De hele serie Ik Wacht is te lezen bij Het Dagblad van Het Noorden.
ACHTERGROND - In het gaswinningsgebied in Groningen leven nog altijd vele Groningers in onzekerheid. De Nationale Ombudsman roept inmiddels op tot een noodplan voor Groningen. Ondertussen wachten een jaar na de aardbeving in Zeerijp nog altijd vele Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. In de serie Ik wacht portretteert het Dagblad van het Noorden die Groningers. Elke dag eentje. Ze vertellen over het gesteggel met de instanties, over hun angsten, over hun teleurstellingen. Op Sargasso plaatsen we quotes uit en links naar deze verhalen. Maximaal zeven verhalen per keer.
Ik wacht (15): Jeanette Ubels uit Westeremden
Wacht sinds 2015 op de uitkering en het herstel van Euro 50.000 aan schade. Elke woensdagochtend trekt ze de aardbevingsmap uit de kast. Een dikke binder waar ze sinds 2012, toen ze de eerste schade meldde, álles in bijhoudt. Het contact met de deskundigen, de deadlines, de mailtjes die ze moet versturen. Inmiddels is ze zelf expert. Maar niet vrijwillig.
Je moet je inlezen en je moet leren. Anders word je om de tuin geleid. Het is gewoon crimineel.”
Zo had Ubels schade aan twee schoorstenen op het dak. De een viel onder versterking, de ander onder schade. Twee dossiers. Twee procedures.
Eén schoorsteen werd tegelijk met een aantal scheuren uitbetaald, zodat we beide schoorstenen tegelijk konden laten vervangen. Toen ik de factuur van de aannemer zag, ontdekte ik dat bijna al het geld in de vervanging van de schoorsteen ging zitten.
Ze belde erachteraan. En inderdaad: een fout. Drieduizend euro te weinig.
Het wordt nog gekker. Ik begreep de uitleg van de man aan de telefoon niet, dus ik vroeg om een afspraak. Daar bleek dat we niet drieduizend, maar zesduizend euro te weinig kregen. Je moet alles controleren. Er worden zoveel fouten gemaakt.
Ik wacht (16): Menno Cock uit Oosterwijtwerd
Wacht sinds 2012 op inspectie van zijn huurhuis. De aanvraag hiervoor kan enkel door de verhuurder gedaan worden. Na de eerste grote beving in Huizinge in 2012 wilde de deuren niet meer open zonder er hard tegenaan te schoppen. Het huis van de familie Cock was blijkbaar zo ontwricht dat alles scheef stond. Dat schoppen en duwen heeft een tijdje geduurd. Zo’n zes jaar. Na de beving in Zeerijp gingen de deuren opeens wel makkelijk open. Wat betekent dit voor uw leven?
Onrust. We voelen ons niet veilig in ons eigen huis. De kleinkinderen logeren hier regelmatig, maar eigenlijk heb ik dat liever niet. Je weet niet wat er met het huis gebeurt bij een volgende flinke beving. Daar moet je toch niet aan denken? Het is echt frustrerend. Je bent er elke dag mee bezig.
Ik wacht (17): Wim Louwes uit ‘t Zandt
Wim Louwes is al 6 jaar verwikkeld in het mijnbouwschadedossier. Zijn huis had scheuren, die zijn hersteld, kreeg weer scheuren, die zijn ook hersteld en nu zitten ze er opnieuw. De nieuwe scheuren zijn nog niet gemaakt.
De Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen wil voor het herstel maar 1414 euro uitkeren.
Louwes, groot fan van auto’s, vindt dat veel te weinig.
Die 1414 euro slaat nergens op. Als iemand mijn auto in de prak rijdt, dan betaalt die persoon alles. Het vervoer van de auto naar de garage, de reparatie en bijvoorbeeld schoonmaakkosten. Hier verwachten ze dat ik zelf de kamer leegtrek. Dat de muur helemaal wordt opgeknapt en dichtgesmeerd en dat ik vervolgens de kamer schoonmaak en opnieuw inricht. En dat allemaal voor dat luttele bedrag. Belachelijk.
