Brekend nieuws: Nederlandse kinderen worden ongeveer twee keer zo vaak mishandeld als Amerikaanse kids.
Het doet ook denken aan een eerder onderzoek: Nederlandse kinderen zijn veel gelukkiger dan Amerikaanse kinderen. Zou Maddox dan toch gelijk hebben?
Of is het gewoon zo dat er de godganse tijd rapporten worden uitgepoept, zonder dat iemand in staat is ze te duiden? De Trouw noemt de verschillen, en de verklaring ervoor, en legt zelfs uit hoe de onderzoekers aan die cijfers zijn gekomen.
Maar duiden, ho maar. 50% verschil tussen de uitslagen, is dat normaal in de sociale wetenschappen? Krijgen ‘professionals’ alle kindermishandeling mee? Is rapportage door kinderen zelf betrouwbaar? Hoe groot moet een steekproef zijn? Als volgens de definitie één op de drie pubers mishandeld wordt, is de definitie dan wel goed? Wat moet ik hier nu mee?
Ik zie helemaal voor me hoe de journalisten van de ‘kwaliteitspers’ met deze vragen worstelen. Die gaan natuurlijk allemaal chagrijnig naar huis, vanavond. Afreageren op hun kind.
Reacties (3)
Wie zijn kinderen liefheeft, spaart de roede niet!
ik vind het eigenlijk een beetje onzin, ik ben zelf nog een kind, dus ik snap het best als men mijn reactie als een lachertje ziet. Maar ikzelf ken niemand die mishandeld word. Ik heb heel erg veel vrienden en vriendinnne die ik heel erg goed ken, maar van mishandeling heb ik nog nooit gehoord. ik vind het best wel raar en ik hoop dat er nog op teruggekomen word want 1 op de 3 pubers… dat is echt een beetje overdreven
zwaar zielig dat kind