niet gebeuren, want Europa is vooral een economisch gedreven idee, lees, een pantservuist van de rijke Westerse landen.
Europa is economie (daarom is de veelgehoorde opmerking ‘geen EU maar wel EEG’ onzin).
Het niet op Europees niveau regelen van voedselveiligheid tast de concurrentiepositie aan van producenten in landen waar strenge eisen gelden ten aanzien van producenten uit landen waar mildere eisen gelden.
De EU kent een van oorsprong idealistisch motief. De verwezenlijking van dit idealistische doel geschiedt echter door het vastleggen van economische verdragen met ratificatie op nationaal niveau. Iedere regel ‘uit Brussel’, hoe idealistisch of moralistisch deze ook oogt, moet met economische bril op gelezen worden. Een van de weinige niet-economische aspecten is het als lidstaat verplicht erkennen van het EVRM.
Europa als federatie is een streven van sommige politici, dat is het op dit moment niet. Dat mag door de Nederlandse politici wel eens wat duidelijker gemaakt worden.
@4: Het EVRM is een verdrag dat gesloten is door alle 47 landen van de Raad van Europa. Dat is een ander orgaan dan de EU, voor alle duidelijkheid. Wel zijn alle EU-lidstaten ook lid van de Raad van Europa, dus in die zin hebben ze zich ook gebonden aan uitspraken van het Hof te Straatsburg dat op grond van het EVRM is opgericht. Maar ik betwijfel of het EU-lidmaatschap tot erkenning van het EVRM verplicht. Waar staat dat?
De kern van de EU is de vrije interne markt, dat klopt. Intussen hebben de lidstaten moeten ondervinden dat daar nogal wat zaken aan vastzitten die niet direct met vrije concurrentie te maken hebben. Zo is er ook het vrije personenverkeer en daar zitten dan weer allerlei zaken aan vast die elke Europeaan overal dezelfde rechten geeft op werk. Er is ook samenwerking bij de opsporing van criminelen, in de bestrijding van terroristen en er is ook een gezamenlijk buitenlands beleid.
@5. nou gebruik ik wellicht ook misleidend taalgebruik, maar art. 6 van het eu verdrag (lissabon) stelt dat de unie toetreedt tot het evrm. Een subtiel verschil tussen unie en lidstaat, maar het effect is hetzelfde.
Met betrekking tot zaken als bijv. samenwerking op het gebied van strafvordering en opsporing zou het voor Nederlandse politici ook wel weer eens handig zijn om een lijstje met verschillende verdragen op te stellen. Europa is niet alleen de EU, maar een tig aantal verdragen. Maar ik ben bang dat inmiddels niemand meer het bos ziet.
“Brussel is de plaats waar 27 landen met ministers en ambtenaren bijeenkomen om gezamenlijk besluiten te nemen over regels voor de oplossing van gemeenschappelijke problemen. Nederland zit in Brussel aan tafel. Alles wat uit Brussel komt is Den Haag gepasseerd.”
Over misleiding gesproken. De voorstelling van zaken zoals de auteur ze geeft is van nog bedroevender niveau dan Wilders. De discussie waar bevoegdheden liggen is zeker wel een belangrijke, niet enkel voor de staatsinrichting. Je kunt zodoende ook discussiëren over de kwaliteit van de verschillende besturen, legitimiteit etc… Dat afdoen als een simpel machtsspel is onjuist.
Als je dan genuanceerd wilt overkomen, verdiep je dan eerst ergens in de volgende keer.
@7: Wat is er misleidend aan dit citaat? Je zou hoogstens kunnen zeggen dat er iets aan ontbreekt, namelijk dat de meeste van die besluiten vervolgens ook nog aan het Europese Parlement moeten worden voorgelegd. De misleiding zit vooral in de simplificatie van ‘Brussel’ als een externe mogendheid die meer macht heeft dan afzonderlijke staten.