Ik wacht (18): Harrie van Til en Annet Wilkens uit Ten Post
Het goede nieuws is dat ze nauwelijks aardbevingsschade hebben. Een paar scheuren zitten in het huis van Harrie van Til (51) en Annet Wilkens (59) uit Ten Post, maar ach…. Tóch moeten ze hun huis uit. Hun twee-onder-een-kapper uit de jaren zeventig is gebouwd met zogeheten NeHoBo-vloeren. Dat type plafondvloer is niet veilig. Daarom wachten ze sinds 2016 op sloop en herbouw van het huis. Daarbij weet de ene organisatie of medewerker vaak niet wat de ander doet, ervaart Wilkens.
Zeggen ze dat de wisselwoningen in ons dorp in december klaar zijn. Op een informatieavond delen ze mede dat dat bijna een jaar later in september wordt. Iedereen natuurlijk verbaasd. En dan, vijf dagen later: zijn ze bezig met de bouw van de wisselwoningen!” Iemand uit de straat belde met de NCG. ,,Dat kan niet”, zei een medewerker. Wij: ,,Kom zelf maar kijken.”
Ik wacht (19): Eddy en Martje Dijk uit Appingedam
Hoeveel schade? Ongeveer 17.000 euro.
Waar wacht u op? We wachten op ons dossiernummer, anders kunnen we geen bezwaar maken.
Hoe lang wacht u al? We wachten sinds november 2018 toen ons plafond eruit werd gehaald.
Wat betekent dit voor uw leven? Het onderhoud en verbeteren van onze woning staat stil. Ons woongenot is verslechterd. We zijn gefrustreerd door instanties die ons aan het lijntje houden en alles vertragen. Ons huis is onverkoopbaar. Het zit elke dag in je hoofd, het is als een zeurende kiespijn.
Lees verder.
Ik wacht (20): Joop Aukes uit Delfzijl
Joop Aukes is eigenaar van een sportcentrum. De mijnbouwschade bedraagt inmiddels al zeker een half miljoen, zonder versterking, en dat blijft oplopen. Hij wacht al vijf jaar:
Ik ben al vijf jaar bezig en een oplossing kan nog jaren duren. Ik hoop dat ik dat nog meemaak en het niet aan mijn erfgenamen moet overlaten. Ons leven staat stil en er is niemand die je daarop kan aanspreken. Daar ga je kapot aan. Deze klap, mentaal en fysiek, kom ik nooit meer te boven. Behalve een regeling voor mijn eigen schade, hoop ik boven alles op strafvervolging van de verantwoordelijken voor dit drama. Dit is de grootste schande in de politieke geschiedenis van Nederland.
Ik wacht (21): Theo Elsing en Ina Vlootman uit Molenrij
Theo Elsing en Ina Vlootman hebben NAM-dossier 843, een van de eerste dus na de beving in Huizinge in 2012. Dat dossier is voor hen nog niet gesloten. Ze kwamen vanuit de randstad voor de rust en de ruimte. Na de aardbeving van Huizinge – ze woonden net enkele maanden in hun karakteristieke huis bij het haventje van Molenrij – is daar een extra component bijgekomen: vechten voor gerechtigheid. Hoewel ze op afstand wonen van Huizinge, vertoonde hun huis na de beving scheuren.
We zijn met 7 begonnen. Nu zijn het 54
Elsing is een man van regels. Vertel hem niets over wetgeving; belangrijke artikelen van het Burgerlijk Wetboek op zijn vakgebied kan hij dromen.
Iedereen met aardbevingsschade aan zijn woning heeft recht op preventieve maatregelen. (…) De NAM noemt in elk winningsplan het risico op aardbevingen. En is dus ook verplicht schade te vergoeden. En ook versterkingsmaatregelen.